تبیان، دستیار زندگی

بهونه بی بهونه ترانه هاتو رو کن

 

بشین کنار عشقت با شب بگو مگو کن

 

به لحظه هات دوباره نشون بده خدا رو

 

به شب بگو ببینه ستاره های ما رو

 

بگو ستاره هاتون اگه یه دنیا نورن

 

همدیگه رو ندارن همیشه دور دورن

 

صدای قلبت می گه تو هم ستاره هست

 

اما باید بمونی حتی اگه شکستی

 

نزار صدای قلبت گم بشه تو سیاهی

 

ترانه هاتو رو کن معجزه می شه گاهی

 

بیمار خنده های توام بیشتر بخند

                               خورشید آرزوهای منی گرم تر بخند

 
به نام آنکه می دانم تنهایم نمی گذاردخیلی خیلی خوشحالم کردی  امشب یه دنیا رو به من دادی........خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا جـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــونم دوســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت  دارم ............

دلم چند وقتی است گرفته،می دا نم و باور دارم که دگر قصه ها تکرار نمی شوند..

 

 کجاست اون روزا، کجاست اون شبا که من رادیو را بر می داشتم و  گوش می دادم و آرام می شدم...

 

..دیگه  هفت ترانه بدون تو معنایی نداره ....

 

کاش حداقل صدایت را ضبط کرده بودم تا در این جور مواقع به صدایت گوش می دادم و آرام می شدم ..........

 

....کجایی؟؟

 

 کاش یک بار فقط یک بار جوابم را می دادی....کاش ...کاش...

 ........چکاوک

دیوارها تو را فریاد می زنند و من سراسیمه خاطراتت را از پنجره دور می ریزم!!!

 

درخت منتظر ساعت بهار شدن   

       

 و غرق ثانیه های شکوفه بار شدن

 

درخت دست به جیب ایستاده آخر فصل

 

کنار جاده در اندیشه سوار شدن

 

و او شبیه به یک کارمند غمگین است

 

درست لحظه ی از کار برکنار شدن

 

گرفته زیر بغل برگ های باطله را

 

به فکر اره شدن،سوختن،غبار شدن

 

درخت دید به خوابش که پنجره شده است

 

ولی ملول شده از فکر پر غبار شدن

 

و گفت پنجره گی آه... دوره سختی ست

 

بدون پلک زدن چشم انتظار شدن

 

و دوست داشت که یک صندلی شود

 

مثلا به جای دارشدن،چوبه فرار شدن

 

درخت اره شد و توی کامیون افتاد

 

فقط یکی دو قدم مانده تا بهار شدن

 

و سر در آورد از کارگاه نجاری

 

پس از بریده شدن،خیس و تاب شدن

 

ولی درخت ندانست قسمتش این بود

 

به دست عاشق آوازخوان ستار شدن

  

 دلم تنگه واسه کسانی که یه روزی پیشم بودن  حالا نیستن ،نمی دونم کجان  ولی وقتی رفتن یه تیکه از دلمو بردن....حالا من می گردم دنبال رد پاشون...شاید شاید از خودشون یه نشونی برام گذاشته باشن شاید اونا هم مثل من دنبال گم شدگانشون می گردن ....شاید هم دارن دنبال من می گردن تا دلمو بهم برگردونن...

 کبوتر دل به زیارت تو پر می گیرد.ای خورشید آسمان عشق در روز میلادت ما را به سوی خود بخوان و در حرم امن خود دل رمیده ما را در پناه گیر.  

 

شبا تو تموم شهر دوتا دریچه روشنه

 

یکی چلچراغ تو اون یکی فانوس منه

 

ما مثل دوتا ستاره می درخشیم توی شب

 

نبض سرخ نفسم تنها واسه تو می زنه

 

ما دو پولک نوریم روی ترمه سیاه

 

یه گذر با دو تا فانوس،یه شبیم با دو تا ماه

 

نکنه یه شب ستاره تو روشن نباشه

 

نکنه یه وقت منو جا بزاری تو نیمه راه

 

بین این دوتا دریچه یه پل از ترانه هاست

 

جاده روشنه بیداری عاشقانه هاست

 

بین آواز منو تو دل دل تو فاصله نیست

 

تپش ترانه ها رها از این همه بهانه هاست

 

ماه را هدف قرار دهیم که اگر خطا رفتیم جایی میان ستارگان باشیم!!!