تبیان، دستیار زندگی

اگر قضاي روزه چند رمضان بر او واجب باشد، و در نيت معين نكندروزه اي را كه مي گيرد قضاي كدام رمضان است ، قضاي سال اول حساب مي شود.

كسي كه قضاي روزه رمضان را گرفته ، اگر وقت قضاي روزه او تنگ نباشد، مي تواند پيش از ظهر روزه خود را باطل نمايد.

اگر قضاي روزه ماه رمضان شخص ديگري را گرفته باشد، احتياط واجب آن است كه بعد از ظهر روزه را باطل نكند.

اگر به واسطه مرض يا حيض يا نفاس ، روزه رمضان را نگيرد و پيش ازتمام شدن رمضان بميرد، لازم نيست روزه هايي را كه نگرفته ، براي او قضا كنند، اگر چه مستحب است .

اگر به واسطه مرضي روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاي روزه هايي را كه نگرفته بر او واجب نيست ، و بايد براي هر روز يك مدكه تقريبا ده سير است طعام ، يعني گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.ولي اگر به واسطه عذر ديگري ، مثلا براي مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تارمضان بعد باقي بماند، روزه هايي را كه نگرفته ، بايد قضا كند، و احتياطمستحب آن است كه براي هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد.

اگر به واسطه مرضي روزه رمضان را نگيرد و بعد از رمضان مرض او برطرف شود ولي عذر ديگري پيدا كند كه نتواند تا رمضان بعد قضاي روزه را بگيرد، بايدروزه هايي را كه نگرفته ، قضا نمايد. و نيز اگر در ماه رمضان غير مرض ، عذرديگري داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد، روزه هايي را كه نگرفته ، بايد قضا كند.

اگر در ماه رمضان به واسطه عذري روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر اوبرطرف شود و تا رمضان آينده عمدا قضاي روزه را نگيرد، بايد روزه را قضا كند وبراي هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها هم به فقير بدهد.

اگر در قضاي روزه كوتاهي كند تا وقت تنگ شود و در تنگي وقت عذري پيداكند، بايد قضا را بگيرد و براي هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد، بلكه اگر موقعي كه عذر دارد، تصميم داشته باشد كه بعد از برطرف شدن عذر روزه هاي خود را قضا كند، و پيش از آن كه قضا نمايد در تنگي وقت عذرپيدا كند، بايد قضاي آن را بگيرد، و احتياط واجب آن است كه براي هر روز هم يك مد غذا به فقير بدهد.

اگر مرض انسان چند سال طول بكشد، بعد از آن كه خوب شد اگر تا رمضان آينده به مقدار قضا وقت داشته باشد، بايد قضاي رمضان آخر را بگيرد و براي هر روزاز سالهاي پيش يك مد كه تقريبا ده سير است ، طعام يعني گندم يا جو و ماننداينها به فقير بدهد.

كسي كه بايد براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، مي تواند كفاره چندروز را به يك فقير بدهد.

اگر قضاي روزه رمضان را چند سال تأخير بيندازد، بايد قضا را بگيرد وبراي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.

اگر روزه رمضان را عمدا نگيرد، بايد قضاي آن را به جا آورد و براي هرروز دو ماه روزه بگيرد، يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند. وچنانچه تا رمضان آينده قضاي آن روزه را به جا نياورد، براي هر روز نيز دادن يك مد طعام لازم است .