تجمل‌گرایی در ازدواج پدیده‌ای است که در سال‌های اخیر، به‌ویژه در میان نسل جدید محبوبیت خاصی پیدا کرده است. مراسم‌های پرزرق‌وبرق و هزینه‌های سنگین، نه بر اساس نیازهای واقعی، بلکه در پاسخ به انتظارات اجتماعی و نمایش موفقیت شکل می‌گیرند. این روند، فراتر از مسائل مالی، پیامدهای روانی عمیقی به همراه دارد که می‌تواند آرامش و ثبات زندگی مشترک را تحت تأثیر قرار دهد. در این گزارش تأثیرات روانی تجمل‌گرایی در ازدواج را با استناد به داده‌ها و نمونه‌های واقعی، بررسی می‌کنیم.

فشار مالی و اضطراب‌های ناشی از آن
​​​یکی از پیامدهای مستقیم تجمل‌گرایی در ازدواج، فشار مالی است که به دلیل هزینه‌های سنگین مراسم، خریدهای تجملی و سفرهای گران‌قیمت ایجاد می‌شود. بسیاری از زوج‌ها برای تأمین این هزینه‌ها مجبور به استفاده از پس‌اندازهای خود یا حتی گرفتن وام و قرض می‌شوند. این فشار مالی می‌تواند منجر به استرس، اضطراب و حتی مشکلات در روابط زناشویی شود. در مواردی، دغدغه پرداخت بدهی‌ها باعث می‌شود که زوجین کمتر بتوانند از دوران ابتدایی زندگی مشترک خود لذت ببرند و به‌جای تمرکز بر ایجاد صمیمیت و تفاهم، درگیر چالش‌های اقتصادی شوند. این موضوع می‌تواند اختلافات را افزایش داده و در برخی موارد حتی به جدایی زودهنگام منجر شود.

انتظارات اجتماعی و مقایسه‌های دائمی
تجمل‌گرایی در ازدواج باعث شکل‌گیری انتظارات غیرواقعی از طرف زوجین و اطرافیان می‌شود که به نوبه خود احساس عدم رضایت را در زوج ایجاد می‌کند. این انتظارات می‌تواند شامل نظرات منفی از طرف خانواده، دوستان و جامعه درباره شبیه نبودن زندگی واقعی با آنچه که در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی تبلیغ می‌شود، باشد. فشار اجتماعی که به طور مستقیم بر روابط و هویت فردی افراد اثر می‌گذارد. علاوه بر این نتایج پژوهش‌های انجام‌شده در ایران نشان می‌دهد که فشار اجتماعی ناشی از تبلیغ تجمل‌گرایی، تاثیر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، می‌تواند به بحران‌های زناشویی و کاهش رضایت زوجین منجر شود. برای مثال، برخی زوج‌هایی که مراسم ازدواج پرهزینه‌ای داشته‌اند، بعد از مدتی اظهار کرده‌اند که زندگی‌شان بیش از آنکه بر پایه صمیمیت باشد، به یک نمایش اجتماعی تبدیل شده است. از طرفی مقایسه مداوم زندگی زناشویی با دیگران و مواجهه با ازدواجهای بسیار لوکس و تجملاتی آنها می‌تواند احساس بی‌ارزشی، عدم رضایت و در نهایت افسردگی در افراد را ایجاد کند.

 ارتباطات عاطفی کم،  فاصله عاطفی زیاد
تجمل‌گرایی در ازدواج معمولاً باعث می‌شود که زوجین بیشتر بر ظاهر و جنبه‌های ظاهری زندگی تمرکز کنند تا روابط عاطفی و روانی. این کار باعث کاهش تعاملات عاطفی و فاصله گرفتن زوجین از همدیگر می‌شود. تمرکز بر ظاهر، از ایجاد ارتباطات عمیق و صمیمی جلوگیری می‌کند و به مرور باعث می‌شود که زوجین از همدیگر فاصله بگیرند. همچنین احساس انزوا و کمبود ارتباط عاطفی می‌تواند بحران‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب را ایجاد کند و کیفیت روابط زناشویی را کاهش دهد.

کاهش عزت نفس و احساس ناکامی
در جوامعی که تجمل‌گرایی در ازدواج یک معیار موفقیت محسوب می‌شود، افراد بیشتر به تأیید اجتماعی نیاز پیدا می‌کنند. این نیاز به تأیید باعث می‌شود که عزت نفس افراد به تجملات و معیارهای ظاهری ازدواج وابسته  شود و نه بر اساس ارزش‌های درونی و عاطفی. برای مثال نیمی از افرادی که به تجمل‌گرایی در ازدواج اهمیت می‌دهند، احساس می‌کنند که ارزش آنها بیشتر به‌دلیل ظاهر و دارایی‌های مادی است تا ویژگی‌های شخصیتی. این شرایط به تدریج می‌تواند احساس ناکامی، بی‌ارزشی و ضعف در اعتماد به نفس را ایجاد کند. به ویژه برای نسل جدید که تحت تأثیر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی قرار دارند، این فشارها می‌تواند آسیب‌های روانی عمیقی به همراه داشته باشد. همچنین بسیاری از افراد در تحقیقی که در دانشگاه‌های مختلف انجام شد، بیان کردند که با وجود برگزاری یک مراسم ازدواج بسیار تجملاتی، پس از مدتی احساس می‌کنند که هیچ‌کدام از این‌ها به خوشبختی واقعی نرسیده‌اند. آن‌ها حس می‌کنند که از دست دادن ارتباطات واقعی و عاطفی با شریک زندگی‌شان در نهایت به کاهش عزت نفس و حتی افسردگی‌شان ختم می‌شود

تجمل‌گرایی؛ زرق‌وبرقی که آرامش را می‌بلعد
در دنیایی که ظاهرگرایی بر بسیاری از جنبه‌های زندگی سایه انداخته، ازدواج هم از این قاعده مستثنی نیست؛ اما آنچه در پس این زرق‌وبرق نادیده گرفته می‌شود، پیامدهای روانی و اجتماعی آن است. هزینه‌های سرسام‌آور، فشارهای مقایسه‌ای، فاصله گرفتن از روابط عاطفی واقعی و کاهش عزت نفس، تنها بخشی از آسیب‌هایی است که نسل جدید با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند. شاید وقت آن رسیده باشد که معیارهای خوشبختی را از نو تعریف کنی؛ معیارهایی که به جای نمایش بیرونی، بر کیفیت ارتباط و رضایت درونی استوار باشند