تبیان، دستیار زندگی

با اهل هدف همدوشیم 
از مى ، وحدت مى نوشیم 
دیده زدنیا مى پوشیم 
در راه خدا مى كوشیم 
غم مخور اى شاها 
از حیله اعدا 
(( جاء الحق زهق الباطل 
ان الباطل كان زهوقا)) 

مانسل جوان آگاهیم 
مشتاق كلام اللهیم 
آل على را مى خواهیم 
با حق صفتان همراهیم 
از پا ننشستیم 
پیمان نشكستیم 
(( جاء الحق و زهق الباطل 
ان الباطل كان زهوقا )) 

اى قائم آل طاها 
اى نور دو چشم زهرا 
اى زینت عرش اعلا 
اى مظهر جود و تقوا 
اى حجت یزدانى 
تو حافظ قرآنى 
(( جاء الحق زهق الباطل 
ان الباطل كان زهوقا)) 

یار نزدیكتر از من بمن است 
وین عجبتر كه من وى دورم 
چه كنم باكه توان گفت كه یار 
در كنار من و من مهجورم 

گر غم نبود چهره دنیا صفا نداشت 
شادى نبود وین همه شور و نوا نداشت 
نقش امید دیده جان را نمى فریفت 
گریاءس و غم بخاطر آشفته جا نداشت 
گر شب نبود و تیرگى رازپوش او 
هرگز سپیده این همه رنگ و ضیاء نداشت 

یكى مشغول سخنرانى بود، خواست شعرى را به آواز بخواند فراموش ‍ نمود چند مرتبه گفت : صاحبدلى به مدرسه آمد، زخانقاه ، هر چه خواند، بقیه اش را یادش نیامد، آخر الامر گفت : چكار دارید آن شعر چیست حاصلش را برایتان مى گویم

شخص داش منشى در یكى از پیاده روهاى تهران حركت مى كرد با عصاى خود به پشت شخصى زد و گفت : آقا اینجا چهار راه مخبرالدوله است ؟ او گفت : نه آقا اینجا ستون فقرات بنده است .

در خانه دلم گرفت از تنهائى 
رفتم بچمن چو بلبل شیدائى 
چون دید مرا سرو سهى سرجنباند 
یعنى بچه داخوشى به بستان آئى  

در خوابگه جهان من شیدائى 
چشمى بگشودم از پى بینائى 
دیدم چو درآن نبود بیدار كسى 
من نیز بخواب رفتم از تنهائى 

از ملكت وجود میباید رفت 
دیر آمده ایم و زود مى باید رفت 
زین بحر هرآنكه سر بدون زد چو حباب 
تا چشم زهم گشود مى باید رفت