لباس اندام‌های بدن را از نگاه دیگران می‌پوشاند ولی زشتی‌های باطن را نمی‌توان با لباس‌های ظاهری پوشاند. لباس ظاهر، نعمتی از جانب خداوند است و اندام‌هایی از بدن را می‌پوشاند که در صورت آشکارشدن باعث شرمساری است. لباس برای مومن وسیله انجام عبادات و یکی از شروط صحت نماز، طواف و دیگر عبادات است.

جایگاه لباس ظاهر

لباسی را می‌توان بهترین لباس دانست که در مرحله نخست انسان را مشغول خود نسازد و به آفت‌هایی چون عجب و ریا، فخر و مباهات و قساوت دل دچار نکند، و در مرحله دوم موجبات شکر و ذکر و نزدیکی به خداوند را فراهم آورد.

اسرار پوشش

مومن باید هنگام پوشیدن لباس، رحمت‌ خداوند را در پوشیده‌داشتن عیوبش به‌یاد آورد. همان­گونه‌که خداوند پوشاننده عیوب است، دوستدار کسانی است‌که عیوب دیگران را می‌پوشانند. پس نمازگزار نیز باید ستار زشتی‌هاوکاستی‌های بندگان خدا باشد. زیرا اگر پرده عیوب کسی را پاره کند، حق‌تعالی نیز از برخی اعمال‌واخلاق او پرده برداشته و او را در میان مردم رسوا خواهد کرد.(امام خمینی،سرّالصلوه،صص53-49)

اسرار پوشش

پوشاندن زشتی‌های ظاهری واجب و پنهان‌کردن گناهان‌ و رذائل اخلاقی الزامی است. نخستین راه برای دوری از گناه، تقواست. لذا نمازگزار باید با توجه به‌زشتی‌های باطنی خویش و علم به‌اینکه هیچ عاملی جز پشیمانی در پیشگاه خداوند، آن‌ها را محو نمی‌کند، با سری فرو افکنده از شرم و با قلب‌ و زبانی عذرخواه، در برابر خداوند حضور یابد.(دستغیب،صلوه‌الخاشعین،ص74)

تطبیق لباس ظاهر با لباس باطن

وقتی انسان لباس می­پوشد باید بداند که چگونه خداوند با صفت ستاری خود گناهان او را ‌پوشانده، پس نمازگزار ظاهر خود را با لباس طاعت،و باطنش را با لباس راستی‌وصفاوخوف بپوشاند. مومن باید همانطورکه با لباس ظاهر، عورت بدن را می‌پوشاند، با لباس تقوا نیز زشتی‌های ‌باطنی را پنهان‌ کند و بداند که بهترین لباس ظاهری‌وباطنی آنست که او را به‌یاد خدا آورد.

مزیت پوشش باطن انسان

خداوند پوشاننده همه‌عیوب ظاهری‌وباطنی است و زشتی‌های انسان را با لباس پوشانیده و گناهان بندگان را پنهان نموده، وگرنه بندگان در دنیا با صورت‌های حقیقی خود ظاهر و رسوا می‎شدند. پروردگار با عیب­پوشی خود، پلیدی‌ها و پستی‌های انسان را از نگاه دیگران پنهان نمود که اگر آشکار می‌شد هرکس با سیمایی متناسب با خصیصه‌های رفتاری خود ظاهر می‌شد، همان­گونه‌که در قیامت اسرار فاش می‌شود.(اسرار نماز، امام خمینی، ص103)

اهمیت لباس باطن

انسان باید لباس‌باطن را ترس از خدا و جامه ظاهر را طاعتش قرار دهد.توجه به‌لباس‌ باطن باید بیش از لباس ظاهر باشد،و باید مراقب وسوسه‌های شیطانی و نفس‌اماره بود تا نمازگزار مبتلا به عُجب،ریا و سرکشی نشود. و تقوا، طاعت، معرفت و علم خود را مایه افتخار بر بندگان قرار ندهد و آنان‌را هرچند در لباس اهل‌معصیت باشند را، حقیر نشمارد. زیرا باعث هلاکت روح انسان و خودبینی و تفاخر می‌شود که سرچشمه همه مفاسد است.