تبیان، دستیار زندگی

. ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻣﺮﻭﺯﻡ ... ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺟﺎﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺒﺨﺸﻢ، ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ... ﺍﻣﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻫﺴﺖ، ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯﻡ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ، ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﺯﻡ،

ﺷﺎﺩﯼ ﺍﮔﺮ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﻮﺩ ، ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ... ﻏﻢ ﺍﮔﺮ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﻮﺩ ، ﻧﺼﻒ ﻣﯽﺷﻮﺩ ... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ ، ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﺨﻨﺪﯾﻢ ..

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﮮ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﮯ ﯾﺎ ﺻﺪﺍﯾﮯ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻠﺒﺖ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ، ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﻠﺒﮯ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﮮ ﺧﺎﺹ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﮯ ﺧﯿﻠﮯ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﮯ

ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﯾﺦ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ ﻭ ﺯﯾﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﯿﺪ

ﮐﻔﺶ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺩ . ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻭﯼ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺩﺯﺩ ... ﺁﻧﻂﺮﻑ ﺗﺮ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ... ﺟﻮﺍﻧﻲ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻗﺎﺗﻞ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻱ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪﻱ ﺻﻴﺪ ﻛﺮﺩ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ . ﻣﻮﺟﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ ﺩﺭﯾﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ : " ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ! ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻦ ﺍﮔﺮﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺎﺷﯽ ." ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﺬﺷﺖ ،ﺁﻧﭽﻪ ﺷﮑﺴﺖ ،ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺸﺪ ... ﺣﺴﺮﺕ ﻧﺨﻮﺭ ؛ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﮔﺮ ﺁﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﯿﺸﺪ .

ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ ، ﻫﺮ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺳﺖ ! ﻭ ﻫﺮ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﺗﺼﻮﺭﯼ ﺍﻣﯿﺪﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ ؛ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﺕ ﺩﻗﺖ ﮐﻦ ...

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻥ ، ﻭﻗﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ... ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﯿﺪ ... ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯿﺪ ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ...

{ نوشته ی زیبا از دکتر شریعتی } ﺧﺪﺍﻱِ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺩﻭﺭِ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺴﺎ؛ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺒﺪ؛ ﺧﺪﺍﻱِ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻨﺎﺭِ ﺗﻤﺎﻡِ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﻲ ﻫﺎﻳﻢ؛ ﺑﻐﺾ ﻫﺎﻳﻢ؛ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻳﻢ؛ ﺧﺪﺍﻱ ﻣﻦ ، ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺍﻣــــﺎ ؛ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺘﻦِ ﺩﻟﻲ، ﺍﺷﮏ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻲ، ﻧﺎ ﺣﻖ ﮐﺮﺩﻥِ ﺣﻘﻲ، ﺧﺪﺍﻱِ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺧﺪﺍﻱِ ﻣﻦ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ ، ﺧﺪﺍﻱِ ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﺟﺰ ﺑﻲ ﻓﮑﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺭﻧﺠﺎﻧﺪﻥِ ﺩﻟﻲ ﺧﺪﺍﻱِ ﻣﻦ، ﺧــــﺪﺍﻱِ ﺗﻤﺎﻡِ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺎﺳﺖ. ترجیح می دهم باکفش هایم درخیابان راه بروم وبه خدافکرکنم تااین که درمسجدبنشینم وبه کفش هایم فکرکنم.

عشق، مانند آب است، می توانی در میان دستانت قایمش کنی ولی یک روز دستانت را باز می کنی. می بینی همه آن چکیده بی آنکه بفهمی دستت پر از خاطرست.

«شکسپیر

خوشبختی یگانه چیزی است که می توانیم بی آنکه خود داشته باشیم. دیگران را از آن برخوردار کنیم.