ریزپردازنده ، مهمترین عنصر سخت افزاری استفاده شده در یک کامپیوتر است که اغلب از آن به عنوان "مغز کامپیوتر " ، یاد می گردد. نوع ریزپردازنده استفاده شده در هر کامپیوتر ، تاثیر غیر قابل انکاری را بر تمامی ابعاد حیات یک کامپیوتر داشته و بنوعی ظرفیت عملیاتی و میزان رضایت کاربران در خصوص اجرای برنامه های کامپیوتری را مشخص می نماید. امروزه تولید کنندگان متعددی اقدام به طراحی و تولید ریزپردازندها ، می نمایند . پردازنده های پنتیوم و Celeron دو نمونه متداول در این زمنیه بوده که تاکنون مدل های متفاوتی از آنان تولید و عرضه شده است . شاید برای شما جالب باشد که بدانید وجه تمایز و نقاط مشترک این دو نوع ریزپردازنده چیست ؟ بدین منظور به برخی از مهمترین خصایص تراشه های پنتیوم ۴ و Celeron ، اشاره می گردد :
تراشه های Celeron با محوریت هسته تراشه های پنتیوم ۴ ، طراحی و تولید شده اند .
تراشه های Celeron نسبت به تراشه های پنتیوم ۴ از حافظه Cache کمتری استفاده می نمایند . یک تراشه Celeron ممکن است دارای ۱۲۸ کیلو بایت L۲ Cache باشد . در حالی که L۲ Cache استفاده شده در تراشه های پنتیوم ۴ ، چهار برابر تراشه های Celeron است. میزان حافظه L۲ Cache تاثیر بسیار زیادی را در خصوص کارآئی سیستم بدنبال خواهد داشت .
شرکت اینتل تراشه های پنتیوم ۴ را با هدف اجراء در سرعت های بمراتب بالاتری نسبت به تراشه های Celeron طراحی و تولید نموده است . سریعترین پردازنده پنتیوم ۴ ، شصت مرتبه سریعتر از سریعترین پردازنده Celeron است.
پردازنده ها در خصوص حداکثر سرعت Bus ارائه شده دارای محدودیت می باشند .سرعت Bus پردازنده های پنتیوم ۴ ، ۳۰ درصد بیش از پردازنده های Celeron است. در صورتی که دو تراشه اشاره شده را از ابعاد متفاوت با یکدیگر مقایسه نمائیم، توقع این که این دو پردازنده با سرعت مشابه و یکسان کار نمایند ، انتظاری بیهوده است . حجم کمتر حافظه L۲ Cache و سرعت پائین تر Bus ، تاثیر بسیار زیادی در ارتباط با کارآئی یک کامپیوتر را بدنبال خواهد داشت . در صورتی که قصد دارید از کامپیوتر خود به منظور ارسال نامه های الکترونیکی و یا اینترنت ، استفاده نمائید ، پردازنده های Celeron گزینه ای مناسب می باشند . در صورتی که از سیتستم خود به منظور انجام عملیاتی استفاده نمائید که در آنان پارامتر سرعت، حائز اهمیت می باشد ، می توان از پردازنده های پنتیوم ۴ با توجه به وجود ویژگی های متنوعی همچون سرعت بالای Clock ، Bus و میزان حافظه L۲ Cache ، استفاده بعمل آورد .
در ویندوز XP Pro درحالت پیش فرض Packet Scheduler سیستم را به ۲۰ % از پهنای باند یك اتصال به اینترنت محدود می كند. یعنی اگر شما این تنظیمات را تغییر ندهید قادرید از ۲۰ درصد پهنای باند اتصالتان به اینترنت بهره ببرید. برای اینكه بتوانید از ۱۰۰ درصد پهنای باندتان استفاده كنید و سرعت بالاتری را در اتصال به اینترنت تجربه نمایید، مراحل زیر را انجام دهید :
۱) Run را از منوی Start اجرا كنید. ۲) در Run عبارت gpedit.msc را تایپ كرده و OK را كلیك كنید. ۳) منتظر بمانید تا Group Policy اجرا شود. ۴) در بخش Local Computer Policy و زیر Computer Configuration گزینه Administrative Templates را گسترش دهید. ( با كلیك بر روی علامت + كار آن انجام دهید ) ۵) در لیست باز شده گزینه Network را نیز گسترش دهید. ۶) حال در این لیست Qos Packet Scheduler را انتخاب كنید. ۷) به گزینه هایی كه در سمت راست ظاهر می شوند دقت كنید. ۸ ) بر روی Limit reservable bandwidth كلیك راست كرده و Properties را كلیك كنید. ۹) پس از اینكه پنجره Limit reservable bandwidth Properties باز شد در برگه Setting و در زیر Limit reservable bandwidth گزینه Enabled را انتخاب كنید. ۱۰) مشاهده می كنید كه با انتخاب آن در روبروی Bandwidth Limit مقدار پیش فرض آن یعنی ۲۰ درصد به نمایش در می آید. ۱۱) به جای عدد ۲۰ مقدار ۰ را تایپ كرده و OK را كلیك كنید. ۱۲) حال به Connection كه به وسیله آن به اینترنت وصل می شوید رفته و بر روی دكمه Properties كلیك كنید. ۱۳) به برگه Networking بروید و دقت كنید كه Packet Scheduler فعال باشد (تیك كنار آن مشاهده شود). ۱۴) این پنجره را OK كنید. ۱۵) كامپیوتر خود را Restart كنید. این کار را می توانید با نرم افزارهای قدرتمند بهینه سازی ویندوز مثلTuneUp Utilities خیلی سریعتر و راحتر انجام دهید.
برای بازگشت به حالت پیش فرض هم می توانید مسیر فوق را دنبال کرده و بجای ۰ عدد ۲۰ را قرار دهید.
امیدوارم كارساز باشه. اگه نبود پای خودتون!!
