موسی خیابانی کشته شد!

روز 19 بهمن 1360 موسی خیابانی عضو كادر سازمان مجاهدین خلق و اشرف ربیعی همسر اول مسعود رجوی به همراه 18 نفر دیگر از اعضا و محافظان سازمان در زدوخورد با نیروهای عملیاتی سپاه و دادستانی در شمال تهران كشته شدند.

بخش تاریخ ایران و جهان تبیان

خانه تیمی خیابانی

در این روز بر اساس طرح هماهنگ اطلاعات سپاه پاسداران و دادستانى انقلاب اسلامى مركز، با شناسایى ردهاى اطلاعاتى و عملیات منظم تعقیب و مراقبت، پایگاه مركزیت سازمان در شمال تهران ضربه سختی خورد و موسى خیابانى و اشرف ربیعى به همراه تعدادى از اعضاى كادر و محافظان خود در درگیرى و تیراندازى متقابل كشته شدند. در تبیین اجمالى این عملیات، قسمتى از توضیحات یكى از مسئولان وقت، در اینجا نقل مى‏شود:

خانه تیمى موسى خیابانى نیز ـ هم‏زمان با بقیه اماكن موردنظر ـ مراقبت شد و از همان ابتدا هویت ساكنان آن مشخّص گردید. از طریق تردّد افراد مستقر خانه (كه 17 نفر بودند) مراكز و انبارك‏ها و نیروهاى دیگر آنها شناسایى شد كه بعداً به‏طور هماهنگ و هم‏زمان ضربه خوردند. در مورد خانه مركزیت، یك مشكل تاكتیكى وجود داشت: سعى شد هنگامى ضربه وارد شود كه حداكثر تعداد نفرات در آنجا مستقر باشند كه به علت درگیرى و تبادل تیراندازى بسیار شدید هر بیست نفر كشته شدند.

خانه موردنظر در منطقه زعفرانیه قرار داشت و متعلق به خانواده فرزانه‏سا بود. اسامى كشته‏شدگان خانه مركزى زعفرانیه به شرح زیر است:

1 - موسى خیابانى

2 - اشرف ربیعى

3 - آذر رضایى (خیابانى)

4 - محمد مقدم

5 - مهشید فرزانه‏سا (مقدم)

6 - میرطه میرصادقى

7 - تهمینه رحیمى‏نژاد (میرصادقى)

8 - محمد معینى

9 - شاهرخ شمیم

10 - فاطمه نجارى (شمیم)

11 - خسرو رحیمى

12 - سعید سعیدپور

13 - محمدحسن پورقاضیان

14 - حسین بخشافر

15 - كاظم مرتضوى

16 - حسن مهدوى

17 - ناهید رأفتى (مهدوى)

18 - مهناز كلانترى (تشیّد)

19 - عباسعلى جابرزاده انصارى

20 - ثریّا سنّمارى (جابرزاده انصارى)

ضربه استراتژیك و مهم 19 بهمن، كه طى آن مسئول داخل كشور و نفر دوم سازمان كشته شد، سقوط تدریجى تشكیلات داخل را در پى داشت. در سطح تشكیلات، این ضربه موجب پاره شدن رشته ارتباط و اتّصال بخش‏ها با فرماندهى داخل كشور شد؛ در سطح سیاسى، قدرتمندى تشكیلات سازمان را براى قدرت‏هاى حامى آن به زیر سؤال برد؛ هواداران را به انفعال واداشت؛ در سطح روانى، هم مركزیت و هم اعضا را در حالت تدافع محض و ترس از سرایت ضربه به بخش‏هاى دیگر قرار داد. در سطح عمل نظامى، مجموعه عملیات تروریستى سازمان با بحران مواجه گردید و حفاظت كامل و اولویت برنامه‏هاى تأمینى و حفاظتى در دستور كار قرار گرفت. این ضربه، براى نهادهاى ضدتروریست كشور كه عمدتا با اتكا به اطلاعات و پشتیبانى اقشار مختلف مردم و ایثارگرى نیروهاى وفادار انقلاب، عمل مى‏كردند، راهگشاى ضربات بعدى به ماشین ترور سازمان به ویژه در اردیبهشت و خرداد ماه 1361، گردید.

منبع: موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی(سازمان مجاهدین خلق، پیدایی تا فرجام)