شعبی نقل می‌کند زمانی که من کودک بودم علی بن ابی طالب علیه‌السلام را دیدم که بین دو تپه طلا و نقره ایستاده بود. دیدم که آن اموال را بین مردم تقسیم کرد تا هیچ از آن باقی نماند و خودش با دست خالی به خانه برگشت. من پیش پدرم رفتم و گفتم: «نمی‌دانم که امروز بهترین مردم را دیده‌ام یا احمق‌ترین آنها را. پدرم گفت: «پسرم چه کسی را دیده‌ای؟» گفتم: «امیرالمؤمنین علیه‌السلام را.» پدرم گریست و گفت: «پسرم، بهترین مردم را دیده‌ای.» منبع: کتاب الغارات صفحه ۲۷۴

عطیه ذاکری

یکشنبه ۲۶ اسفند ۱۴۰۳ - ۱۰:۲۹