وقتی مومن برای نماز برمی‌خیزد، باید بداند که در پیشگاه خالق هستی ایستاده و با او سخن می‌گوید و رضایت و رحمتش را به‌دست آورد. پس باید مکانی را برگزیند که لایق چنین امر بزرگی باشد. مساجد، حرم‌های معصومین‌علیهم‌السلام و مکان­های متبرک برای اقامه نماز بسیار مناسبند؛ زیرا خداوند این اماکن را محل اجابت دعا و مکان رحمت و مغفرت خود قرار داده است.

عبور از پل صراط

نمازگزار باید هنگام عبور از کوچه‌وخیابان برای رسیدن به‌مکان نماز؛ خود را روی پل صراط تصور کند که شتابان از زبانه‌های آتش بگذرد و به‌حریم بهشت برسد. در طی این مسیر باید با خوف و رجا و امید به‌مغفرت الهی به‌سوی محراب عبادت بشتابد. در هنگام ورود به مصلی، با حفظ آرامش بسیار خاضع‌وخاشع باشد و از خداوند بخواهد که او را در زمره بندگان خالص خود قرار دهد.

جهان مسجد خداست

جهان محضر و مسجد خداست و باید با پاکی ظاهر و باطن، در آن گام گذارد. نمازگزار در همه حالات، خود را در معرض خطر بزرگ لغزش از راه حق می‌بینند و همواره از غفلت در محضر پروردگار در وحشت است که مبادا خداوند با عدالت با او رفتار کند، نه با رحمتش،‌ و او را از حلقه دوستانش خارج کند.(امام خمینی (ره)،سرالصلوه،ص58)

اسرار مکان نمازگزار

مکان نماز جایی است‌که باید نمازگزار در آن از وسوسه‌های شیطانی در امان باشد. مکانی است‌که نفس و نیت‌های مربوط به آن بدانجا راه نیابد و هیچ­گونه تصرف‌وتعدی در ذات، اسماء و صفات الهی صورت نگیرد. پس تا زمانی‌که شیطان بر اعضای بدن و قلب نمازگزار تسلط دارد، اعضای بدن که وسیله عبادت و قلب که خانه خداست غصب شده، و عبادت خداوند انجام نخواهد شد.(امام خمینی (ره)،سرالصلوه،ص59)

پاکسازی مسجد درونی نمازگزار

عالم طبیعت و عالم درون انسان هر دو مسجد و محل عبادت خداوندند، و نمازگزار نباید مسجد درونی خویش را به‌پلیدی‌های شیطان آلوده سازد و نباید قوای طبیعی خود را تحت تصرف ابلیس قرار دهد، تا جانش به‌نور حق روشن و از ظلمت بیرون آید. بنابراین، بنای این مسجد درونی بر عهده نمازگزار است و باید مراقب باشد که مسجد ضرار و کفر و تفرقه بین مسلمانان نباشد. (امام خمینی (ره)،آداب الصلوه،صص102)