۱. زندگی لذت‌هایی بهتر از تفاخر دارد

تجمل‌گرایی از ضعف در مدیریت مالی و اولویت دادن به نمایش ثروت سرچشمه می‌گیرد و لذت‌های واقعی را کم‌رنگ می‌کند. افراد گرفتار تفاخر در رقابتی بی‌پایان به مشکلات مالی و افسردگی دچار می‌شوند. خرید لوکس یا مراسم گران‌قیمت رضایت موقتی می‌آورد، اما پایدار نیست. برخی تفاخر را لذت‌بخش می‌دانند، ولی تجربه نشان می‌دهد عروسی‌های پرهزینه اغلب به پشیمانی و استرس مالی منجر می‌شود. کسانی که پول خود را بهتر سرمایه‌گذاری می‌کنند و در طول زندگی تفریح و رفاه بیشتری دارند، احتمالاً کیفیت بالاتری در زندگی تجربه می‌کنند.

۲. رقابت در افزایش درآمد، نه مصرف

کسانی که اهداف مالی روشن (ثبات، امنیت، استقلال مالی) را دنبال می‌کنند، از تجمل‌گرایی فاصله می‌گیرند. در ایران، رقابت طبقات متوسط برای داشتن کالاهای دیگران فشار مالی و نگرانی می‌آورد و کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد. ذهن به مقایسه گرایش دارد، اما دوری از حسادت اقتصادی و تمرکز بر اهداف قابل‌اندازه‌گیری از رقابت غیرضروری جلوگیری می‌کند.

۳. تجمل‌گرایی مانع سرمایه‌گذاری بلندمدت

تجمل‌گرایی پول قابل‌سرمایه‌گذاری را صرف کالاهای مستهلک یا خدماتی مانند تفریحات گران‌قیمت می‌کند و آینده پایدار را تضعیف می‌کند. سرمایه‌گذاری هوشمند امنیت و استقلال مالی را افزایش می‌دهد، اما تجمل‌گرایان به لحظه‌های کوتاه‌مدت توجه دارند. مثلاً هزینه لوکس کردن وسایل خانه می‌توانست صرف دارایی سودآور شود. در ایران، با تورم و نابرابری، این اقدام در بلندمدت زندگی بهتری به ارمغان می‌آورد. باید از جوانی بهره برد، اما اگر در پیری امنیت مالی نداشته باشید، بسیار رنج خواهید کشید.

۴. میلیاردر فقیر نباشید

"میلیاردر فقیر" به کسانی اشاره دارد که با وجود ظاهر ثروتمند، به دلیل مصرف‌گرایی و تجمل‌گرایی در تنگنای مالی‌اند، مانند کسانی که خانه یا خودرو میلیاردی دارند، اما هزینه تعمیر آن را ندارند. این افراد باید بخشی از دارایی خود را بفروشند و سرمایه‌گذاری مولد داشته باشند تا درآمد جاری بیشتری به دست بیاورند و کیفیت زندگی روزمره خود را ارتقا دهند، اما میل به تجمل‌گرایی اغلب مانع این اقدام بهینه می‌شود.