اگر ما ندانیم که چه طور و با چه کسی درباره این کنجکاوی ها و سوال ها حرف بزنیم، ممکن است آسیب ببینیم. در این مطلب، یاد می گیریم که چگونه و با چه کسانی رازگویی کنیم.

قبل از گفتن هر حرفی، فکر کن که اگر آن را به زبان بیاوری، بعداً احساس خجالت می کنی یا نه؟... برای این کار، می توانی مقابل آینه بایستی و خودت را هنگام گفتن آن حرف و یا بعد از آن تجسم کنی. با این کار، ممکن است پشیمان بشوی. حتی ممکن است از دیدنِ خودت خجالت بکشی! در این صورت، مطمئن باش این حرف، یک حرف خصوصی است. یعنی حرفی که نباید پیش هر کسی به زبان بیاید.

روی یک برگه کاغذ، تصویری از خودت بکش. حالا یک دایره دور آن رسم کن. داخل این دایره، همه حرف هایی که به ویژگی های خصوصیِ بدن و شخصیت تو، مربوط می شود قرار دارد. می توانی چند نکته درباره خودت در این دایره بنویسی.
بیرون دایره، با تصاویری اعضای خانواده ات را نشان بده. حالا هر چه که مربوط به خصوصیات و اتفاقات مربوط به آن هاست جزیی از حرف های محرمانه خانوادگی تو به حساب می آیند. پس دور دایره اول، یک دایره بزرگ تر بکش.
بیرون از دایره خانوادگی، هر رازی به هر کسی، گفتنی نیست.

به سه دایره اسرار آمیز نگاه کن. بعد از خودت، خانواده (مادر، پدر، خواهر و برادر) به تو نزدیک تر هستند. آن ها می توانند بهترین افراد برای شنیدن حرف های خصوصی تو باشند.
یک عادت عالی:
هروقت درباره گفتنِ چیزی به کسی تردید داری، می توانی از افراد خانواده ات بپرسی که گفتن آن درست است یا نه.

مقابل آینه بایست. به خودت نگاه کن. فکر کن به مادر یا پدرت نگاه می کنی. حرفت را بزن یا سوالت را مطرح کن. این تمرین باعث می شود موقع گفت و گو با مادر یا پدرت، خجالت را کنار بگذاری. اگر باز هم نشد، کاغذ و قلم بردار و حرف ها و سوال هایت را بنویس. بعد آن را در اولین فرصت مناسب به دست مادر یا پدر برسان.

این زمان ها را برای گفت و گو درباره موضوعات خصوصی انتخاب نکن: