دنیای آنلاین با سرعت زیادی در حال رشد است. در چند سال اخیر، شاهد افزایش استفاده از ارزهای دیجیتال، رشد پخش ویدئو، کنفرانس‌های ویدئویی، رسانه‌های اجتماعی و استفاده گسترده‌تر از اینترنت بوده‌ایم. هر فعالیت آنلاین، به نوعی انرژی مصرف می‌کند.

ردپای کربن دیجیتال چیست؟

تمام دستگاه‌های دیجیتال، از کامپیوترهای رومیزی گرفته تا گوشی‌های هوشمند، به برق نیاز دارند. این برق نه‌تنها برای خود دستگاه‌ها، بلکه برای زیرساخت‌هایی مثل مراکز داده و شبکه‌های اینترنتی مصرف می‌شود.

اکثر برق مورد استفاده ما از سوزاندن سوخت‌های فسیلی مثل نفت، گاز و زغال‌سنگ تولید می‌شود. این منابع نه‌تنها رو به اتمام هستند، بلکه در هنگام سوختن، گاز CO۲ تولید می‌کنند که عامل اصلی گرمایش زمین است.

گرمایش زمین باعث مشکلات محیط‌زیستی بسیاری می‌شود و انرژی زیادی که برای ساخت، اجرا و انتقال داده‌ها بین دستگاه‌ها مصرف می‌شود، به این مشکل دامن می‌زند.
انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از صنعت فناوری اطلاعات، با روند فعلی، تا سال ۲۰۴۰ می‌تواند به ۱۴ درصد از کل انتشار جهانی برسد؛ عددی که مغایر با اهداف کاهش انتشار به نصف در دهه آینده است.

اینترنت چگونه CO۲ تولید می‌کند؟

چند عامل اصلی در تولید کربن دیجیتال نقش دارند که در ادامه با آنها آشنا می‌شوید:

فرآیند تولید، حمل‌ونقل و استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی

اولین مرحله از چرخه عمر دستگاه‌های الکترونیکی، تولید آنهاست. شرکت‌ها مواد اولیه‌ای مانند آلومینیوم، گرافیت و مس را استخراج یا خریداری می‌کنند که جزو عناصر اصلی دستگاه‌های دیجیتال هستند. این فلزات با سوزاندن سوخت‌های فسیلی ذوب شده و در کارخانه‌ها به قطعاتی تبدیل می‌شوند که در نهایت دستگاه‌ها را شکل می‌دهند.

پس از تولید، دستگاه‌ها از طریق زمین، دریا یا هوا به توزیع‌کنندگان ارسال می‌شوند. حمل‌ونقل این دستگاه‌ها با وسایل نقلیه‌ای که سوخت فسیلی مصرف می‌کنند، مقدار زیادی دی‌اکسید کربن در جو آزاد می‌کند. این چرخه، چه در انتقال به فروشگاه‌ها و چه به دست مشتریان، همچنان انتشار کربن را افزایش می‌دهد.

انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از صنعت فناوری اطلاعات، با روند فعلی، تا سال ۲۰۴۰ می‌تواند به ۱۴ درصد از کل انتشار جهانی برسد؛ عددی که مغایر با اهداف کاهش انتشار به نصف در دهه آینده است.

نقش کابل‌های فیبر نوری زیر دریا

این کابل‌ها که بخشی از زیرساخت‌های اینترنت هستند، امکان ارتباط بین قاره‌ها را فراهم می‌کنند. برخلاف تصور، اینترنت به‌جای "انرژی جادویی"، داده‌ها را از طریق کابل‌هایی منتقل می‌کند که مراکز داده را به هم متصل می‌سازند.

در حال حاضر، حدود ۷۵۰ هزار مایل کابل در بستر دریا وجود دارد. این کابل‌ها برای تولید و نگهداری به منابع طبیعی نیاز دارند و نصب آنها می‌تواند اکوسیستم‌های دریایی حساس، مانند صخره‌های مرجانی، را مختل کند. صخره‌ها نقشی کلیدی در جذب دی‌اکسید کربن دارند.

مراکز داده و مصرف انرژی

مراکز داده، زیرساخت اصلی اینترنت هستند. این مراکز شامل سرورها و رایانه‌هایی هستند که برای پردازش و ذخیره اطلاعات به کار می‌روند. بیش از ۵۰۰ هزار مرکز داده در جهان وجود دارد که برخی از آنها به وسعت روستا هستند و این مراکز برای خنک‌سازی و عملکرد خود به برق زیادی نیاز دارند.

شرکت‌های بزرگ مانند گوگل، آمازون و مایکروسافت مراکز داده بسیار بزرگ (هایپرمقیاس) را مدیریت می‌کنند که استفاده آنها از منابع انرژی قابل‌توجه است.

ذخیره‌سازی ابری

خدمات ذخیره‌سازی ابری مانند iCloud و Dropbox داده‌ها را در مراکز داده ذخیره می‌کنند. برخلاف تصور، "ابر" به معنای فضایی سبک و بی‌ضرر نیست. این مراکز به انرژی زیادی که از سوخت‌های فسیلی تأمین می‌شود، وابسته هستند.

تجزیه و تحلیل داده‌های کاربران

شرکت‌ها و سازمان‌ها داده‌های کاربران را جمع‌آوری کرده و برای اهداف تجاری یا نظارتی تحلیل می‌کنند. تبلیغات هدفمند یکی از نتایج این تحلیل‌هاست.
این فعالیت‌ها به نرم‌افزارهای پیچیده و مراکز داده نیاز دارند که مصرف انرژی بالایی دارند و انتشار کربن را افزایش می‌دهند.

ارزهای دیجیتال: بحران انرژی جدید

رمزارزها، مانند بیت‌کوین، برای تولید به انرژی زیادی نیاز دارند. فرآیند استخراج یا ماینینگ بیت‌کوین به دستگاه‌های تخصصی نیاز دارد که به‌طور مداوم کار می‌کنند. بیت‌کوین سالانه ۲۲ میلیون تن دی‌اکسید کربن تولید می‌کند که از انتشار کربن کشورهایی مانند اردن بیشتر است. دستگاه‌های ماینینگ پس از حدود ۱.۵ سال بلااستفاده می‌شوند و به‌طور گسترده دور ریخته می‌شوند.
شما، به‌عنوان کاربر دستگاه‌های دیجیتال، ۵۵ درصد از ردپای کربن این صنعت را ایجاد می‌کنید. دستگاه‌های مصرفی مانند گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌ها، ۲۰ درصد از انتشار کربن فناوری را به خود اختصاص می‌دهند و شارژ کردن دستگاه‌ها و استفاده مداوم از آنها باعث افزایش ردپای کربن دیجیتال شما می‌شود. با مدیریت مصرف و استفاده بهینه از دستگاه‌ها، می‌توان این تأثیرات را کاهش داد.

ردپای کربن دیجیتالی چقدر بزرگ است؟

دنیای دیجیتال به‌طور فزاینده‌ای بخش بزرگی از انتشار کربن جهانی را تشکیل می‌دهد و اثرات زیست‌محیطی آن هم‌سطح یا حتی بیشتر از صنعت هوانوردی است.

امروزه ۴.۶۶ میلیارد نفر، یعنی بیش از نیمی از جمعیت جهان، به اینترنت متصل هستند و هر ساله این تعداد با سرعتی بیش از رشد جمعیت جهانی افزایش می‌یابد. تنها در سال گذشته، ۳۱۴ میلیون کاربر جدید به اینترنت پیوسته‌اند. این رشد به معنای تولید دستگاه‌های بیشتر، پردازش داده‌های عظیم‌تر و نیاز به انرژی بیشتر است.

در دوران قرنطینه‌های کرونا، استفاده از اینترنت تا ۲۰ درصد افزایش یافت. مردم برای سرگرمی، کار و ارتباطات اجتماعی به اینترنت وابسته‌تر شدند. این افزایش مصرف دیجیتال، همزمان با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای عمومی (به دلیل توقف سفرها و فعالیت‌های صنعتی)، توجه بیشتری را به اثرات زیست‌محیطی اینترنت جلب کرد.

نقش کاربران در انتشار کربن

شما، به‌عنوان کاربر دستگاه‌های دیجیتال، ۵۵ درصد از ردپای کربن این صنعت را ایجاد می‌کنید. دستگاه‌های مصرفی مانند گوشی‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌ها، ۲۰ درصد از انتشار کربن فناوری را به خود اختصاص می‌دهند و شارژ کردن دستگاه‌ها و استفاده مداوم از آنها باعث افزایش ردپای کربن دیجیتال شما می‌شود. با مدیریت مصرف و استفاده بهینه از دستگاه‌ها، می‌توان این تأثیرات را کاهش داد.

چگونه ردپای کربن دیجیتال خود را کاهش دهیم؟

شما می‌توانید با تغییرات ساده‌ای در نحوه استفاده از دستگاه‌ها و اینترنت، مصرف انرژی و انتشار کربن دیجیتال را کاهش دهید. در اینجا نکات کلیدی ارائه شده است:

کاهش زمان آنلاین بودن
کم کردن روشنایی صفحه نمایش
حذف برنامه‌های غیرضروری
خاموش کردن دستگاه‌ها: دستگاه را در حالت خواب نگذارید؛ اگر استفاده نمی‌کنید، آن را خاموش کنید.
استفاده از موبایل: از گوشی به جای لپ‌تاپ برای انجام کارهای ساده استفاده کنید؛ گوشی انرژی کمتری مصرف می‌کند.
استفاده از Wi-Fi : به جای شبکه تلفن همراه، از Wi-Fi استفاده کنید چون کارآمدتر است.
خاموش کردن ردیابی موقعیت مکانی: GPS را فقط زمانی فعال کنید که به آن نیاز دارید، مثلاً برای نقشه یا درخواست تاکسی. در خانه یا زمان‌های غیرضروری، آن را خاموش کنید تا مصرف انرژی و ردیابی داده‌ها کاهش یابد.
پاکسازی فضای ابری: عکس‌ها و فایل‌های غیرضروری را از فضای ابری حذف کنید. پاکسازی منظم، مصرف انرژی مراکز داده را کاهش می‌دهد.
ذخیره فایل‌ها روی هارد دیسک: فایل‌های موردنیاز را از فضای ابری به هارد دیسک یا USB انتقال دهید تا مصرف انرژی مراکز داده کمتر شود.
کاهش وضوح ویدیو: وضوح بالاتر مانند ۴K مصرف انرژی بیشتری دارد. وضوح را به حداقل موردنیاز کاهش دهید، به‌خصوص برای صفحه‌نمایش‌های کوچک.
مرورگرها را بهینه کنید: برگه‌های باز را کم کنید و از نشانک‌ها استفاده کنید.
جستجوهای دقیق: قبل از جستجو، عبارت مناسب را انتخاب کنید و از ابزارهایی مثل تکمیل خودکار استفاده کنید.
از ذخیره‌سازی محلی (دانلود) به جای پخش مستقیم استفاده کنید
از اپلیکیشن‌های مدیریت انرژی استفاده کنید
مسدودکننده‌های تبلیغات: این ابزارها جلوی نمایش ویدیوها و تبلیغات را می‌گیرند که مصرف انرژی را کاهش می‌دهد.
رد کردن کوکی‌ها: از ردیابی داده‌ها جلوگیری کنید و تبلیغات شخصی‌سازی شده را غیرفعال کنید.
دستگاه‌های سالم و قابل تعمیر را دور نیندازید: اگر نیاز به تعویض دارید، دستگاه‌های قابل‌تعمیر را تعمیر کنید یا دستگاه‌های قدیمی‌تر را استفاده کنید.
بازیافت را جدی بگیرید: وسایل الکترونیکی خراب را به مراکز بازیافت تحویل دهید تا مواد آن‌ها مجدداً استفاده شوند و از آسیب به محیط زیست جلوگیری شود.
دست دوم بخرید: به جای خرید وسایل نو، از تجهیزات دست دوم یا بازسازی‌شده استفاده کنید. این کار منابع طبیعی کمتری را مصرف می‌کند و اثرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهد.
ایمیل‌ها را بهینه‌سازی کنید: ارسال ایمیل‌های HTML (شامل تصاویر و قالب‌بندی) داده‌های بیشتری مصرف می‌کند و انتشار کربن را افزایش می‌دهد. در موارد غیرضروری، از قالب متن ساده استفاده کنید. ایمیل‌های خوانده‌شده و غیرضروری را حذف کنید. کاهش ایمیل‌های ذخیره‌شده در مراکز داده، مصرف انرژی را کاهش می‌دهد. صندوق ورودی خود را به‌طور مرتب ساماندهی کنید. عضویت در خبرنامه‌های غیرضروری را لغو کنید. از ارسال ایمیل‌های کوتاه و بی‌هدف (مانند «تشکر» یا «اوکی») خودداری کنید. این اقدام می‌تواند انتشار کربن ناشی از انتقال داده را کاهش دهد.

https://www.safetydetectives.com/blog/how-to-reduce-digital-carbon-footprint/