از تعریف کردن تعطیلاتی که گذرانده‌اند، تعریف کردن با آب و تاب از خریدهای که داشته‌اند، عکس‌های سلفی و غذاهای خوش آب و رنگی که خورده‌اند، سفرهای گران قیمت و هتل‌ها و پاساژگردی تا مسیرهایی برای تندستی و تناسب بدن در همه اینها یک چیز نقطه مشترک است تهی شدن از انسانیت! تمام این روایت‌ها برای کسانی است که در فضای مجازی قصه روزمرگی خودشان را تعریف می‌کنند و تنها به خودشان فکر می‌کنند انگار مکان مسابقه است تا هر چیزی که در آن هستند را به نمایش بگذارند تمام صفحات هم همین است همه در تعطیلات، سفر، کافه‌های گران قیمت و خرید هستند درست است روایت‌ها یکی است هیچکس روایت و قصه منحصر به فرد خود را ندارد ولی هر فرد به خودش فکر می‌کند. سرکوب شخصیت‌های اجتماعی با فردگرایی! این نسل انگار شده است اشباع شده از اطلاعات موجود در فضای مجازی، همه با گوشی‌هایی که در دست دارند به چت‌های هوش مصنوعی مجهز شده‌اند و هر فرد فکر می‌کند دیگر به همه چیز واقف است و خودش را خردمند می‌داند انگار قدرت به دست فرد فرد مردم گذاشته شده است تمام این توصیفات نشان می‌دهد که فضای مجازی یا برادر بزرگ‌تر آن «فناوری» با همدستی یکدیگر در تلاشند که اشخاص خودشان در اجتماع سرکوب کنند و روایت‌های فردی خودشان را در فضای مجازی گسترش بدهند. تمام این اتفاقات به سر منبع این موضوع برمی‌گردد که ثروتمندانی همچون ایلان ماسک و زاکربرگ از تک‌تک افراد محتواساز بسازند تا به کسب و کار آن‌ها رونق داده شود و این همان است که آنها می‌خواهند با استفاده از دیجیتال آدم‌ها را به تک افتادگان بدل کرده‌اند تا پشت فناوری خودشان را برای افرادی که ندیده‌اند به نمایش بگذارند.   از خودبیگانگی تا لایک‌های مجازی بیونگ چول هان، فیلسوف کره‌ای‌آلمانی درباره این اتفاق هم گفته فناوری از ما می‌خواهد عقاید، نیازها و اولویت‌هایمان را ابراز کنیم، زندگی‌مان را بازگو کنیم، پست بگذاریم، به اشتراک بگذاریم و پیام دیگران را لایک کنیم. تمام این اتفاق‌ها همان چیزی است که پیش‌ترها از آن یاد می‌کردند «ابتذال»! که بهترین خوراک شبکه‌های اجتماعی هم همین شده تعریف کردن از روزمرگی‌های سبک، زود هضم و بی‌ربط به دیگران. به دور از تفکر هم نبود اما باید بگوییم که فناوری و دیجیتال به کودکان هم سرایت کرده و از آن‌ها موجودات کوچک دیجیتالی ساخته است که به فضای مجازی و دنیای دیجیتال اعتیاد پیدا کردند.