شرط مهم انفاق

برخی از فقیران از بس آبرومندند، صورتشان را با سیلی سرخ نگه می‌دارند و شخص بی‌اطلاع خیال می‌کند وضعشان خوب است! به همین دلیل قرآن به عنوان یکی از شروط مهم انفاق، تاکید می‌کند که کمک‌ها را به دست کسانی برسانید که واقعاً به آن نیازمندند؛ چون این کار، نتایج ملموس‌تری به دنبال دارد و از هدر رفت منابع جلوگیری می‌کند.
 

چگونه انفاقی، شایسته و بجاست؟

در کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» که پیاده‌شدۀ سخنرانی‌های رهبر معظم انقلاب در سال 1353 در مسجد کرامت مشهد است، آمده: «انفاق خرج کردن است، اما نه هر خرج کردنی. انفاق آن خرج کردنی را می‌گویند که با آن، یک خلئی پر شود، یک نیاز راستینی برآورده بشود».
 

نکته‌های مهم برای انفاق شایسته

یک. کمک‌ها نباید به گونه‌ای باشد که کرامت انسانی یا آبروی نیازمندان خدشه‌دار شود.

دو. نباید صرفاً بر اساس ظاهر افراد درباره نیازمندی آن‌ها قضاوت شود. گاهی مشکلات پنهان‌تری مانند بدهی یا بیماری‌های خاص وجود دارد.

سه. احسان و نیکوکاری، زمانی ارزشمند است که بدون منت و آزار باشد. به عبارتی، نیت خیر داشتن کافی نیست؛ کار خوب را باید به بهترین شکل ممکن انجام داد.
 

نیازمندان واقعی را چطور تشخیص دهیم؟

یک. بسیاری از اوقات، افراد معتمد در محله‌ها، ائمه جماعات مساجد، یا انجمن‌های خیریه اطلاعات دقیقی از وضعیت خانوارها دارند. از آنها کمک بگیرید. آن‌ها اغلب به دلیل ارتباط نزدیک با جامعه، شناخت بهتری از افراد نیازمند دارند.

دو. سامانه‌هایی طراحی شود که افراد نیازمند را به‌صورت محرمانه شناسایی کند و اطلاعات آن‌ها مورد بررسی دقیق قرار گیرد.

سه. برگزاری جلسات مشاوره، ایجاد صندوق‌های امانات یا راه‌های غیررسمی می‌تواند به نیازمندان فرصت بیان مشکلاتشان را بدهد.