شوید در درمان سوء هاضمه، نفخ معده و روده و اسپاسم استفاده می‌شود. همچنین ملین، مقوی معده، ضد استفراغ، محرک ترشح شیر، مدر و کاهش دهنده چربی خون است. در استعمال خارجی، ماسک شوید اثر نرم کننده و ترمیم‌کنندگی روی پوست دارد.
اجزای مونوترپنی موجود در شوید موجب فعال شدن آنزیم گلوتاتیون S ترانسفراز می شود. این آنزیم موجب پیوستن مولکول آنتی‌اکسیدان گلوتاتیون به مولکول‌های اکسید شده می شود و بدین ترتیب بدن را از آسیب رادیکال های آزاد حفظ می‌کند.
فعالیت روغن‌های فرار موجود در شوید مانند جعفری، انواع خاصی از مواد سرطان زا مانند بنزوپیرن را که در دود سیگار ، دود زغال چوب و دود ناشی از سوختن زباله وجود دارد، خنثی می‌کند.
شوید یک منبع بسیار خوب از کلسیم است. کلسیم برای جلوگیری از کاهش تراکم استخوانی که بعد از یائسگی اتفاق می‌افتد، بسیار سودمند است.
علاوه بر کلسیم، شوید منبع خوبی از فیبر و املاحی چون منیزیم، آهن و منگنز است.
زیاده روی در خوردن شوید، نیروی جنسی و اسپرم را ضعیف می‌کند، بنابراین شوید چندان رابطه دوستانه‌ای با مردان ندارد.
در طب سنتی از شوید برای آرامش اعصاب، کاهش ورم و درد و متوقف کردن سکسکه‌ها استفاده می‌شد.
در فرهنگ باستانی یونان و روم، شوید به علت خاصیت دارویی ارزش زیادی داشت. یونانیان از شوید برای کاهش اسپاسم‌های عضلانی کمر استفاده می‌کردند. همچنین تخم شوید برای برطرف کردن ناراحتی معده، بی‌خوابی و رفع نفخ معده استفاده می‌شد.
این گیاه تقریبا در همه نقاط ایران کاشت و مصرف می‌شود، بنابراین بهانه‌ای وجود ندارد تا این سبزی پر خاصیت را در رژیم غذایی خود نگنجانید.
منبع:رنگی رنگی
