جلد هـفتم - صفحه 310 - زندانهاي ما و زندانهاي شاه
صفحه : 310
ما در تمام اين مدتي كه اين حكومت ما، اين حكومت ايران كه الان هست ، در تمام اين مدتي كه [مستقر] است و تمام مدت بعد از انقلاب - . . . با اينكه در انقلابها آنقدرمي كشتند - يك آدمي كه بي جرم كشته شده باشد، بيايند و بگويند. بيايند بگويند اين جرم نداشت . . . . آنطوري كه فوج فوج ، جوانهاي ما را مي گرفتند به عنوان اينكه كتاب توي خانه تو است ، به عنوان اينكه اعلاميه تو خانه تو است ، به عنوان اينكه با كسي كه اعلاميه دارد تو [ارتباط] داري در كتابفروشي تو يك دانه كتاب يا رساله پيدا مي شود، بااين عنوانها مي گرفتند مي بردند، شكنجه مي دادند، مي كشتند.
مي كنيم ؟
شما در تمام اين مدتي كه اين نخست وزير - نخست وزير اسلامي - آمده است روي كار، يكي را پيدا بكنيد كه در اين دادگاه انقلاب يا در نخست وزيري يا در ارتش يا درجاي ديگر در اين حكومت بدون جرم يك نفر را گرفته باشند، يك روز حبس كرده باشند، به يك كسي فحش داده باشند. اين جمعيت حقوق بشر متوجه نيستند اينها را؟ يامي دانند و خودشان را به كري مي زنند؟ خائنند اينها! اينها مي خواهند ما را باز زير بارهمان [اسارتهايي ] كه سابق بود بكشند. ما به اين حرفها گوش نمي دهيم . ما براي احقاق حق بشر، براي حقوق بشر [. . . ] تا حالا اين جمعيتي كه كشته شده است براي احقاق حقوق بشر بوده است . دادگاههاي ما با دقت و با همه جور و اشخاص امين [كه ] بوده انداين كار را كرده اند. از اين به بعد باز يك قدري تخفيف داده شده است ، كه [يك قدري مثلا] به آن حدت نباشد. بعدها هم زيادتر تخفيف داده مي شود؛ لكن ما با همين اشخاصي كه اينطور شكنجه كردند، اينطور آدم كشتند - ما سفارش كرديم كه در حبسهاحتي به [آنها] يك كلمه درشت نگويند. من اعلام كردم اين را، اعلاميه داده ام ، كه حبسي را در حكومت اسلامي - ولو هر چه مجرم باشد - حبسي را حق ندارند به اينكه گرسنگي بدهند، حق ندارند به اينكه يك سيلي به او بزنند، حق ندارند به اينكه او را
زندانهاي ما و زندانهاي شاه
