تبیان، دستیار زندگی

اگر قضاي روزه رمضان را چند سال تأخير بيندازد، بايد قضا را بگيرد وبراي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.

اگر روزه رمضان را عمدا نگيرد، بايد قضاي آن را به جا آورد و براي هرروز دو ماه روزه بگيرد، يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند. وچنانچه تا رمضان آينده قضاي آن روزه را به جا نياورد، براي هر روز نيز دادن يك مد طعام لازم است .

اگر روزه رمضان را عمدا نگيرد و در روز كاري كه روزه را باطل مي كندانجام دهد، مثلا چند مرتبه جماع كند، يك كفاره كافي است .

بعد از مرگ پدر، پسر بزرگتر بايد قضاي نماز و روزه او را به تفصيلي كه در مسأله 1390 گفته شد بجا آورد، ولي قضاي روزه مادر بر پسر واجب نيست .

اگر پدر غير از روزه رمضان ، روزه واجب ديگري را مانند روزه نذرنگرفته باشد، بايد پسر بزرگتر قضا نمايد.

مسافري كه بايد نمازهاي چهار ركعتي را در سفر دو ركعت بخواند،نبايد روزه بگيرد. و مسافري كه نمازش را تمام مي خواند، مثل كسي كه شغلش مسافرت ، يا سفر او سفر معصيت است ، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد، ولي اگر براي فرار از روزه باشد،مكروه است .

اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگري بر انسان واجب باشد، بنا براحتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند، و اگر در سفر باشد، بايد قصد كند كه ده روز در جايي بماند و آن روز را روزه بگيرد، ولي اگر نذر كرده باشد روز معيني را روزه بگيرد، مي تواند در آن روز مسافرت نمايد.

اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معين نكند، نمي تواند آن را درسفر بجا آورد. ولي چنانچه نذر كند كه روز معيني را در سفر روزه بگيرد، بايدآن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر كند روز معيني را چه مسافر باشد يا نباشد،روزه بگيرد، بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسافر مي تواند براي خواستن حاجت ، سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبي بگيرد.

كسي كه نمي داند روزه مسافر باطل است ، اگر در سفر روزه بگيرد و دربين روز مسأله را بفهمد، روزه اش باطل مي شود، و اگر تا مغرب نفهمد، روزه اش صحيح است .

اگر فراموش كند كه مسافر است ، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل مي باشد و در سفر روزه بگيرد، روزه او باطل است .