شاید وقتی سخن از یاری‌ رساندن پنهانی به نیازمندان در سیاهی شب به میان می‌آید، بی‌درنگ امیرالمومنین علی علیه‌السلام در ذهنمان نقش ببندد. اما باید بدانید که امام سجاد علیه‌السلام نیز در طول زندگی پربرکتشان، هنگام شب با نانی بر دوش در کوچه‌های تاریک قدم می‌زدند تا بی‌آنکه شناخته شوند، دست فقرا را بگیرند. حقیقتِ این بخشش شبانه تا آن هنگام از دیده‌ها پنهان ماند که امام به شهادت رسیدند و دیگر هیچ‌کس بر در خانه مستمندان نان و آذوقه نبرد.

از دیگر اقدام‌های شگفت ایشان، آزادی شمار فراوانی از بردگان بود که بر پایه روایت‌ها، تعدادشان به هزار نفر می‌رسید؛ بردگانی که با دستان کریمانه امام، به آزادی و رهایی از زنجیرها دست یافتند.

آنچه شاید نشنیده باشید، تلاش ایشان در بازسازی کعبه است. 

زمانی که حجّاج بن یوسف کعبه را ویران کرد، مردم خاک‌های آن را پراکنده و هر کس بخشی از آن را با خود برد. سپس هنگامی که تصمیم به بنای دوبارهٔ کعبه گرفته شد، ماری سر برآورد و مردم را از ادامهٔ کار بازداشت. آنان که از این مار هراسان بودند، توان پیشبرد ساخت کعبه را از دست دادند و موضوع را به امام اطلاع دادند.

در چنین شرایطی، امام سجّاد علیه‌السلام خود وارد عمل شدند و در بازسازی خانهٔ خدا کوشیدند و آن‌مار دیگر ظاهر نشد. در لحظه نصب حجرالاسود، هر عالمی از عالمانشان یا قاضی از قضاتشان یا زاهدی از زهادشان برای این کار پیش قدم می‌شد، دستش می‌لرزید و حجر در جای خود قرار نمی‌گرفت. در نهایت، امام سجاد علیه‌السلام پیش آمدند و سنگ را با آرامش و وقار فراوان در جایگاه خویش نهادند.