تبیان، دستیار زندگی

و تو ای برادر کوچک من، اگر می‌بینی در عزای امام حسین (ع) پدر، برادر و همه بستگانت گریه می‌کنند، تعجب نکن، زیرا که امام محمد باقر (ع) فرمود:«آدمیان و پریان و پرندگان و جانوران همه بر حسین بن علی (ع) گریستند و اشک ریختند».

http://www.vaares.com

كنگره عشق نیست منزل هر بوالهوس

طایر آن آشیان جان حسین است وبس

قله قاف وجود منزل عنقا بود

بر سر این آشیان پر نگشاید مگس

پایه اوصاف او فوق اشارات ماست

رفعت این پایه نیست افئده رادسترس

محفل ایجاد را اوست چراغ ابد

تا ابد از نور او مشعله ها مقتبس

گشت چو كرب و بلا عارج معراج عشق

روح امینش فشاند گرد ز سم فرس

او قفس تن شكست تا به قفس ماندگان

در پى او بشكنند قالب تن را قفس

كشته بسى دیده ام در هوسى داده جان

زنده چو او كس ندید كشته به ترك هوس

رفت و شد اندر پى اش قافله دل روان

ما پى این كاروان شاد به بانگ جرس

اى شه با فر و نور، عرش مقام تو را

لامسه عقل ما، دم زند از لایمس

بحر ثناى تو را قبول نبى زورق است

جنبش ما اندر او جنبش خار است وخس

كشته غفلت بود هر كه تو را كشته خواند

اى دم جان پرورت زنده دلان رانفس

http://zajje.blogfa.com

هیچ كس در عالم از سر حسین آگاه نیست

آرى آرى هیچ كس آگه ز سرالله نیست

هست هر شاه و گدا را بر درش روى نیاز

ملك هستى را به جز او درحقیقت شاه نیست

او بود خون خداوند و خدایش خونبهاست

هیچكس را در بر حق این جلال و جاه نیست

مخلصش را در عزا آتش نمى سوزد به هند

پس یقین دان آتش دوزخ هم او را راه نیست

خلق عالم را بود بر درگه او التجا

هیچ كس از سائلین محروم از این درگاه نیست

استان عرش بنیان حسین دارالشفاست

دردمندان را به دوران همچودرمانگاه نیست

بارگاهش در شرافت بهتر از عرش خداست

هیچ كس را اندرین عالم چنین خرگاه نیست

http://zajje.blogfa.com

با قلب بشر، مونس و دمساز حسین است

در خلوت دل محرم و همراز، حسین است

زهرا و على هر دو چو دریاى گهربار

خلقت صدف است و گهر راز، حسین است

آن عاشق فرزانه و معشوق دو عالم

بر طاق فلك غلغله انداز، حسین است

هر آیتى از جانب حق معجزه اى بود

آن آیه كه هر دم كند اعجاز، حسین است

راهى كه بشر را به خداوند رساند

عشق است و در این فاصله پل ساز، حسین است

ماهى كه به هر كلبه تاریك بتابد

شاهى كه به سائل نكند ناز، حسین است

http://zajje.blogfa.com

كعبه رو به كرببلا میكند حسین

و آنجا دوباره كعبه بنا میكند حسین

گر ساخته است خانه اى از سنگ و گل خلیل

آنجا بناز خون خدا میكند حسین

روزى كه حاجیان به حرم روى مینهند

پشت از حریم كعبه چرا؟ میكند حسین

آن حج نا تمام كه بر عمره شد بدل

اتمام ان بدشت بلا میكند حسین

آنجا وقوف در عرفات ار نكرده است

فریاد معرفت همه جا میكند حسین

آنجا اگر كه فرصت قربانیش نبود

اینجا هر انچه هست فدا میكند حسین

آنجا كه سعى بین صفا در دویدن است

اینجا به قتلگاه صفا میكند حسین

آنجا حنا حرام بود بهرا حاجیان

اینجا ز خون خویش حنا میكند حسین

وقتى به خیمه گاه رود از پى وداع

اینجا دوباره حج نساء میكند حسین

بعد از هزار سال به همراه حاجیان

هر سال رو بسوى منا میكند حسین

از چار سوى كعبه ، ز گلدسته ها هنوز

هر صبح و ظهر و شام ندا میكند حسین

بشنو دعاى در عرفاتش كه بنگرى

با سوز دل هنوزه دعا میكند حسین

سر داده است و حكم شفاعت گرفته است

بر وعده اى كه داده وفا میكند حسین

http://zajje.blogfa.com

ای خمیره تو از"هو"، ای قتیل در محرم

از غم تو شعله ور شد گنبد عتیق عالم

طبل و سنج می نوازند لیل و النهار، درعرش

حضرت مسیح رفته ست بر صلیب نوحه و غم

می رسد به ناکجاها نوحه خوانی ملائک

سینه می زند پیمبر، اشک می فشاند آدم

کربلا! دگر تو در خویش خونی از خدا نداری

گمشده گل من و تو، گم شده گل دو عالم

دجله و فرات! اسمی ذکر صبح و شام من شد

ای حسین اسم من باش، ای حسین؛ اسم اعظم!

دل به سوی کربلا شد ناگهان، تبارک الله!

ما طفیل عشق اوییم صل آله و سلم

"صالح محمدی امین"

http://zajje.blogfa.com

در محرم سینه ها غرق ملالی دیگر است

جاری از چل چشمه دلها زلالی دیگر است

با حلولش برنخیزد جز فغان از عاشقان

طاق ابروی محرم را هلالی دیگر است

بس که لحظه لحظه هایش سرخ و عاشورایی است

سیر شیون کردنش امر محالی دیگر است

لحظه ای با لحظه هایش اشک حرمان ریختن

نیست ناممکن ولی محتاج حالی دیگر است

ماتمش اطفال را سازد چو زالان سوگوار

در غمش هر شیرخواری شیر زالی دیگر است

چند روزی با علم نی اسبها را هی کنند

کودکان را در محرم قیل و قالی دیگر است

هیچ کس چون ما نگیرد ماتم این ماه را

با محرم شیعیان را اتصالی دیگر است

تشنه یک سینه ی سیرم، مرا بسمل کنید

بال بال مرغ بسمل، بال بالی دیگر است

عزتی گرهست جز" هیهات منَ الذِله" نیست

درس عشق آموختن کسب کمالی دیگر است

"کیومرث عباسی قصری"

http://zajje.blogfa.com

در خیمه دل!

چون شمع كه در شعله سركش، مى سوخت

پروانه خسته دل، مشوّش مى سوخت

سجّاده نشین عشق، چون لاله اشك

در خیمه دل میان آتش مى سوخت!

(ده بزرگى)

http://zajje.blogfa.com

هفتاد و دو لاله!

دل، غیر خدا ز هرچه برداشت، حسین

بر قلّه عشق، پرچم افراشت حسین

تا حاصل انقلاب خود بردارد

هفتاد و دو لاله در زمین كاشت حسین

(همدانى)

http://zajje.blogfa.com

قطعه سرخ!

آن روز كه آهنگ سفر داشت حسین

از راز شهادتش، خبر داشت حسین

از بهر سرودنِ یكى قطعه سرخ

هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین!

(خدّامى)

http://zajje.blogfa.com