تبیان، دستیار زندگی

عشق یعنی کوچه کوچه انتظار

رؤیت خورشید در باغ بهار

عشق یعنی با جنون تا اوج‌ها

رفتن از ساحل به بام موجها

عشق یعنی یک تغزل شعر ناب

مثنوی‌های خدای آفتاب

عشق یعنی سوختن با شعله‌ها

سبز گشتن در شکوه قله‌ها

عشق یعنی های های اشک‌ها

در فرات بی‌وفا با مشک‌ها

دست‌افشان رقص سرخی واژگون

سعی در محراب با قانون خون

گفتمان مادران داغدار

حسرت دیدار گل‌ها در بهار

یک نماد از قصه جام شراب

رویکردی سبز در تفسیر آب

عشق یعنی یک شهود بی‌کران

سینه‌ای با وسعت هفت آسمان

در حضور آن فروغ تابناک

سر تاویل شفق در جام تاک

پایکوبی بر فراز دارها

یک غزل با میثم تمارها

یا قنوتی هم صدای آبها

در نماز صبح با مهتابها

عشق یعنی کهکشان در کهکشان

چشم امیدی به سوی بی‌نشان

عشق یعنی در فضای رازها

خلسه‌ای جاوید با پروازها

عشق یعنی بی‌کران نورها

با شقایق‌ها میان هورها

طور سینین حیرتی بی‌انتها

شعر شبنم در گلستان خدا

اشک غم در حسرت دیدارها

همدلی تا صبح با تبدارها

عشق یعنی یک سرود جاودان

رقص گلها حیرت پروانگان

عشق یعنی زینبی تا اوج‌ها

ناخدایی بر فراز موجها

یک زبان در کام از سر غدیر

کهکشان آسمانهای منیر

چیرگی بر خار و خسهای سراب

مخزن‌الاسرار دخت بوتراب

انعکاس خطبه سجادها

یورشی جاوید بر بیدادها

عشق یعنی رود رود مادران

در عزای خیلی از نام‌آوران

غرق در خون ذوالجناحی اشکبار

در غم بشکوه آن تنها سوار

همنوا با عون یا جعفر شدن

روی دستان پدر پرپر شدن

داستان خیمه‌های سوخته

کودکانی از عطش افروخته

عشق یعنی اربعین یاس‌ها

اشک سرخی در غم عباسها

تا شهادت یک حبیب باوفا

پیر برنای کتاب کربلا

جان فشانی مرگ احلی من عسل

خوش درخشیدن فراسوی زحل

عشق گفتی کربلا آمد به یاد

هیبت خون خدا آمد به یاد

عشق گفتی نینوا آمد به یاد

عصمت لاله‌ها آمد به یاد

احمد ده‌بزرگی

http://zajje.blogfa.com

گوش فلک حلقه کش یا حسین(ع)
چشم ملک خیره به مولا حسین(ع)
هر که به امروز کند یاد او
می شودش شافع فردا حسین(ع)
ارزش خورشید به تنهایی است
گوی شرف لایق تنها حسین(ع)
دجله ز شرمندگی اش آب شد
پیش زلال دل دریا حسین(ع)
تا به ابد نیزه کند افتخار
چون زده بوسه سر آقا حسین(ع)
اهل حرم بادیه پیما کند
هر که نباشد دل او با حسین(ع)
ز آتش دوزخ دل "دلجو" رهاست
چون که لبش پر شده از وا حسین(ع)

حسین مهر آذین

http://zajje.blogfa.com

عرش می لرزید وقتی خاک می شد بسترت
آسمان واکرد چتری از محبت بر سرت
حنجر جبریل هم با نام تو تطهیر شد
تا رسید آن تیغ بی شرم و حیا بر حنجرت
نخلهای تشنه از تنهایی ات خم می شدند
تا شنیدند از لبانت ربنای آخرت
ای همه مظلومیت ، سیمرغ قاف عاشقی!
رنگ غربت داشت از روز ازل بال و پرت
در دل رود فرات از ماهیان باید شنید
مرثیه بر آن گلوی تشنه ی از خون ترت
ای خدای زخمهای آشنا و ناگزیر
وحی تو شد "هل من ..." و یک قافله پیغمبرت
کوفه کوفه شرمساری مانده در تاریخ و باز
کربلا در کربلا ماییم و زخم پیکرت!

سید حبیب حبیب پور

http://zajje.blogfa.com

باز به جوش آمده دریای عشق

موج زده بهر گهر زای عشق

از دل دریا گهری ساخته

روشن و تابنده و پیراسته

گوهر عشق آمد و عشق آفرید

هر دو جهان را به نگاهی خرید

جلوه چو آن مطلع الانوار کرد

جلوه دادار پدیدار کرد

از اثر حسن صفات و مرام

خواند خداوند حسینش به نام

نام حسن بود که تصغیر شد

راز خدا بود که تفسیر شد

حسن رخش دید و دل از دست داد

روح الامین بر قدمش سر نهاد

امشب از آن ماه که تابان شود

منطقه وحی چراغان شود

چرخ فشاند به زمین اشک شوق

موج زنددر دل جبریل ذوق

چونکه رخ از پرده پدید آورد

سجد به خلاق مجید آورد

حمد خدا را به تقدس کند

لطف به ازادی فطرس کند

ختم رسل بوسه زند بر رخش

رمز شهادت نگرد در رخش

ای زتو فطرس شده با احترام

بر تو و بر روح عظیمت سلام

در دو جهان جز به تو و کردگار

نیست مؤید به کس امید وار

سید رضا مؤید

http://zajje.blogfa.com

هر کسی در پی گم گشته ی ما می گردد

دل جدا می رود و دیده جدا می گردد

بر سر راه چو فطرس به حریم کرمش

دل هر جائی ما در همه جا می گردد

بر لب تشنه او موج زند اب بقا

خضر هم در پی این آب بقا می گردد

ای گل گلشن این عالم ایجاد حسین

خلق را رحمت تو عقده گشا می گردد

به دعای عرفاتت که چو لب باز کنی

خار و خاشاک همی دست دعا می گردد

ای کریمی که ز سرشاری بحر کرمت

پیک جود تو به دنبال گدا می گردد

دل که بر سلطنت کون ومکان راضی نیست

به غبار سر کوی تو رضا می گردد

باده نوشان همه را مژده که از میلادت

در میخانه احسان تو وا می گردد

سید رضا مؤید

http://zajje.blogfa.com

دلی که سوخت زغم شمع محفلش سازند

به هم نشینی پروانه نائلش سازند

دل شکسته بباید که ظرف غم گردد

کسی که درد ندارد چه با دلش سازند

کسی که شکر کند در مسیر سختی ها

رسد به آنچه که حلال مشکل اش سازند

خوشا حیای جئانی که چشم می بندد

اگر به آینه رویان مقابلش سازند

حسین ای که به کوی تو عرش سجده برد

خوشا کسی که در این کوچه سائلش سازند

گدائی سر کوی تو کار هر کس نیست

مگر کسی که بسوزند و قابلش سازند

مس وجود محبت همین نه زر نشود

که در شراره عشق تو کاملش سازند

ولایت تو امان نامه همیشگی است

نه صفحه ایست که با مرگ باطلش سازند

هنوز خاک مؤید زاشک نمناک است

زبعد مرگ اگر کوزه از گلش سازند

سید رضا مؤید

http://zajje.blogfa.com

حب الحسین رشته تحصیلی شماست

دانش سرای عشق و جنون شهر كربلاست

در مبحث حسین شناسی موفقید

موضوع بحث سینه زدن پای روضه هاست

تا روز محشر مدركتان را نمیدهند

برگ قبولی همه در پوشه خداست

پایین كارنامه هر شخص نوشته اند

این مهر سرخ مهر شهنشاه كربلاست

محشر كنار درب جنان داد میزنید

مردم ندیده اید كه آقای ما كجاست؟

تنها به عشق اوست كه به اینجا رسیده ایم

جنت بدون حضرت ارباب بی صفاست

ناگاه جبرئیل امین ناله میزند

آقایتان حسین همان مرد سر جداست

محشر دوباره از غم او سینه میزنید

آنجا خدا به خیر كند محشری به پاست

http://zajje.blogfa.com

هر کس که حسینیست حقیرش مشمار

در رتبه کبیر است صغیرش مشمار

عنوان گدائی از درش آقائیست

آقاست گدای او فقیرش مشمار

سیدرضا مؤید

http://zajje.blogfa.com

در پای حسین سر فشاندن چه خوش است

وز خاک درش بوسه ستاندن چه خوش است

یک روز وضو گرفتن از آب فرات

وندر حرمش نماز خواندن چه خوش است

سید رضا مؤید

http://zajje.blogfa.com

ما در ره عشق نقض پیمان نکنیم

گر جان طلبد دریغ از جان نکنیم

دنیا اگر از یزید لبریز شود

ما پشت به سالار شهیدان نکنیم

http://zajje.blogfa.com