Khayyãm

Accueil > Iran > Littérature et art > Poésie > Khayyãm

1 2
- Khayyãm, entre réalité et subjectivité
- Il est indéniable que les quatrains de Khayyãm, du moins ceux que l’on peut raisonnablement lui attribuer, marquent souvent un pessimisme...
- Le firmament
- این چرخ فلک که ما در او حیرانیم La roue des cieux fatidique qui nous joue et nous égare...
- Quand la vie vient à son terme
- چون عمر به سر رسد چه بغداد و چه بلخ Quand la vie vient à son terme, qu’importe Bagdãd ou Bactres...
- Ne crains pas
- از حادثه ی زمان زاینده مترس Ne crains pas les vicissitudes que t’apporte le temps...
- Lieu de traverser
- وقت سحر است خیز ای مایه ی ناز Lève-toi, trésor de grâce: l’aube fait le ciel pâlir...
- La route de la vie
- یک چندی به کودکی به استاد شدیم Un temps, durant notre enfance, nous nous voulûmes savant...
- Raison
- یک قطره ی آب بود و با دریا شد Une goutte d’eau frémit, puis s’engloutit dans la mer...
- Temps
- این قافله ی عمر عجب می گذرد La caravane pressée de nos jours, comme elle passe!...
- Le coffre du néant
- ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز Nous sommes des marionnettes et le ciel le marionnettiste...
- Il est inutile de nous chagriner en vain
- دهقان قضا بسی چو ما کشت و درود Le laboureur fatal a semé et fauché tant d’êtres comme nous...
- Pourquoi?
- زآوردن من نبود گردون را سود Les asters à ma présence ici-bas n’ont rien gagné...
- La coupe dont la raison exalte la beauté
- جامی است که عقل آفرین می زندش Elle est la coupe dont la raison exalte la beauté...
- Le firmament
- چون چرخ به کام یک خردمند نگشت S’il faut de la roue qui tourne que le sage désespère...
- Les mystères de l’éternité
- کس مشکل اسرار ازل را نگشاد Nul n’a percé les mystères de l’éternité...
- La saison des roses
- فصل گل و جویبار و لب کشت A la saison des roses, dans l’herbe au bord du ruisseau...
- Egaré
- ترکیب پیاله ای که در هم پیوست Formée la coupe précieuse, ses courbes assujetties...
- Résoudre l’énigme
- برخیز بتا بیاز بهر دل ما Viens, idole de mon cœur, pour la paix de notre esprit...
- Ils dorment sous la terre
- آنانکه ز پیش رفته اند ای ساقی Ô échanson! Ceux qui sont déjà partis!
- Fin
- چون ابر بنورز رخ لاله بشست La tulipe a fait toilette aux averses du printemps...
- Comptant et non comptant
- گویند بهشت و حور و و کوثر باشد Il existe, dit-on, un Paradis avec des Houris, un Kawsar...
- La plume du destin
- بر من قلم قضا چو بی من رانند Puisque sans moi on traça ma voie avec la plume du destin...
- Fin
- بنگر زصبا دامن گل چاک شده Ces roses dont le zéphyr froisse la robe de soie...
- Ressemblance
- بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی Cette nuit j’ai mis en pièces ma cruche à vin vernissée...
- Si
- ای کاش جای آرمیدن بودی Si seulement il y avait un havre de paix...
- Calme
- برگیر پیاله و سبوی ای دلجوی Sur les rives verdoyantes de quelque agreste ruisseau...
- L’existence
- آن قصر که بر چرخ همی زد پهلو Ce palais qui d’arrogance côtoyais le ciel jaloux...
- Ignorance
- از من رمقی به سعی ساقی مانده است Le peu de force qui me reste, je le dois à échanson...
- L’existence
- آورد به اضطرارم اوّل به وجود D’abord, Il m’amena à l’existence sous la contrainte...
- Détruire le monde
- گر بر فلکم دست بدی چون یزدان Si, tel le Créateur, j’avais le monde à portée de main...
- Qui suis-je?
- دشمن به غلط گفت که من فلسفیم L’ennemi m’a accusé à tort d’être un philosophe...
- Garde-toi du monde
- بر چشم تو عالم ارچه می آرایند On te peint la société sous mille dehors amènes...
- Les jours passent
- این یکدوسه روز نوبت عمر گذشت Comme l’eau dans les ruisseaux, comme le vent du désert...
- Ne pas échanger la vie contre des reins
- آن مایه زدنیا که خوری یا پوشی Sur cette terre, pour gagner ton pain et ta vêture...
- Secret
- هر راز که اندر دل دانا باشد Tout secret gardé dans le cœur d’un sage...
- Les astres
- اجرام که ساکنان این ایوانند Les astres qui habitent la voûte céleste...
- Rien n’est certain
- هرگز دل من زعلم محروم نشد Mon esprit n’a jamais été privé de savoir...
- Ce vieux monde n’est durable
- آنها که کهن شدند و اینها که نوند Ceux qui sont vieux et ceux qui sont jeunes...
- La mort
- هر یکچندی یکی برآید که منم De temps à autre se lève un qui calme: Me voici...
- L’énigme
- ای دل تو به اسرار معما نرسی Jamais au mot de l’énigme tu ne parviendras, mon cœur...
- Le poison et la thériaque
- از آمدن بهار و از رفتن دی Que reviennent les printemps et que passent les hivers...
- Sois gai
- خوشباش که پخته اند سودای تو دی Sois gai, On a fixé ton triste sorte, hier...
- Laisser le souci
- برخیز و مخور غم جهان گذران Allons, consens, mon ami, à ce moment de plaisance...
- Etre gai
- ایدل غم این جهان فرسوده مخور O Cœur! Ne te soucie pas des biens de ce vieux monde...
- Le monde
- ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود Ah, que de siècle sans nous le monde continuera...
- Ignorance
- زان پیش که بر سرت شبیخون آرند Avant que le coup fatal sur ta tète ne s’abatte...
- La vie de Bahrãm
- آن قصر که جمشید در او جام گرفت Dans ce palais où Bahrãm levait la coupe jadis...
- Le décret du destin
- در گوش دلم گفت فلک پنهانی En secrets, les astres soufflèrent à mon cœur...
- Le chemin de la religion
- قومی متفکرند اندر ره دین Certains méditent sur le chemin de la religion...
- Joie et chagrin
- تا دست به اتفاق بر هم نزنیم Tant que nous ne serons pas réunis dans la joie...
- La moisson des hommes
- چون حاصل آدمی در این شورستان Puisque la moisson des hommes en ce désert salé...
1 2