در زمان جنگ‌های صلیبی آرایش کردن رونق گرفت و در شمال اروپا رایج شد. در قرن چهارده آرایش و مراقبت از پوست مو بیشتر مختص نجیب‌زادگان بود اما در قرن ۱۸ رواج عمومی پیدا کرد. در این دوران هم همچنان از مواد سمی برای آرایش استفاده می‌شد و میزان سرب مواد آرایشی بالا بود. استفاده از لوازم آرایشی به همین منوال ادامه داشت تا اینکه پای آن به کارخانجات و تولیدهای کلان رسید و صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی ایجاد شد. قرن ۱۹ و ۲۰ زمان شکوفایی کارخانه‌های تولیدی لوازم آرایشی و بهداشتی بود و محصولات آرایشی و بهداشتی به شکل صنعتی وارد میدان شد.

نخستین تولیدکننده لوازم آرایشی در جهان برند یاردلی Yardley است که در ۱۷۷۰ در انگلیس تاسیس شد. این برند با استفاده از رایحه اسطخودوس تغییرات شگفت انگیزی در صنعت آرایشی و بهداشتی ایجاد کرد که باعث شهرت و محبوبیتش شد. بعد از آن برند گرلنguerlain در ۱۸۲۸ در فرانسه، الیزابت گاردن در ۱۸۷۸ در کانادا، نیوه آ در ۱۸۸۲ در آلمان یکی پس از دیگری اضافه می شدند . برند لورآل در ۱۹۰۹ در پاریس با استفاده از مواد ارگانیک توانست یکی از بزرگترین تولیدکنندگان محصولات مراقبت از پوست و خوشبوکننده و رنگ مو در جهان شود و بعد از آن برند کلینیک در سال ۱۹۶۸ در امریکا و برند مک در ۱۹۸۴ در کانادا یکی از پرفروش‌ترین‌ها شدند.

کی به ایران رسید؟

صنعتی شدن لوازم آرایشی و بهداشتی در ایران در سال ۱۳۳۵ با شرکت صحت شروع شد که البته با تولید شامپوهای گیاهی کار خودش را آغاز کرد. پاکرخ در ۱۳۴۲ با لوازم آرایشی و بهداشتی وارد میدان شد و بعد از آن فیروز در ۱۳۵۳، سرمه با نام ساویز در همان سال، دکتر اخوی با محصولات سی گل در ۱۳۶۹، گل افشان در سال ۱۳۷۳، شرکت طبیعت سبز یا سینره در سال ۱۳۷۶ وارد این عرصه شدند و تا امروز بر تعداد شرکت هایی که به صورت تخصصی روی محصولات آرایشی کار می کنند افزوده شده است .

پیدایش اقلام آرایشی جدید

هدف از پیدایش انواع محصولات آرایشی و بهداشتی این بوده که باید در کنار پوشاندن عیوب بدن و افزایش زیبایی‌های افراد سلامتی آن‌ها را هم حفظ کنند و حتی خاصیت درمانی داشته باشند. این نکته در دهه‌های اخیر بسیار مورد اهمیت قرار گرفته تا جایی که امروزه مد به سمت استفاده کمتر از لوازم آرایشی و به اصطلاح نچرال بودن رفته است. این روزها کمتر برندها به تولید کرم پودرها با پوشانندگی بالا میپردازند. در واقع این برندها به سلامت نگه داشتن پوست طبیعی و انجام روتین‌های پوستی تاکید دارند.بسیاری از محصولاتی که قبلا استفاده می‌شد به کلی کنار گذاشته شده و یا دچار تغییر و تحولات اساسی شده‌اند و تمرکز سبک ارایش امروزی بر داشتن ظاهری طبیعی است. هرچند که اگر با همان عینک سختگیرانه و بدبینانه که در این پرونده بر چشمانمان بود به موضوع نگاه کنیم، این ترفند هم می تواند بسیار دقیق و برنامه ریزی شده روی افزایش تعداد نیازهای ما و در ادامه افزایش مصرف کار کرده باشد. حالا بخش اعظم خریدهای آرایشی به خریدهای مراقبت های پوستی گرایش پیدا کرده است. تنوع لوازم آرایش کم بود حالا انواع کرم‌ها، تونرها، پاک کننده‌ها، ضد چروک، ضد لک . کرم روز و کرم شب به سبد خریدهای زنان اضافه شده و روتین پوستی آنچنان با سر و صدا وارد عرصه شده که اگر خانمی روتین پوستی را رعایت نکند احساس عذاب وجدان نسبت به بدن و پوست خود و احساس جا ماندن از دیگران می‌کند. این اتفاق حاصل تبلیغات گسترده‌ای در فضای مجازی به خصوص اینستاگرام است که ما را با انواع لوازم و وسایل غیر ضروری در هر زمینه ای آشنا و با تکرار آن ما را به تهیه و داشتن آنها ترغیب و شاید نیازمند می کند. مثلا افزایش روزافزون اقلام لوازم آرایشی از هین رو است. لوازمی مثل کانسیلر، کانتور، هایلایتر، تینت، رژگونه کرمی، پودر فیکس، کرم‌های بی بی ، سی سی و دی دی که به ما القا می‌کند که بدون استفاده از این مواد آرایش مان کامل و زیبا نیست. قدرت تبلیغات در حدی بالاست که حتی توانسته بسیاری از مسئله‌های پوستی که قبلا باعث خجالت می‌شد را به یک ترند و مد تبدیل کند. کک و مک یکی از این موارد است!