تبیان، دستیار زندگی

تیغى پلید در شد و حنجر به خون نشست

خون، جوش عاشقى زد و پیكر به خون نشست

برخاست آتش از دل گلها و غنچه ها

وقتى كه آن حماسه پرپر به خون نشست

باور نكرد زینب(علیها السلام) و همشانه دلش

ایمان به درد آمد و باور به خون نشست

كم كم در امتداد افق مثل یك شهید

خورشید لحظه هاى مقدر به خون نشست

و آنگاه در غروب غریبى، سر حسین(علیه السلام)

یك ارتفاع نیزه فراتر به خون نشست

http://zajje.blogfa.com

دشت مى بلعید كم كم پیكر خورشید را

بر فراز نیزه مى دیدم سر خورشید را

آسمان گو تا بشوید با گلاب اشكها

گیسوان خفته در خاكستر خورشید را

بوریایى نیست در این دشت تا پنهان كند

پیكر از بوریا عریان تر خورشید را

چشم هاى خفته در خون شفق را وا كنید

تا ببیند كهكشان پرپر خورشید را

نیمى از خورشید در سیلاب خون افتاده بود

كاروان مى برد نیم دیگر خورشید را

كاروان بود و گلوى زخمى زنگوله ها

ساربان دزدیده بود انگشتر خورشید را

http://zajje.blogfa.com

عاشق صادق به بازار فنا سر مى فروشد

ترك هستى كرده خنجر زیر خنجر مى فروشد

با گلو صد بوسه از جان مى دهد بر تیغ كارى

آن كه خود را در مناى عشق داور مى فروشد

هر سرى پرشورتر باشد چو مهر عالم آرا

ذرّه ذرّه جنس را در عالم ذرّ مى فروشد

از كمان عشق پیكان مى خورد تا پر ولیكن

عشق پیكانش به نرخ جان مكرّر مى فروشد

انبیا در پیشگاه قرب حق لاحول گویان

كاز عَرَض بگذشته است این شاه، جوهر مى فروشد

گاه عون و جعفر و عباس مى سازد فدایى

گاه روى دست خود شش ماهه اصغر مى فروشد

گاه مسلم مى فرستد كوفه گه اكبر به میدان

جنس خود را هر كجا باشد مقدّر مى فروشد

مى دهد انگشت و انگشتر به راه دوست آرى

هر چه دارد رایگان در راه داور مى فروشد

در گلستان ولایت بلبل گلزار معنى

هر گلى از تشنگى گردید پرپر مى فروشد

اهل بیت موپریشان را به بازار اسیرى

از دل و جان برده با جمع مكسّر مى فروشد

چون شریح آن كس كه شد ظاهر صلاح خلق «حدّاد»

آن بهیمه بر خلایق هیمه تر مى فروشد

(حاج عبّاس حدّاد)

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین (ع)

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین (ع)

از حریم کعبه جدش به اشکی شست دست

مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین

میبرد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم

بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین

پیش روراه دیار نیستی کافیش نیست

اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

بسکه محملها رود منزل به منزل با شتاب

کس نمی‌داند عروسی یا عزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تا بجائی که کفن از بوریا دارد حسین

بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب

ورنه این بی‌حرمتیها کی روا دارد حسین

سروران،‌پروانگان شمع رخسارش ولی

چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

سر به تاج زین نهاده راه‌پیمای عراق

می‌نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با سر کند سودا ولی

خون به دل از کوفیان بی‌وفا دارد حسین

دشمنانش بی‌امان و دوستانش بی‌وفا

با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین

سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست

هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می‌کند

عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می‌بندد به روی اهل بیت

داوری بین با چه قومی بی‌حیا دارد حسین

بعد از اینش صحنه‌ها و پرده‌ها اشکست و خون

دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه‌ئی

گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز

با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا

جای نفرین هم بلب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار

کاندرین گوشه عزایی بی‌ریا دارد حسین

نام شاعر:شهریار

نام جانبخش تو چون بر دهنم می‌آید

عطر فردوس برین از سخنم می‌آید

زمزم اشک ز چشم تر من می‌جوشد

نام شیرین تو چون بر دهنم می‌آید

ای مسیحا دم عالم ز نسیم مهرت

روح ایمان و یقین بر بدنم می‌آید

همچو جان سخت گرانقدر و عزیز است مرا

ز تو هر غم که به جان و به تنم می‌آید

دل نشسته است به سوگ و به عزایت شب و روز

ناله و گریه ز بیت‌الحزنم می‌آید

از شرار غم تو سوختم اما شادم

که به سویت خبر سوختنم می‌آید

گر پس ازمرگ ببویند مرا در دل خاک

نکهت مهر حسین از کفنم می‌آید

گرچه خارم چو «وفایی» ولی از لطف حسین

روز محشر خبر گل شدنم می‌آید

نام شاعر:سید هاشم وفایی

رب الارباب همه اربابها

قبله گاه گوشه محرابها

با توام ای بهترین پیغامها

با تو ای بالاترین نامها

با تو ای زیباترین زیباآفرین

ای بهشت مطلق روی زمین

با تو ای یکتا سحاب آرزو

با تو ای پهنای ناب آرزو

با توی ای مهتاب شام خستگی

زندگی عشق، عشق زندگی

با توام با تو حیات سینه‌ها

روشنی‌بخش دل آیینه‌ها

با توام دار و ندار فاطمه (س)

ای گل و باغ و بهار فاطمه (س)

گوش کن یک لحظه بر آوای من

گر نگیری دست من ای وای من

بی‌تو من آن سو تر از هیچم حسین (ع)

با تو من گرد خدا پیچم حسین (ع)

بی تو حتی کمتر از هر کمترم

با تو لبریز از شراب کوثرم

بی تو پستم پیش چشمان همه

با تو هستم در نگاه فاطمه (س)

نام شاعر:حمید فرجی

ماه غم، ماه عزا، ماه محن

بر تو بادا تسلیت یاابن‌الحسن (عج)

در عزای جد مظلومت حسین

اشکهایت گشته جاری از دو عین

شال غم افکنده‌ای مولا به دوش

ناله از دل می‌کشی با صد خروش

چنین گویی تو با صد شور و عین

روز و شب گریم برایت یا حسین (ع)

گر نبودم تا تو را یاری کنم

آنقدر بهرت عزاداری کنم

اشک چشمم گر شود روزی تمام

خون کنم جاری ز چشمانم مدام

کی فراموشم شود این خاطرات

کام عطشان تو و آب فرات

کی رود از یاد من شمشیرها

نیزه‌ها و سنگها و تیرها

چهره‌های نیلی و افروخته

جامه‌ها و خیمه های سوخته

تا که یاد آید مرا از قتله‌گاه

ناله از دل برکشم با سوز وآه

زین وصیت‌ها همه جان بر لبم

داغدار عمه خود زینبم

نام شاعر:حامد کاظمی

http://zajje.blogfa.com

ساقی از لطف تو در هر دو سرا ممنونم

بنگر از حسرت دیدار تو چون مجنونم

من آواره میخواره بدنام کجا

حرمت میکده و جام و می گلگونم

شده بدنامی من ورد زبانها ساقی

ببر از دایره کون و مکان بیرونم

مدتی از سر خوان کرمت دور شدم

کس نپرسید چرا غمزده و محزونم

نرود از در میخانه مهرت هرگز

گرچه مژگان تو هردم بکشد در خونم

کرمی کن در میخانه به رویم بگشا

که همه هستی خود را به تو من مدیونم

هستی‌ام می‌دهم و کرب و بلا می‌خواهم

غیر از این هرچه دهندم به خدا مغمونم

تا نفس دارم و فریادزنان می‌گویم

که من از لطف تو در هر دو سرا ممنونم

نام شاعر:مهدی محمدی

دلخوشم من چون گدای این درم

هم گدای فاطمه هم حیدرم

سوی این در هست دائم دست من

نیست حاجت بر سرای دیگرم

آبرویم از در این خانه است

زین سبب از خلق عالم برترم

تا که آید نام زیبای حسین (ع)

اشک آید از دو چشمان ترم

روضه‌هایش چون به گوشم می‌رسد

می‌زند بر سینه و دل آزرم

کاش می‌شد کربلا باشم شبی

تا به برگیرم مزار دلبرم

یاد دارم کودکی بودم ولی

شور عشقی بود دائم در سرم

تا که آیام محرم می‌رسید

می‌نمودم رخت ماتم در برم

یاد دارم مانده در گوشم هنوز

گریه‌های بی صدای مادرم

اینچنین می‌گفت با صد شور و شین

من فدای کام عطشان حسین (ع)

نام شاعر:حامد کاظمی

متاب ای ماه امشب، تا نبینم صبح فردا را
ببار ای اشک تا دریا کنم دامان صحرا را
بریز ای آسمان خون جای باران بر زمین امشب
که پرپر می کند فردا خزان گل های زهرا را
بگریید ای تمام اهل عالم آن چنان امشب
که با اشک خود از خجلت برون آرید سقا را
ندای ارجعی دل برده از هفتاد و دو عاشق
صدای العطش آتش زده اعماق دریا را
وضو گیرید از خون دل خود ای بنی هاشم!
که بردارید فردا از زمین، قرآن لیلا را
نگهدار ای سکینه! اشک های دیده ی خود را
که در گودال خون فردا بشویی جسم بابا را
میا ای آفتابِ صبح بیرون از افق فردا
که با سوز عطش اصغر ندارد تاب گرما را
الهی مهر زندانی شود در سینه ی مشرق
که در گودالِ خونﹾ زهرا نبیند ظهر فردا را
بگردید آل یاسین سخت فردا در بیابان ها
که دریابید زیر خارها گل های طاها را
سپاه حق و باطل صف کشیدند از دو سو میثم
میان این دو صف بشناس دنیا را و عقبا را

غلامرضاسازگار

http://zajje.blogfa.com