لاذقیه، یکی از شهرهای مهم ساحلی سوریه، در روزهای اخیر شاهد صحنه‌هایی بهت‌آور بود. خیابان‌هایی که روزی پر از جنب‌وجوش و صدای کودکان بود، حالا تبدیل به جوی خون شده است. گزارش‌های محلی و منابع مستقل حاکی از آن است که نیروهای تحریر الشام و گروه‌های تندروی سلفی، عملیاتی را تحت عنوان "پاک‌سازی" آغاز کرده‌اند و آنچه در واقع رخ داده، بیشتر به یک قتل‌عام شباهت دارد.

همه‌چیز از حومه بانیاس شروع شد، جایی که گزارش‌هایی از خشونت‌های وحشیانه علیه غیرنظامیان به گوش می‌رسد. بسیاری از ساکنان، به‌ویژه علویان، هدف قرار گرفته و در خانه‌هایشان به قتل رسیده‌اند. آن‌سوی این حملات، گروه‌های مسلحی ایستاده‌اند که شعارهای فرقه‌ای سر می‌دهند و از "خلاص شدن" از این افراد صحبت می‌کنند.

شواهد نشان می‌دهد این خشونت‌ها نه اتفاقی، بلکه یک اقدام سازمان‌یافته بوده. دیده‌بان حقوق بشر سوریه تأیید کرده که حداقل ۸۰۰ نفر، شامل زنان و کودکان، در این درگیری‌ها کشته شده‌اند. آنچه تکان‌دهنده‌تر است، شیوه قتل آن‌هاست. در برخی مناطق، اجساد در خیابان‌ها رها شده‌اند، در حالی که هیچ‌کس جرأت نزدیک شدن به آن‌ها را ندارد. برخی روستاها تقریباً از سکنه خالی شده‌اند، چرا که مردم به امید نجات، همه‌چیز را رها و فرار کرده‌اند.

در یکی از گزارش‌های منتشرشده توسط رسانه‌های مستقل، آمده که در روستای تویم، دست‌کم ۳۱ غیرنظامی، از جمله ۹ کودک، کشته و به‌صورت دسته‌جمعی دفن شده‌اند. در این میان، روایت‌های بازماندگان نشان می‌دهد که قتل‌عام‌ها به‌شکل هدفمند انجام شده؛ مهاجمان ابتدا مدارک هویتی افراد را بررسی کرده‌اند و سپس آن‌ها را براساس مذهب و گرایش‌هایشان به رگبار بسته‌اند.

تصور کنید نیمه‌شب از خواب بیدار شوید و بفهمید که خانه شما آخرین مانع بین شما و مرگ است. این همان چیزی است که بسیاری از ساکنان لاذقیه تجربه کرده‌اند. برخی از آن‌ها توانستند خود را به جنگل‌های اطراف برسانند، در حالی که صدای گلوله‌ها در گوششان می‌پیچید. بعضی از آن‌ها در مسیر فرار، شاهد قتل همسایگان و اعضای خانواده خود بودند. یکی از نجات‌یافتگان به یک رسانه مستقل لبنانی گفته: "ما شبانه دویدیم، بدون آنکه بدانیم به کجا می‌رویم. پشت سرمان صدای جیغ زنانی بود که از عزیزانشان جدا شده بودند. "

شاهدان عینی که از این وقایع جان سالم به در برده‌اند، روایت‌هایی تکان‌دهنده از مشاهدات خود ارائه می‌کنند. بسیاری از این شاهدان به دلیل ترس از تلافی‌جویی، به صورت ناشناس صحبت کرده‌اند. یک زن علوی از منطقه دشت الغاب به رسانه‌ها گفته نیروهای مهاجم هنگام یورش به روستاها فریاد می‌زدند: "علوی‌ها خوک‌اند و باید همه‌شان را بکشیم. حتی بچه‌های کوچک را قبل از بزرگ‌ترها اعدام کنید"

به گفته این زن، نیروهای مهاجم به خانه او هجوم بردند و بعد از تهدید با اسلحه، تمامی اموال و پول نقد او و همسایگانش را غارت کردند. او می‌گوید: "احساس می‌کنم هیچ امنیت و میهنی برایمان نمانده. هر لحظه ممکن است ما را بکشند و هیچ‌کس نیست از ما دفاع کند". او می‌گوید مهاجمان از افراد وابسته به گروه‌های تندروی هیئه تحریر الشام و متحدان آن بوده‌اند که به لهجه عربی سوری صحبت می‌کردند.
 

دیگر بازماندگان نیز تصاویری مشابه را ترسیم می‌کنند. علی شعاع  (Sheha)، یک مرد ۵۷ ساله ساکن بانیاس، که با خانواده‌اش از مهلکه گریخته، شرح می‌دهد در محله علوی‌نشین آنها دست‌کم ۲۰ نفر از همسایگان و همکارانش ظرف چند ساعت کشته شدند. او می‌گوید برخی از قربانیان در مغازه‌هایشان یا داخل منازل به ضرب گلوله از پای درآمدند.

یکی دیگر از اهالی مناطق ساحلی که نخواست نامش فاش شود به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته مهاجمان مسلح پس از تصرف روستاها، خانه‌های علویان را غارت کرده و به آتش کشیدند. به گفته او، برخی افراد مسلح حتی کارت شناسایی افراد را بررسی می‌کردند تا مذهب و فرقه‌شان را تشخیص داده و سپس آنها را اعدام کنند. این شاهدان تأیید می‌کنند که بسیاری از خانواده‌های علوی برای حفظ جان خود به کوه‌ها و مناطق صعب‌الوصول گریخته‌اند.

تخمین زده می‌شود هزاران نفر از ساکنان علوی از ترس کشتار، خانه و کاشانه خود را ترک کرده‌اند. برخی نیز به پایگاه روسی حمیمیم در لاذقیه پناه برده‌اند که بنا بر گزارش‌ها برای اسکان غیرنظامیان بی‌خانمان گشوده شده است.