برای فلسطینی‌ها، این روز نه نشانی از اتحاد و جشن دارد، نه رنگی از آرامش و امید؛ بلکه زیر آسمانی که هر لحظه ممکن است بر سرشان فرو بریزد، تنها زنده ماندن به یک معجزه شبیه شده است.
عید در میان ویرانه‌ها
از ساعات اولیه روز گذشته، حملات اسرائیل با شدت بیشتری ادامه یافته است. در شمال غزه، گلوله‌باران بی‌وقفه جبالیا سه کشته و چندین زخمی برجای گذاشته، در خان‌یونس، بمباران خانه‌ها حداقل ۹ قربانی گرفته و در دیرالبلح، سه کشاورز هنگام کار در زمین‌هایشان جان باخته‌اند.
در رفح، جایی که حالا بیش از ۹۰ درصد جمعیت آن به اجبار آواره شده‌اند، مردم به سمت المواسی رانده شده‌اند، منطقه‌ای که نه آب دارد، نه غذا و نه سرپناهی امن. و در این میان، تنها چیزی که بی‌وقفه در شهر جریان دارد، مرگ است.
نان نیست، امید نیست
حانی محمود، خبرنگار مستقر در غزه، روایت می‌کند: “از صبح چندین نانوایی و فروشگاه مواد غذایی را جست‌وجو کردم، اما نانی برای خرید پیدا نشد. فلسطینی‌ها از محله‌ای به محله دیگر سرگردان‌اند، به امید پیدا کردن قوتی ناچیز، اما چیزی نیست. ”
او ادامه می‌دهد: “ذخایر آرد در غزه به پایان رسیده است. نانوایی‌هایی که تحت حمایت برنامه جهانی غذا کار می‌کردند، یکی پس از دیگری تعطیل شده‌اند. کسی نمی‌داند که این نانوایی‌ها چه زمانی دوباره باز خواهند شد. ”
در اینجا، گرسنگی نه یک بحران موقت، که یک سلاح جنگی است. محاصره‌ای که دسترسی به آذوقه و کمک‌های انسانی را ناممکن کرده، فلسطینی‌ها را میان مرگ با گلوله یا مرگ از گرسنگی قرار داده است.
دیگر هیچ‌جا امن نیست
تخلیه اجباری، واژه‌ای که بارها در اخبار شنیده‌ایم، اما در غزه، معنای آن چیزی جز مرگ تدریجی نیست. حانی محمود می‌گوید: “اکثریت مردم رفح اکنون در حال ترک شهر هستند. اما کجا بروند؟ اسرائیل مناطقی را ‘امن’ اعلام کرده، اما این مناطق بیشتر به دام‌های مرگ تبدیل شده‌اند. زنان، کودکان، سالمندان و بیماران که به این مناطق پناه برده‌اند، بارها در حملات هوایی کشته شده‌اند. ”
او تأکید می‌کند: “دستورهای تخلیه اسرائیل بارها متناقض، گمراه‌کننده و غیرقابل اعتماد بوده‌اند. از یک سو، مردم را مجبور به خروج از خانه‌هایشان می‌کنند و از سوی دیگر، همان مناطقی را که به عنوان ‘امن’ معرفی کرده‌اند، بمباران می‌کنند. ”
عیدی که عزا شد
در حالی که در بسیاری از نقاط جهان، خیابان‌ها با نورپردازی‌های عید مزین شده‌اند، در غزه تنها نورهایی که در آسمان دیده می‌شود، شعله‌های انفجارهاست. برای فلسطینی‌ها، این عید نه زمانی برای جشن، که لحظه‌ای برای شمارش قربانیان جدید، سوگواری برای عزیزان ازدست‌رفته و تلاش برای زنده ماندن است.
اینجا، نه صدای تکبیرهای عید، که صدای آژیرها، انفجارها و ناله‌های بی‌پایان به گوش می‌رسد. جنگ ادامه دارد، مرگ ادامه دارد، و امید؟ شاید دیگر امیدی نمانده باشد.
پیام شما به ما