تبیان، دستیار زندگی

خداوند متعال در قرآن در سوره بقره آیه 179 درباره وصیت مى فرماید:
(( كتب علیكم اذا حضر احدكم الموت ان ترك خیرا الوصیة للو الدین و الاقربین بالمعروف حقا على المتقین .))
بر شما مقرر شد كه چون یكى از شما را مرگ فرا رسد، اگر مال و ثروتى از خود به جاى گذاشته ، براى پدر و مادر و خویشاوندان به اقتضاى عدالت كه شایسته پرهیزكاران است وصیت كند.
(( فمن بدله بعد ماسمعه فانما اثمه على الذین یبدلونه ان الله سمیع علیم .))
و هر كسى بعد از این كه وصیت را از (وصیت كننده ) شنیده باشد عوض ‍ كند و تغییر دهد گناه آن فقط به عهده كسى است كه (وصیت را) عوض ‍ كرد و تغییر داده و خدا شنوا و دانا است (و اگر دیگران نمى فهمند او كه باید بداند مى داند)
(( فمن خاف من موص جنفا او اثما فاصلح بینهم فلااثم علیه ان الله غفور رحیم .))
و هر كسى بترسد كه از وصیت كننده خطا یا ناروائى سرزند و اصلاحشان دهد، گناهى مرتكب نشده ، خداوند بخشنده و مهربان است .

(( عن ابى بصیر قال : قال لى الصادق علیه السلام : اما تحزن ؟ اما تهتم ؟ اما تاءلم قلت : بلى والله ، قال : فاذا كان ذلك منك فاذكر الموت و وحدتك فى قبرك ، و سیلان عینیك على خدیك ، و تقطع او صالك ، و اكل الدود من لحمك ، و بلاك و انقطاعك عن الدنیا، فان ذلك یحثك على العمل و یردعك عن كثیر من الحرص على الدنیا.(191) ))
ابوبصیر گوید امام صادق علیه السلام به من فرمود آیا محزون و غمگین و دردمند نیستى ؟ عرض كردم ، چرا به خدا قسم ، امام صادق فرمود: هرگاه چنین باشى به یاد مرگ باش ، و به یاد تنهائى در قبر باش ، و به یاد گریه ات و ریختن اشگهایت بر گونه هایت باش ، و به یاد این باش كه خویشان و اقوامت تو را رها مى كنند و به یاد این باش كه كرمها (در قبر) از گوشت (بدنت ) خواهند خورد، و به یاد بلا و جدا شدنت از دنیا باش ‍ همه اینها تو را به عمل وامى دارد و زابسیارى حرص بر دنیا تو را باز مى دارد.

(( قال رسول الله (ص ): اكثروا من ذكر هادم اللذات ))
پیامبر اكرم صلوات الله و سلامه علیه فرمود: زیاد به یاد از بین برنده و نابود كننده لذتها و خوشیها باشید.

(( ان رسول الله (ص ) قال : شیئان یكرههما ابن آدم ، الموت ، و الموت راحة المؤ من من الفتنة ، یكره قلة المال ، و قلة المال اقل للحساب .(190) ))
پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله فرمود: دو چیز است كه انسان از آن بدش ‍ مى آید و كراهت دارد (یكى ) مرگ است ، و حال آنكه مرگ راحتى مؤ من است از فتنه ، (و دومى ) كمى مال است در حالیكه كمى مال حسابش در قیامت كمتر است .

آن چیست كه باشد او بیجان 
چهار پا دارد و دو گوش عیان 
گه خوراكش بود ذغال سیاه 
كنج خانه بخوابد او گه گاه 

كم بها چیزكى بدیدم من 
پیرهن سبز كرده بود به تن 
از سرش تا بپاى دانه نشان 
دانه هاى زرین نورافشان 
باشد افزون بفصل تابستان 
میكنندش كباب خرد و كلان 
نام آن از سه حرف افزون نیست 
زود پیدا كن و بگو او گه گاه 

یك عجائب حوض دیدم آب روشن در میان 
مار سیمین خفته در آن مرغ زرین در دهان 
آب قوت مار گردد مار باشد قوت مرغ 
مار چون بى قوت باشد مرغ مى ماند بجان 

آن چیست كه در هوا رود شعله او 
هم سوختن و گریه بود پیشه او 
از دور چو استخوان نماید تن او 
خواهى كه شود زنده بزن گردن او 

چیست آن دانه هاى بى بر و پوست 
كه از او مى خورند دشمن و دوست 
خواهى آنراشناسى اى دانا 
او در آبست و آب دشمن اوست 

عجایب صنعتى دیدم در این بر 
یكى بوته بد او بالاش صدپر 
هر آنكس نام او را زود گوید 
غلام او شود پور سكندر