تمرکز در کودک یک مهارتِ در حال رشده، نه یک ویژگیِ ثابت. وقتی محیط پر از حواسپرتی باشه و فرصتِ غرقشدن در یک فعالیت ازش گرفته بشه، مغز یاد نمیگیره «پای یه کار بمونه». یادتون باشه تمرکز، با تمرینِ تدریجی و محیطِ امن شکل میگیره.
یادگیری از شکست یه مهارته؛ و بهترین مدرسهاش خونهای که شکست رو فرصتی برای رشد میدونه و به کودک کمک میکنه از هر شکست درس جدید بگیره.
چون اتاقش براش مثل یه سنگرِ امن کار میکنه؛ جایی که لازم نیست قوی باشه، توضیح بده، یا مدام نقش بازی کنه. نوجوان تو سنِ بلوغ و استقلال، تنهایی میخواد تا خودش رو جمعوجور کنه.تو فقط مراقب باش این تنهایی تبدیل به «قطع ارتباط» نشه: در بزن، قضاوت نکن، کوتاه و محترمانه سراغش رو بگیر، و گاهی بهش پیشنهاد بده که «چای میخوری؟»
پژوهشها نشان میدهد استفادهٔ فزاینده از روتینهای پیچیدهٔ مراقبت از پوست در میان دختران ۷ تا ۱۸ ساله که تا حد زیادی تحت تأثیر محتوای شبکههای اجتماعی است، میتواند پیامدهای نگرانکنندهای برای سلامت پوست داشته باشد.
چون ظاهرِ غذا هرچقدر هم جذاب باشه، مزه ناآشنا میتونه براش اضطرابآور باشه. کودک برای پذیرش طعمهای جدید، قبل از خوردن، به احساسِ اختیار نیاز داره. وقتی بهش اجازه میدیم بدون اجبار فقط مقدار خیلی کمی غذا رو مزه کنه کمکم مقاومت جاش رو به کنجکاوی میده و ذهنش یاد میگیره که تجربههای جدید لزوماً ترسناک نیستن، فقط نیاز به زمان دارن.
گاهی کودک، بهجای حرف، با رفتارهاش کمک میخواد؛ کنارش بودن از هر «نه» گفتنی مؤثرتره
انتخاب کردن یک مهارته؛ و بهترین جا برای یادگیریش، در خانه و کنار خانواده است.
چون بارها کارهایی که از عهدهاش برمیاومده و خطری هم نداشتن، بهجاش انجام دادیم و ناخواسته بهش یاد دادیم که منتظر دیگران بمونه. وقتی فرصتِ تلاش، تصمیمگیری و حتی اشتباه کردن از کودک گرفته میشه، احساس توانمندی درونش شکل نمیگیره و یادتون باشه استقلال، نتیجه تمرینه؛ نه تواناییِ ذاتی.
قلدری همیشه با مشت و لگد شروع نمیشود؛ گاهی در سکوت و پشت رفتارهای کوچک پنهان میماند. وقتی کودک نمیتواند حرف بزند، این والدین و مربیاناند که باید نشانهها را ببینند و فضایی امن برای گفتوگوی واقعی بسازند.
چون تو محیط جدید قبل از هرچیز باید احساس امنیت کنه و زمان میبره، مجبورش نکنیم و کنارش باشیم، تا کمکم با فضا ارتباط بگیره.



