بیماری یا سندرم رینود باعث می‌شود رگ‌های خونی ریز در انگشت‌های دست‌وپا، گوش و یا بینی در معرض هوای سرد، استرس هیجانی، اضطراب یا دیگر محرک‌ها منقبض شوند. وقتی این رگ‌ها منقبض و تنگ می‌شوند، خون‌رسانی خوبی ندارند. در نتیجه پوست در این نواحی به رنگ سفید یا کبود در می‌آید و وقتی جریان خون در این قسمت‌ها دوباره برقرار شد ممکن است پوست بسیار قرمز و دردناک شود یا کرختی و گزگز به وجود بیاید.
در بیشتر موارد، رینود نیاز به مراقبت بیشتری دارد تا طی ماه‌های سرد سال، دست‌ها و پاهایتان گرم بماند. اما اگر این بیماری شدت بگیرد می‌تواند باعث زخم و آسیب شود.
وقتی جریان خون در بافتی کم می‌شود، یعنی مواد مغذی لازم برای زنده‌ماندن را دریافت نمی‌کند و در بعضی موارد ممکن است منجر به قانقاریا شود و حتی بافت‌های موردنظر بمیرند.
آیا برای اجتناب از محرک‌های رینود کاری می‌توانید انجام دهید؟ بله ما راهکارهایی به شما توصیه می‌کنیم تا شدت رینود را کاهش دهید.
علت بیماری رینود چیست؟
برای خیلی از افرادی که رینود را تجربه می‌کنند، حملات دردناکی می‌تواند رخ دهد؛ اما به‌طورکلی این شرایط سریع می‌گذرد و آسیب بلندمدتی ایجاد نمی‌کند. به این وضعیت، رینود اولیه می‌گویند که اغلب در زنان جوان دیده می‌شود و علتش هنوز مشخص نیست.
گاهی بیماری‌های مربوط به رگ‌های خونی که باعث رینود می‌شوند، نتیجهٔ دیگر عوارض خودایمنی‌اند مانند:
. اسکلرودرما
. بیماری بافت هم‌بند
. لوپوس
یک سری از داروها نیز می‌توانند باعث انقباض رگ‌ها شده و منجر به رینود شوند. اگر بیماری رینود حاصل این داروها یا بیماری‌های دیگری باشد به‌عنوان رینود ثانویه تشخیص داده می‌شود.
علائم شدیدتر مانند زخم‌های پوستی در رینود اولیه بسیار نادرند اما در رینود ثانویه بیشتر ممکن است دیده شوند.
توصیه‌هایی برای مدیریت رینود در زمستان
اگر سندرم رینود دارید دلیل نمی‌شود خودتان را از فعالیت‌های موردعلاقه زمستانی‌تان محروم کنید. توصیه‌هایی که ارائه می‌دهیم برای این هستند که شدت و طول مدت حملات این بیماری را کاهش دهند و کمکتان کنند نسبت به محرک‌ها سریع‌تر پاسخ دهید:
. دست‌ها و پاهای خود را گرم و خشک نگه دارید: رینود مستقیماً دست‌ها و پاها را درگیر می‌کند؛ یعنی قسمت‌هایی که رگ‌های خونی بسیار باریک هستند. پس دستکش و پاپوش گرم همیشه همراهتان باشد تا دست‌ها و پاهایتان همیشه گرم بمانند.
. دیگر قسمت‌های بدنتان را نیز خوب بپوشانید: وقتی هوا خیلی سرد است رینود هم بر هر قسمتی از بدن می‌تواند اثر بگذارد. پس چندلایه لباس بپوشید و حتماً کلاه بگذارید تا گرمای داخل بدنتان حفظ شود.
در بیشتر موارد، رینود نیاز به مراقبت بیشتری دارد تا طی ماه‌های سرد سال، دست‌ها و پاهایتان گرم بماند. اما اگر این بیماری شدت بگیرد می‌تواند باعث زخم و آسیب شود. وقتی جریان خون در بافتی کم می‌شود، یعنی مواد مغذی لازم برای زنده‌ماندن را دریافت نمی‌کند و در بعضی موارد ممکن است منجر به قانقاریا شود و حتی بافت‌های موردنظر بمیرند. چیزهای سرد دستتان نگیرید: سرمازدگی می‌تواند در عرض چند دقیقه رخ دهد و اگر رینود داشته باشید این اتفاق سریع‌تر هم می‌تواند بیفتد با اثراتی شدیدتر. هیچ جسم سردی را طولانی دستتان نگیرید، مثلاً بطری یک نوشیدنی سرد.
. با تمرینات کششی و خودمراقبتی، استرستان را کاهش دهید: سرما تنها عامل محرک رینود نیست. سندرم رینود با اضطراب و هیجان و استرس نیز می‌تواند حمله‌ور شود. اما می‌توانید با کمک یوگا و مدیتیشن و ذهن‌آگاهی و یا دیگر روش‌های خودمراقبتی، احتمال حمله‌ور شدن رینود را کاهش دهید.
. نوشیدنی گرم بنوشید: هیچ‌چیزی سریع‌تر از یک نوشیدنی گرم بدن شما را گرم نمی‌کند. اگر می‌خواهید بیرون بروید قبل از آن یک نوشیدنی گرم بنوشید تا دمای مرکزی بدنتان بالا برود.
. بدنتان را سیراب نگه دارید: به‌طورکلی همیشه باید بدنتان هیدراته باشد. آب کمک می‌کند خون شما دمای خودش را حفظ کند و گردش خون خوبی داشته باشید. در صورت امکان کمتر کافئین مصرف کنید.
. به دست‌ها و پاهایتان آب گرم بزنید: وقتی دچار حملهٔ رینود می‌شوید، گذاشتن دست‌ها و پاها زیر جریانی از آب گرم می‌تواند به برقراری جریان خون کمک کند و دمای مرکزی بدنتان را بالا ببرد.
. سیگار نکشید: سیگارکشیدن باعث می‌شود رگ‌های شما به‌مرورزمان دارای جریان خون محدودتری شوند؛ بنابراین اگر رینود دارید باید بدانید که سیگارکشیدن می‌تواند علائمتان را بدتر کند.
. فعالیت بدنی داشته باشید: افرادی که با رینود زندگی می‌کنند همیشه ورزش‌کردن به نفعشان است؛ زیرا گردش خونشان را بهتر می‌کند.
. از تغییرات ناگهانی دما اجتناب کنید: مثلاً از فضایی خیلی گرم ناگهان بیرون نروید، بعد از ورزش و عرق فوراً دوش آب سرد نگیرید؛ چون این شرایط می‌تواند رینود را بدتر کند. اجازه دهید بدن شما کم‌کم تغییرات دما را بپذیرد.
گرم نگه‌داشتن دست‌ها و پاها، بهترین و مؤثرترین راه مدیریت سندرم رینود است. در خیلی از موارد، تغییرات ساده در سبک زندگی برای مدیریت این عارضه کافی است.
درمان‌های دیگر بیماری رینود
اگر برای کنترل علائم رینود علاوه بر تغییراتی در سبک زندگی به درمان پزشکی نیاز دارید می‌توانید به پزشک مراجعه کنید. هدف از درمان، برطرف‌کردن درد و پیشگیری از عوارض بعدی است.
چندین داروی خوراکی گوناگون وجود دارند که پزشک می‌تواند به شما توصیه کند. از راه‌حل‌های موضعی نیز می‌توانید برای پوستتان استفاده کنید تا به باز کردن رگ‌های باریک خونی‌تان کمک کنند. شاید از پزشکتان این راهکارها را بشنوید: مهارکننده‌های کانال کلسیم، مهارکننده‌های فسفو دی استراز یا نیترات‌های موضعی.
تجربهٔ هر کسی از رینود متفاوت است. شاید بعضی‌ها دچار علائم خفیف آن شوند و عده‌ای علائمی بسیار شدید و آزاردهنده داشته باشند. اگر علائم شما به راهکارهای رایج جواب ندهد، پزشک متخصص درد می‌تواند راه‌حل‌های دیگری به شما توصیه کند.
. بلوک عصب سمپاتیک: طی این درمان پزشک یک داروی بی‌حس‌کننده به قسمتی از سیستم عصبی سمپاتیک شما تزریق می‌کند که کنترل کنندهٔ نحوه باز و بسته‌شدن رگ‌های خونی است. این کار، بدنتان را فریب می‌دهد تا رگ‌ها را باز کرده و اجازه جریان خون به بافت‌های بخصوصی را بدهد. تسکین حاصل از این تزریق موقتی است؛ اما برای بعضی از افراد می‌تواند مفید باشد؛ زیرا ریسک خیلی کمتری نسبت به درمان با جراحی دارد.
. بوتاکس: برخی مطالعات دریافته‌اند بوتاکس می‌تواند نسبت به بلوک عصب سمپاتیک، اثرات بلندمدت‌تری داشته باشد. اما این درمان چندان مورد تحقیق قرار نگرفته است.
. جراحی سمپاتکتومی: طی این جراحی، پزشک جراح تعدادی از عصب‌های سمپاتیک را قطع می‌کند تا جلوی عبور یک سری از سیگنال‌های عصبی را بگیرد. این شیوه همیشه هم در بلندمدت مؤثر نیست؛ اما به‌هرحال یک انتخاب است.
. تحریک الکتریکی نخاعی: این درمان که برای تعدادی از بیماری‌های دردناک به کار می‌رود، جریان برق را به عصب‌های خاصی ارسال می‌کند (با استفاده از ابزاری که در نزدیکی ستون فقرات جاگذاری می‌شود). این شیوه با تغییر فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک، رگ‌های خونی را باز نگه می‌دارد و اجازه می‌دهد جریان خون بیشتری در نواحی مورد نظر برقرار باشد. شما با یک کنترلر بیرونی می‌توانید این ایمپلنت را خاموش و روشن و تنظیم کنید.
هر چند این درمان‌ها برای همه صددرصد موثر نیستند اما طبق یافته‌های مطالعاتی، وقتی درد شدید است و بافت مدام آسیب می‌بیند می‌توانند راهکارهای بسیار خوبی باشند.
هر روزه تحقیقات بیشتری برای پیداکردن روش‌های جدیدتر و موثرتر برای مدیریت رینود مقاوم به درمان انجام می‌شود. اگر احساس می‌کنید درمان‌هایی که در پیش گرفته‌اید کمکی به شما نمی‌کنند یا علاقه‌مند به امتحان‌کردن راه‌های دیگری هستید، با پزشکتان مشورت کنید تا با کمک او تصمیم بگیرید بهترین درمان برای شخص شما چیست.
بسیاری از موارد خفیف رینود با تغییراتی در سبک زندگی قابل مدیریت هستند. اما روش‌های متعددی برای کمک به مدیریت علائم رینود در موارد شدیدتر وجود دارند؛ از کرم‌های موضعی گرفته تا داروهای خوراکی و تزریق و عمل جراحی. پس برای بهترکردن کیفیت زندگی‌تان با انتخاب بهترین روش درمانی که مناسب شما باشد از پزشک کمک بگیرید.
پیام شما به ما