روزه در سیره آیت الله العظمی بروجردی سالی که آیت ‏الله العظمی بروجردی از دنیا رفتند، پزشک به ایشان سفارش کرد که ماه رمضان امسال را روزه نگیرد. ایشان فرمود: «من از آن وقتی که خودم را شناخته ‏ام، حتی یک روز هم روزه ‏ام را نخورده ‏ام و نمی‏ خورم؛ چون نه مریض شده ‏ام و نه مسافرت رفته ‏ام.» زمانی که حضرت آیت‏ الله بروجردی در بروجرد بود، نذر کرد که اگر خشم خود را کنترل نکند و عصبانی شود، یک سال پشت سر هم روزه بگیرد. روزی هنگام مباحثه علمی با یکی از شاگردان خود بر اثر اینکه شاگردش سخنانی ناشایست می‏گفت، تاب نیاورد و به او تندی کرد و نذرش شکسته شد. پس از آن یکسال پشت سر هم روزه گرفت تا نذرش را ادا کند. روایت‏ کننده این حکایت می‏گوید: در اینجا به یاد سخن امام سجاد علیه السلام افتادم که در مقام دعا به خدا عرض می‏کند: «وَ لا تَرْفَعْنی فی النّاسِ دَرَجَةً اِلاّ وَقَدْ حَطَّطْنی عِند نَفْسی مِثلَها؛ خدایا مقام مرا در میان مردم بالا مبر، مگر اینکه به همان اندازه مقامم را نزد خودم پایین بیاوری». منبع: خبرگزاری حوزه