گاهی به‌عنوان والد می‌خواهیم انگیزه‌ای در کودک‌مان جرقه بزند و باعث رشد و بهبود مهارت‌های او بشود. بنابراین دست به مقایسه‌ی کودک‌مان با خواهر و برادرش و یا کودکان دیگر می‌زنیم تا در او این انگیزه را ایجاد کنیم. اما دریغ از این‌که این عمل نه‌تنها هیچ انگیزه و رقابت مثبتی برای او نمی‌سازد بلکه تبعات بعدی آسیب‌زننده‌ای به همراه دارد. امروز درباره این تبعات صحبت می‌کنیم تا بتوانیم تبیین کنیم که «چرا مقایسه نه؟»

ریحانه اوسطی
دوشنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۴ - ۰۹:۳۳
مقایسه، مسیر کجِ والدگری

دیر و زود داره اما سوخت‌وسوز نه!
درست است که همه‌ بچه‌ها از یک نمودار رشدی تبعیت می‌کنند. مثلاً مهارت‌های حرکتی را پله‌پله یاد می‌گیرند. اول یاد می‌گیرند سینه‌خیز بروند، بعد چهاردست‌وپا و الی آخر. اما زمان اتفاق افتادن هرکدام از آن‌ها در یک بازه‌ای برای هر کودک متفاوت است. مثلاً ممکن است بچه‌ی دیگر شما یا بچه‌ی خواهرتان چند ماه زودتر شروع به صحبت‌کردن کند یا راه بیفتد. اما شما اصلاً نباید نگران باشید که کودک شما از بقیه عقب‌افتاده! بلکه فقط نمودار رشدی خودش را طی می‌کند. پس به‌جای مقایسه، تلاش کنید مهارت‌های او را پرورش بدهید و با بازی‌کردن با او این فرآیند را تسریع کنید.

نفرت‌پراکنی
یکی از چیزهایی که با مقایسه‌کردن از کودک‌تان می‌گیرید، امکان ساخت رابطه‌ای سالم با کودکی‌ست که با او مقایسه می‌کنید. مثلاً اگر فرزندتان را دائماً با خواهر و برادرش مقایسه می‌کنید، کم‌کم حس رقابت‌طلبی و حسادت در کودک‌تان رشد می‌کند و دیگر نمی‌تواند رابطه‌ای خوب و صمیمی با خواهر و برادرش داشته باشد. چون از نظر او، خواهر یا برادرش همیشه سوگلیِ شما بوده‌اند و او باید برای جلب توجه شما تلاش زیادتری می‌کرده. در واقع حس می‌کند که او جای خودش را هم در قلب شما گرفته، پس هم عزت‌نفسش تخریب می‌شود و هم رابطه‌ای که می‌توانست در نوجوانی و جوانی پناهگاهش باشد، تبدیل به میدان جنگ می‌شود!

تفاوت‌ها عادی هستند!
همان‌طور که رنگ‌ها و طرح‌های مختلف در طبیعت، طبیعت را زیبا می‌کند، ما آدم‌ها هم با تفاوت‌هایمان زیبا هستیم. پس در تلاش باشید که تفاوت‌های او و دیگر بچه‌ها را عادی جلوه بدهید و توانمندی‌های کودک‌تان را برایش بزرگ کنید. حتی اگر خود کودک برایش سؤال پیش آمد که مثلاً چرا در نقاشی‌کردن به‌اندازه‌ خواهرش خوب نیست، باید راجع به تفاوت‌ها صحبت کنید و مثلاً اگر او دوچرخه‌سواری‌اش خوب است، آن را برایش پررنگ کنید. در ضمن به‌جای آن‌که توانمندی دیگری را بر سرش بکوبید به او بگویید که (خواهرجون می‌تونه تو نقاشی هم بهت کمک کنه تا بهتر بشی.) این‌طور هم رابطه‌ سالمی بین فرزندانتان ساختید و هم از پایه‌های شخصیت او حفاظت کردید.

نتیجه‌ توقعِ بیش‌ازحد، دروغ‌گویی
یکی از اتفاقاتی که والدین همواره از آن شاکی هستند، دروغ‌گویی در کودکان به‌ویژه کودکان ۴ و ۵ ساله است. البته که تا حدی دروغ‌گفتن در این سن طبیعی است و اصلاً اسمش را دروغ نمی‌توان گذاشت و حدیث مفصلی‌ست که باید در جای خود خوانده شود. اما یکی از دلایل دروغ‌گویی، توقعِ بیش‌ازحد و همین مقایسه‌کردن‌هاست. کودک برای جلب توجه شما و اثبات این‌که او می‌تواند به‌خوبی همان کسی باشد که شما او را با آن مقایسه می‌کنید، دست به دروغ‌گفتن می‌زند. البته که شما اگر متوجه دروغ او شدید نباید واکنش بیش‌ازحد نشان دهید، بلکه بهتر است دلیل آن را متوجه شوید و با گفتگو با او، به او بفهمانید که او را همان‌طور که هست دوست دارید!

برچسب‌ها

پیام شما به ما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha