تحقیقات اخیر سازمان Action For Humanity نشان می‌دهد که ۹۸ درصد از ۲۰۰,۰۰۰ نفری که در مناطق موسوم به «مناطق انسانی» پناه‌ گرفته‌اند با خطر مرگ در پناهگاه دست و پنجه نرم می‌کنند. طبق این داده‌ها بیش از یک چهارم پناهندگان در ۱۳ ماه گذشته ۱۰ بار یا بیشتر مجبور به تخلیه پناهگاه‌ها شده‌اند!

اشتباه نخواندید! آوارگان غزه که در «مناطق انسانی و حمایت شده بشردوستانه» ساکن هستند دستور تخلیه اردوگاه‌ها را دریافت می‌کنند و ناچارند برای در امان ماندن از حملات رژیم صهیونیستی، اغلب تنها با لباسی که به تن دارند فرار کنند. خیلی از آن‌ها مجبور شدند این رویه را بیش از ۱۰ بار در یکسال گذشته تکرار کنند.

طبق تحقیقات میدانی جمع‌آوری شده از اظهارات آوارگان در غزه، این «دستورهای تخلیه» تنها یک ساعت یا گاهی کمتر به مردم فرصت می‌دهند که هر آنچه که می‌توانند را جمع کنند و برای نجات جان خود فرار کنند. تازه از زمان تخلیه تا پیدا کردن پناهگاه جدید هم باید از تیراندازی، گلوله‌باران و بمباران سربازان رژیم صهیونیستی فرار کنند.

جزئیات ویرانگر این گزارش نشان می‌دهد که هیچ منطقه انسانی واقعی (امنیت پایدار) در غزه وجود ندارد و صدور این «دستورهای تخلیه» هر هدفی داشته باشد، برای حفظ جان مردم فلسطین نیست. استفاده از این عبارات توسط (رژیم) اسرائیل، متحدانش و رسانه‌های بین‌المللی تنها به منظور سفیدسازی واقعیتی است که در غزه در حال وقوع است: تصاحب و تصرف غزه زیر سایه نسل‌کشی.

ارتش اسرائیل نه انسانی عمل می‌کند و نه با دستور تخلیه به مردم فلسطین کمکی می‌کند. این ارتش، مردم خسته و گرسنه را به‌طور مداوم زیر سایه تهدید مرگ و معلولیت از جایی به جای دیگر منتقل می‌کند تا به آن‌ها بفهماند که هیچ نقطه امنی در غزه برای آن‌ها وجود ندارد. در واقع رژیم صهیونیستی قصد دارد با یک تیر دو نشان بزند: ایجاد توهم تبعیت از حقوق بشردوستانه و توسعه همزمان مرزهای اشغالی. (به همین دلیل باید استفاده از عباراتی مثل «منطقه‌های انسانی» و «دستورهای تخلیه» را متوقف کنیم)

یافته‌ها نشان می‌دهد که یک سوم از «دستورهای تخلیه» اسرائیل در ساعات شب و در حالی فرستاده می‌شود که خانواده‌ها خواب بودند (دقیقا مثل لبنان). حدود ۸۵ درصد از کسانی که با آن‌ها در این مورد صحبت شده در حال حاضر در «منطقه‌های انسانی» در دیر البلح و المواسی(رفح) پناه گرفته‌اند، آن‌ها می‌گویند که در فهم دستورهای تخلیه‌ای که در سال گذشته دریافت کرده‌اند، با مشکل مواجه شده‌اند. مابقی (۱۵ درصد) هم گفتند که به دلیل ناتوانی یا مسئولیت‌های مراقبتی پس از دریافت «دستور تخلیه» قادر به تخلیه نبودند. زیرا رژیم صهیونیستی معمولا هیچ وسیله حمل و نقلی برای انتقال آوارگان فراهم نمی‌کند و به همین دلیل دستورهای‌ تخلیه به طور ویژه برای فلسطینی‌های ناتوان، باردار، مجروح، دارای بیماری‌های مزمن یا سالخورده و مراقبین آن‌ها بی‌معنی است.

البته شرایط برای افرادی که از پس این نقل و انتقالات مکرر برمی‌آیند، خیلی هم بهتر نیست. این عده از طرفی با تهدید مداوم نسل‌کشی مواجه‌اند و از طرف دیگر دسترسی محدودی به منابع اولیه دارند یا به کل دسترسی ندارند.

غذاهای موجود در این جزایر انسانی که به طور مداوم در حال کوچک شدن هستند تقریباً هیچ ارزش غذایی ندارد و به حدی فاسد است که قابل مصرف نیست. همچنین به دنبال قطع جریان آب و آلوده کردن بیشتر چاه‌ها به توسط بمباران، آب کافی نیز وجود ندارد.

۶۸ درصد از شرکت‌کنندگان در این تحقیقات می‌گویند دسترسی به آب آشامیدنی تمیز برای آن‌ها مشکل است. علاوه بر این به دلیل در دسترس نداشتن طولانی مدت آب روزگار سختی را می‌گذرانند و در مواقع اضطراری خطر انتقال بیماری‌ را با نوشیدن آب ناسالم به جان می‌خرند. البته توجه داشته باشید که در شرایط فعلی غزه بیماری ناشی از نوشیدن آب آلوده حکم مرگ را دارد چرا که بیش از ۸۰ درصد از جمعیت به خدمات بهداشتی دسترسی ندارند. گذشته از این نزدیک به ۲۰ درصد از جمعیت به طور کلی به همان آب آلوده هم دسترسی ندارند.

بنابراین واقعیت در میدان واضح است: هیچ «منطقه‌ انسانی» یا «دستور تخلیه‌ای» وجود ندارد، در غزه تعدادی جزیره وجود دارد که ساکنان آن مانند مردم قرون وسطا در رنج به سر می‌برند و امکانات آن‌ها برای بقا اولیه هم مناسب نیست، چه برسد به زندگی با کرامت.

رژیم اسرائیل به مردم فلسطین به عنوان موجودات دون انسان(حیوانات دوپا) نگاه می‌کند و آن‌ها را وادار می‌کند تا شرایطی را تحمل کنند که مناسب سده‌های تاریکی(قرون وسطی) است. همانطور که گفتیم این اقدامات با هدف تخلیه و تصرف سرزمین‌ آن‌ها بوقوع می‌پیوندد. این رژیم دسترسی به کمک‌های انسانی به شمال غزه را مسدود و شاهرگ اصلی کمک رسانی به مردم فلسطین «آنروا» یا آژانس امدادرسانی سازمان ملل به آوارگان فلسطینی را از ادامه فعالیت‌هایش ممنوع کرده و کمک‌رسانی در مناطق دیگر در سطح بسیار محدودی انجام می‌شود.

جهان نمی‌تواند به ادامه نادیده گرفتن آنچه در غزه در حال وقوع است، ادامه دهد. اقدامات رژیم اسرائیل در غزه هیچ ارتباطی با دفاع از خود یا نگرانی‌های انسانی ندارد. هر اقدام اسرائیل در غزه ابزاری برای توسعه مرزی، جابجایی جمعی و نسل‌کشی در مقیاس صنعتی(گسترده، برنامه‌ریزی شده، هدفمند و...) است.

منبع:

https://www.aljazeera.com/opinions/۲۰۲۴/۱۲/۲/there-are-no-humanitarian-zones-or-evacuation-orders-in-gaza