تبیان، دستیار زندگی

حفظ عزت در كلام فقهاء

آئین اسلام، حفظ عزت و كرامت انسانى را در تمام مراحل زندگى، مدنظر قرار داده است و تخلف از آن را پائین‏تر از شأن و اعتبار یك مسلمان واقعى دانسته است فى المثل فقهاى اسلام در باب تهیه آب وضو، در جائى كه تهیه آب، مشكلاتى دارد فرموده‏اند: فرد نمازگزار مى‏بایست قبل از انجام فریضه نماز به هر ترتیبى كه باشد آبه به دست آورد و وضو بسازد اگر چه تهیه آب نیاز به تفحص و گشتن در حول وحوش و اطراف خویشتن باشد باز لازم است تا چند میل تفحص نماید و اگر نیازمند پرداخت پول كلان هم بوده باشد و طرف توان پرداخت آن را داشته باشد مى‏بایست پول را بپردازد تا مجبور به تیمم نگردد ولى اگر تهیه آب نیازمند تمنا و خواهش از یك فرد لئیم و خسیسى بوده باشد كه صد در صد احتمال پذیرش داده نمى‏شود فقهاى اعلام بالاتفاق فرموده‏اند: لازم است تیمم نماید و از فرد لئیم در خواست رفع نیاز ننماید و یا این آیه استدلال كرده‏اند: ولله العزه و لرسوله و للمؤمنین فرد مؤمن و خداجوى نمى‏بایست عزت و اعتبار و شأن والاى خود را ذلیل و خوار سازد هر چند در ارتباط با یك عمل عبادى و در ارتباط با مقام بندگى و ستایش الهى بوده باشد.(1)
اینك نمونه هایى از اعمال و مواد زندگى آن بزرگوار را كه عزت و بزرگوارى در آنها موج مى‏زند و سرشار از بلند نظرى‏ها و بلند طبعى‏ها است بازگو مى‏نمائیم:
1) نمونه اول از عزت نفس و مناعت طبع:
نوشته‏اند: بین امام حسین (علیه السلام) و معاویه در مورد قطعه زمینى واقع در ذى مروه اختلافى رخ داد معاویه مى‏خواست حق آن حضرت را نكول كند و حسین (علیه السلام) با آن فطرت ذاتى و با آن خصلت حق جوئى و ظلم ستیزى كه داشت حاضر نبود كه زیر بار زور و تعدى رود امام (علیه السلام) خطاب به معاویه فرمودند: كه باید یكى از سه پیشنهاد مرا بپذیرى: یا حق مرا خریدارى كنى یا آن را به خود من برگردانى یا میان من و خود ابن عمر یا زبیرین عوام را داور قرار دهى و اگر این پیشنهادها را قبول نكنى آن گاه شمشیر خود را كشیده از مردم دعوت به حلف الفضول(2) خواهم نمود.
سپس حسین بن على (علیه السلام) از مجلس معاویه با خشم و غضب بیرون رفت معاویه كه از اخلاق و شجاعت و شهامت و عزت نفس او با خبر بود پیغام داد كه من زمین را از تو مى‏خرم، قیمت آن را دریافت نما!
فرهاد میرزا مى‏افزاید: عبدالله بن زبیر پیش معاویه آمد و از حسین (علیه السلام) تأییدیه گرفت؟ و امام پیشنهاد نخستین خود را پذیرفت و زبیر مزرعه را فروخت و به حضور امام (علیه السلام) آمد و گفت كسى بفرست تا قیمت آن را از معاویه دریافت نماید.(3):
2) در مجلس ولید [فرماندار مدینه‏]:
هدف آن بود كه امام (علیه السلام) بیعت یزید را بپذیرد و بر اطاعت او گردن نهد او در آن مجلس كه جمعى از بنى اعمام و فرزندان و برادران نیز همراهش بودند صریحاً بیعت یزید را نپذیرفت و با مروان بن حكم سخت برخورد نمود و فرمود: آیا شخصى در شرائط من، رواست كه با فرد شرابخوار و معلن فسق و فجور بیعت نماید؟ امام (علیه السلام) با تندى آن مجلس را ترك فرمود و عازم مكه گردید تا راه را جهت وصول به مقصد الهى خویش، هموار سازد. از سخنان آن بزرگوار در آن مجلس آمده است.
انا اهل بیت النبوه، و معدن الرساله، بنا فتح الله، و بنا ختم. یزید فاسق فاجر، شارب الخمر، قاتل النفس المحترمه، یعلن بالفسق والفجور، مثلى لایبایع مثله و لكن نصبح و تصبحون و ننظر و تنظرون أینا أحق بالبیعه و الخلافه؟.
ما خاندان نبوت و معدن رسالتیم خداوند به نام و احترام ما دفتر خلقت را باز گشوده است و با نام ما هم ختم مى‏فرماید و یزید فرد فاسق و فاجر و شرابخوار علنى و قاتل مسلمانان بى گناه مى‏باشد مسلمانانى كه اسلام خون آنان را محترم شمرده است او شخص متجاهر به فسق و گناه است و فردى در رتبت و منزلت من، با چنین فرد فاسق و فاجرى، بیعت نمى‏كند شب را به روز برسانیم و تأمل و اندیشه در عواقب امر نمائیم تا ببینیم كدامیك سزاوار بیعت و مقام خلافت هستیم؟(4)
3) نمونه سوم:
ابن هشام مى‏نویسد: بین حسین (علیه السلام) و ولید بن عقبه در خصوص مالى اختلافى رخ داد ولید حاكم مدینه بود مى‏خواست از قدرت خود، سوء استفاده نماید، و حق امام را ضایع سازد حسین (علیه السلام) به او گفت: به خدا سوگند! اگر از قدرت و اعتبار خود سوء استفاده كنى شمشیر مى‏كشم در مسجد پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) مردم را به حلف الفضول فرا مى‏خوانم عبدالله بن زبیر كه پیش ولید نشسته بود از حسین (علیه السلام) حمایت كرد و گفت: به خدا قسم اگر حسین (علیه السلام) دعوت به حلف الفضول نماید من هم شمشیر خود را به نفع او از غلاف بیرون مى‏كشم و گروهى از صحابه به حمایت حسین برخاستند ولید با مشاهده این اوضاع مرعوب گردید و دست از تعدى برداشت(5).
4) نمونه چهارم:
باز نوشته‏اند: ولید (فرماندار مدینه) بار دیگر به مزرعه حسین (علیه السلام) تجاوز كرد ابو عبدالله مى‏دیدند كه او به زور حكومت و قدرت متكى است او را از پشت قاطر به پایین كشید عمامه‏اش را به دور گردنش پیچاند و صورت او را به خاك سیاه مالید در حالى كه مروان بن حكم شهر بانى مدینه نیز حضور داشت او به حسین (علیه السلام) اعتراض نمود و گفت: اى حسین! این نخستین تجاوزى است كه از سوى رعیت به مقام حاكم انجام مى‏گیرد ولید متوجه شد كه مروان سوء نیتى دارد و مى‏خواهد از آب گل آلود ماهى بگیرد گفت: حق با حسین است من متجاوز بودم امام (علیه السلام) فرمود: حالا كه تو صریحاً اقرار به حق نمودى، مزرعه را به تو بخشیدم.(6) با نقل این نمونه‏ها به ذهن خواننده خطور نكند كه امام حسین (علیه السلام) با زور و قدرت هم بى سرو كار نبوده است؟ پاسخ این خطور ذهنى آن است كه اصولاً مخالفان امام (علیه السلام) اهل منطق و كلام نبودند و افرادى كه صلاحیت درك منطق را ندارند چاره‏اى جز توسل به زور و استمداد از سلاح معمول خودشان وجود ندارد از این رو امام (علیه السلام) به چنین وسائل لازم، متشبث بود.
5) در محاصره سپاه یزید:
البته حضور او در مجلس ولید بن عقبه در معیت اصحاب، یاران و بنى اعمام خود بود آنان كه همگى منتظر فرمان امام (علیه السلام) بودند امام موقعیت باریك و شرایط حساس، و خورد كننده‏اش، لحظه‏اى بود كه امام (علیه السلام) كاملاً در محاصره سپاه یزید قرار داشت سرنوشت حیات و بقاى ظاهرى او در گرو تسلیم شدن یا امتناع از بیعت با یزید بود اینجا است كه تجلى بارز عزت نفس و مناعت طبع، شكوه و جلال خاص خود را نشان مى‏دهد و با كلمات تاریخى و سخنان جاودان، عزت نفس و مناعت طبع و امتناع نفس خویش را اعلام مى‏دارد جائى كه مى‏فرماید: ألا ان الدعى قد ركزنى بین اثنتین: بین السله والذله، هیهات منا الذله! یأبى الله ذالك و رسوله و المؤمنون و حجور طابت و طهرت، و أنوف حمیه و نفوس أبیه من ان نؤثر طاعه اللثام على مصارع الكرام.
آگاه باشید این پسر خوانده فرزند پسر خوانده مرا بین دو امر سرنوشت ساز، مخیر ساخته است: با شمشیر كشیدن و جنگیدن یا قبول ذلت و پستى، ولى ذلت و پستى از ما خاندان بدور است زیرا خداوند، رسول خدا و مؤمنان آنرا روا ندانسته‏اند و آغوش‏هاى پاك مادران و انسانهاى وارسته و نفوس با عزت نیز هرگز روا نمى‏شمرند كه ما طاعت لئیمان و افراد پست را بر كشتارهاى كریمانه، مقدم بداریم. در این سخن نورانى كه شعار ابدى و جاودانى امام حسین (علیه السلام) را نشان مى‏دهد به همین آیه مباركه اشارات رفته است جائى كه خداوند متعال مى‏فرماید: ان العزه لله و لرسوله و للمؤمنین ولكن المنافقون لا یعلمون.
------------------------------------------------
1-كتابهاى فقهى و رساله‏هاى عملیه در موضوع وضو و تیمم.
2-حلف الفضول پیمانى بود كه جمعى از جوانمردان دوران جاهلى حجاز، در ارتباط با دفاع از حقوق ستمدیدگان بین خود بوجود آورده بودند و چون اسامى چند نفر از تشكیل دهندگان آن، از ریشه فضل، فضیل، فاضل تركیب یافته بود از اینرو حلف الفضول نامیده شده است رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) مى‏فرمود: اگر چنین پیمانى بعد از اسلام هم تشكیل یابد من در آن شركت مى‏جویم.
3-قمقام زخار ج 2 ص 175.
4-سمو المعنى فى سمو الذات ص 96.
5-سیره ابن هشام ج 2، ص 21، مناقب ابن شهر آشوب ج 4، ص 73.
6-سمو المعنى فى سمو الذات ص 501.
--------------------------------------
استاد سید عبدالرزاق مقرم

حسین محور عزت و مصباح هدایت‏

حماسه جاویدان عاشورا كه از بستر شنهاى داغ و سوزان كربلا(1) سرزد، همواره الهام بخش نهضتهاى آزادى بخش و رهائى گستر میلیون‏ها انسان آزاده و افراد وارسته در طول تاریخ اسلام گریده است و شور و شوق و جذبه آن، همواره شیفتگان آزادى و طالبان افتخار و سربلندى را، به سوى محور این عنصر آزادى بخش و كانون نجات، متوجه ساخته است بنیانگذار این نهضت مقدس، همواره مصباح هدایت و سفینه نجات و كانون عزت و شرف و محور كرامت و مروت انسانها بوده است و خواهد بود حادثه جانسوز كربلا تاكنون مشعل فروزان محافل شیعه و عامل محرك مجامع آنان در طول قرون و اعصار و در گسترده نسل‏ها و اجیال و توده‏ها بوده است و در آینده نیز همچنان نور بخش و الهام بخش أمم اسلامى و ملل جهانى باقى خواهد ماند. اكنون ما در این صدد هستیم كه در حدود فهم و توان خویش از خصوصیات قهرمان اصلى این حادثه بزرگ و از ویژگیهاى منحصر به فرد او سخن بگوئیم تا به رمز بقأ و جاودانگى این حادثه، بهتر و بیشتر پى ببریم چون قهرمان اصلى این حادثه آن چنان در هاله‏اى از عظمت و بزرگوارى قرار گرفته است كه هرگز نمى‏توان به سادگى نظیرى بر آن تصور، و شبیهى به آن قایل شده و این حادثه بزرگ آنچنان با باورهاى اعتقادى، اجتماعى، انسانى مردم، رقم خورده است كه هرگز نمى‏توان آنرا از هم دیگر تفكیك و جدا نمود یا روزى به بوته نسیان و فراموشى سپرد. مردم مسلمان جهان، بویژه شیعیان و دوستداران آن امام همام (علیه السلام)، از آن روزهاى نخستین وقوع این حادثه كه در سال 61 هجرى به وقوع پیوست به اهمیت سرنوشت ساز این حادثه جانسوز پى برده‏اند و در راه تثبیت تاریخى آن، به تحریر و نگارش و بارگوئى درسهاى عبرت‏آموز آن برآمده‏اند به حدى كه بخش اعظمى از قفسه‏هاى كتابخانه بزرگ اسلامى را به این امر مهم اختصاص داده‏اند و در ضبط و نگهدارى آن با وسائل مختلف كوشیده‏اند نگارنده نیز به سهم ناچیز خود در گذشته با ترجمه لهوف سید بن طاووس و نشر وسیع آن‏(2) و با نگارش مجدد حماسه سازان كربلا ترجمه ابصار الحسین فى انصار الحسین (علیه السلام) تألیف مرحوم سماوى و چند ناچیز دیگر عظمت و عمق این فاجعه تاریخى را نشان داده است و اكنون به مناسبت ترجمه كتاب، در این فرصت پیش آمده تلاش دارد تا حدودى، رمز جاودانگى و راز ابدى بودن این حادثه را نشان دهد و مى‏خواهد عوامل جاودانگى آرا مورد بررسى و بازنگرى قرار دهد. در بررسى علل و عوامل اصلى این جاودانگى، بیش از هر چیز، خصوصیات روحى و عظمت شخصیت وجودى قهرمان اصلى این حادثه، جلب توجه مى‏كند درست است عوامل دیگرى هم در این امر دخالت دارند مانند: روحیه ظلم ستیزى و... .ولى عظمت روحى امام (علیه السلام) و خصوصیات روحى و اخلاقى او تمام این عوامل را تحت الشعاع خود قرار مى‏دهد. و رمز جاودانگى هم در این امر نهفته است.
حسین بن على (علیه السلام) واجد تمام خصوصیات یك فرد كامل تربیت یافته آئین اسلام بود بلكه او أسوه و قدوه خداجویان جهان، به شمار مى‏رفت در وجود او تمام علائم و نشانه‏هاى یك شخصیت بارز اسلامى، موج مى‏زد. در وجود مسعود و مبارك او، تمام صفات كمالى و ارزشى از قبیل: آزادگى، جوانمردى، شرف، شهامت، شجاعت، صفا، وفا، صبر، پایدارى، استقامت، مروت، عظمت روحى، كرامت نفس، عزم استوار، اراده قوى، عزت نفس، مناعت طبع، مالامال بود ولى در بین تمام این صفات برجسته و ملكات نفسانى، خصوصیت عزت نفس و مناعت طبع از تمام ویژگى‏هاى آن حضرت، برجسته‏تر و شاخص‏تر مى‏نماید. ما در این پیشگفتار مى‏خواهیم اندك مكثى در برابر این ویژگى آن بزرگوار نموده باشم و كمى به تدبر و تأمل و اندیشه بنشینیم تا در حد فهم خویش، به یكى از رمور جاودانگى قیام ابى عبدالله الحسین (علیه السلام) پى برده باشیم چون كه تمام این آوازها مرهون آن صفات عالى و رهین آن ویژگى والاى معنوى و روحیه ممتاز و منحصر به فرد اوست كه توانسته است طالبان كمال و عاشقان تعالى و تحول روحى را، به سوى كعبه آمال خود جذب كند و خود در مغناطیس فضیلت و در محور قطب دائره انسانیت، گام سپرد آرى این عزت نفس و مناعت طبع عالى او بود كه توانست او را از ورود به حقارت و پستى‏ها، حراست كند و این جوهره نفیس درونى او بوده كه توانست رضاى خدا را بر تمام خشنودى‏ها، شادى‏ها، تمتعات دنیوى ترجیح دهد تا از خاك به افلاك و از ملك، به ملكوت أعلى و از ثرى تا به ثریا برساند و او را با ملكوتیان، همنوا و هم شأن و هم رتبه بلكه والاتر سازد.
------------------------------------------------
1 -

حسان چایچیان‏
2 -این كتاب از 1378 تاكنون، (1385 ش) 15 بار و هر بار در پنج هزار نسخه و مجموعاً حدود 100 نسخه انتشار یافته است. این ترجمه اكنون در آستانه چاپ شانزدهم قرار دارد و این امر گوشه‏اى از عشق و علاقه مردم ایران را به اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و یاران با وفا و با صفاى او را نشان مى‏دهد.
--------------------------------------
استاد سید عبدالرزاق مقرم

خاتمة الكتاب

چو محبوبى كه بذل مال و جان از یار مى خواهد

نگهدارى قرآن نیست كار سهل و آسانى

نه دست هر كسى تیغ بلاها را سپر گردد

سپهبد هست لازم در خور خود هر سپاهى را

براى حفظ دین حق فداكارى از آن باید

جهاد اكبر ما چیست بنیاد هوس كندن

نه اصلاح جهان آید ز روس و نه ز آمریكا

ظهور حضرت مهدیست اصلاح همه عالم

----------------------------------

فصل هفتم: بازگشت به مدینه

حرم امن

اخراج از مدینه

افواهات شایعه

 

اعلان حاكم مدینه

رسیدن بشیر

افشاى خبر

خطبه خواندن حضرت زین العابدین (علیه السلام )

حضرت زینب در سر قبر حضرت فاطمه سلام الله علیها

رخت خونین

جاى خالى

----------------------------------

فصل ششم: واقعات شام

خزان سرد

جشن شام

گریه مخفى

سهل ساعدى

دخول اهل بیت محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) به شهر شام

زندان شام

مجلس یزید لعنة الله علیه

كنیز خواستن

قال الله یا محمد...
اما انه سید الشهداء من الاولین و الاخرین فى الدنیا و الاخرة و سید شباب اهل الجنة من الخلق اجمعین و ابوه افضل منه و خیر، فاقراءه السلام و بشّره بانه رایة الهدى ، و منار اولیائى و حفیظى و شهیدى على خلقى ، و خازن علمى و حجتى على اهل السماوات و اهل الارضین و الثقلین الجن و الانس .
((كامل الزیارات ، ص 70))
خداوند فرمود: اى محمد، به حقیقت كه حسین آقاى شهیدان اولین و آخرین در دنیا و آخرت است ، آقاى جوانان تمام بهشتیان است و پدرش ‍ برتر و بهتر از اوست . او را سلام برسان و به او بشارت بده كه او پرچم هدایت ، و نشانه اولیاء من و حفیظ حریم من ، و گواه بر خلق من ، و خزانه دار علم من ، و حجت من بر اهل آسمانها و زمین و دو گروه جن و انس ‍ است .
----------------------------------

فصل پنجم: واقعات كوفه

شهر آباد

كوفه در عهد خلافت حضرت على (علیه السلام )

عبیدالله بن زیاد لعنة الله علیه

ابلاغیه والى

ورود اسیران به شهر كوفه

نواى زینب سلام الله علیها

مجلس ابن زیاد لعنة الله علیه

زینب و ابن زیاد

بیا نزدیك من تو بگو با من سخن تو

انجام مجلس

عن رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم ):
و تاءتیه قوم من محبینا لیس فى الارض اعلم بالله و لا اقوم بحقنا منهم و لیس ‍ على ظهر الارض احد یلتفت الیه غیرهم ، اولئك مصابیح فى ظلمات الجور، و هم الشفعاء و هم واردون حوضى غدا، اعرفهم اذا وردوا علىّ بسیماهم ؛ و اهل كل دین یطلبون ائمتهم و هم یطلبوننا و لا یطلبون غیرنا، و هم قوام الارض ، بهم ینزل الغیث .
((كامل الزیارات ، ص 68))
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود: جمعى از عاشقان ما به زیارت حسین مى روند، كه در روى زمین آگاه تر از آنان نسبت به ذات حق نیست و مانند آنان احدى حق ما را رعایت نمى كند، در روى زمین غیر آنان به حسین من توجه ندارد، اینان در تاریكى هاى ستم روشنگر راهند، آنان شفیعان روز جزایند. فرداى قیامت در كنار حوض بر من وارد مى شوند در حالى كه آنان را به چهره مى شناسم . اهل هر مذهبى امامان خود را خواهانند و اینان ما را مى طلبند و كاسب غیر ما نیستند و آنان قوام زمین هستند و باران رحمت حق به احترام آنان نازل مى شود.
----------------------------------

فصل چهارم: شام غریبان

شام غریبان

صحراى موحشه

اردوى خوابیده

نظرى به قتلگاه

زنان بى صاحب

یاد دیشب

ابدان شهدا

زنها در قتلگاه

ناله هاى زینب

حركت قافله

عن ابى جعفر (علیه السلام ) قال :
كان رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم ) اذا دخل الحسین جذبه الیه ثم یقول لامیرالمؤ منین (علیه السلام ): امسكه ، ثم یقع علیه فیقله و یبكى فیقول : یا ابه لم تبكى ؟ فیقول ، یا بنى اقبل موضع السیوف منك و ابكى . قال : یا ابه و اقتل ؟ قال : اى والله و ابوك و اخوك و انت . قال ابه فمصار عنا شتّى ؟ قال : نعم یا بنىّ. قال : فمن یزورنا من امتك ؟ قال : لا یزورنى و یزور اباك و اخاك و انت الا الصدیقون من امتى .
((كامل الزیارات ، ص 69))
امام باقر (علیه السلام ) فرمود: هر گاه حسین به محضر پیامبر مى آمد حضرت او را دنبال مى كرد. سپس به امیرالمؤ منین (علیه السلام ) مى فرمود: او را نگاه دار، سپس روى او مى افتاد و وى را مى بوسید و گریه مى كرد حسین (علیه السلام ) مى گفت : پدر چرا گریه مى كنى ؟ مى فرمود: پسرم ! جاى شمشیرها را مى بوسم و گریه مى كنم . عرضه داشت ! پدر آیا من كشته مى شوم ؟ فرمود: به خدا قسم پدرت و برادرت و تو كشته مى شوید. عرضه داشت : محل شهادت ما از هم جداست ؟ فرمود: آرى ، پسرم ! گفت : از امت تو چه كسى ما را زیارت مى كند؟ فرمود: مرا و پدرت و تو را غیر صدیقون از امتم زیارت نمى كند.

فصل سوم: شهادت

طبل و شیپور

حمله شدید

قصد آب

شدت جنگ

ورود به شط

لشکر به حرمسرا می روند

زینب سلام الله علیها در قتلگاه

گفتار خواهر

گفتار برادر

عن ابى جعفر (علیه السلام ) قال سمعته یقول :
من اراد ان یعلم انه من اهل الجنة فلیعرض حبنا على قلبه فان قبله فهو مومن و من كان لنا محبا فلیرغب فى زیاره قبر الحسین (علیه السلام ) فمن كان للحسین (علیه السلام ) زوارا عرفناه بالحب لنا اهل البیت و كان من اهل الجنة ، و من لم یكن للحسین (علیه السلام ) زوارا كان ناقص ‍ الایمان .
((كامل الزیارات ، ص 212))
راوى مى گوید از حضرت باقر (علیه السلام ) شنیدم مى فرمود:
كسى كه مى خواهد بداند از اهل بهشت است دوستى ما را بر قلبش عرضه بدارد اگر پذیرفت مومن است و هر كس كه عاشق ماست رغبت در زیارت قبر حسین (علیه السلام ) مى نماید، پس كسى كه زائر حسین (علیه السلام ) است ، او را به محبت خود مى شناسیم و اهل بهشت است و آن كه زائر حسین (علیه السلام ) نیست ایمانش ناقص است .
-----------------------------------------
19- صداى شیپور.

فصل دوم: برادر و خواهر

ساعت دوم بعد از ظهر

وضعیت میدان جنگ

وضعیت حرم سرا

عن ابن سنان قال :
قلت لابى عبدالله (علیه السلام ): جعلت فداك ، ان اباك كان یقول فى الحج : یحسب له بكل درهم انفقه الف درهم . فما لمن ینفق فى المسیر الى ابیك الحسین (علیه السلام )؟ فقال : یابن سنان یحسب له بالدرهم الف و الف - حتى عد عشرة - و یرفع له من الدرجات مثلها و رضا الله تعالى خیر له و دعاء محمد و دعاء امیرالمؤ منین و الائمه (علیهم السلام ) خیر له .
(كامل الزیارات ، ص 138)
ابن سنان گفت : به امام صادق (علیه السلام ) گفتم : فدایت شوم ، پدرت مى فرمود: در برابر هر درهم كه براى حج مصرف شود هزار درهم جزا و مزد است ، در برابر زیارت پدرت حسین (علیه السلام ) چه اندازه ؟ فرمود، هزار هزار؛ تا ده مرتبه حضرت شمردند و گفتند: به همین صورت درجات او بالا مى رود، و خشنودى خدا و دعاى پیامبر و امیرالمؤ منین و امامان براى او بهتر است .
-----------------------------------------
17- مویش سفید شده.
18- چپاول.

گذرى بر زندگانى شیخ السالكین محمد تقى بهلول گنابادى  

شیخ السالكین محمد تقى بهلول در تاریخ هشتم جمادى الثانى 1320 ه .ق . در شهر گناباد دیده به جهان گشود.
معظم له در خانواده كاملا روحانى و مذهبى رشد یافت . پدر ایشان حضرت آیت الله شیخ نظام الدین فرزند شیخ زین الدین از علما بود. معظم له در این باره مى فرمود:
((پدرم مجتهد شهر گناباد و در علم سرآمد اهل زمان بود و من الان ده یك او هم عالم نیستم .))
مرحوم شیخ نظام الدین دروس حكمت و فلسفه را نزد حكیم متاءله و عالم ربانى مرحوم آیت الله العظمى حاج ملا هادى سبزوارى فرا گرفته بود.
عموى معظم له حكیم بزرگوار حاج شیخ محمد خراسانى كه از بزرگترین علماى اسلام مى باشد. وى عالم فاضل ، حكیم متاءله ، فیلسوف ماهر از اجله حكما و مدرسین اصفهانى صاحب ملكات فاضله در اخلاق و آداب و حسن معاشرت ممتاز و محضرش مجمع ارباب فضل و كمال و خود از شاگردان دو عارف شهیر جهان اسلام آخوند كاشى و جهانگیر خان قشقایى بوده و در مدرسه صدر تنها زندگى مى كرده و جمع كثیرى از فضلا و مستعدین در خدمتش تلمذ مى نمودند.))(1)
شیخ بهلول در چنین فضایى مراحل رشد و ترقى را طى نموده و در سن 6 سالگى رسما وارد مكتب شده و قرآن را نزد خاله فرا مى گیرد. آنگاه دروس ‍ حوزه ، از ادبیات تا قوانین را نزد پدر بزرگوارش مرحوم شیخ نظام الدین فرا مى گیرد حافظه و استعداد فوق العاده بهلول در فراگیرى مطالب و حفظ نمودن دروس ، او را زبانزد عام و خاص مى كند به طورى كه ایشان ظرف دو سال تمام قرآن را حفظ مى نماید.
آن گاه جهت ادامه تحصیل وارد قم شده و دروس سطح را نزد آیت الله العظمى مرحوم آخوند ملا على معصومى همدانى و آیت الله العظمى مرعشى نجفى (رحمة الله علیه ) فرا مى گیرد و بعد از مدتى ابتدا براى زیارت و سپس براى تكمیل تحصیلات خویش به نجف اشرف مهاجرت مى كند و پاى درس خارج مرحوم آیت الله العظمى آقا سید ابوالحسن اصفهانى كه مرجع تقلید زمان خویش بوده حاضر مى شود. روزى استاد به ایشان مى فرماید:
شما از چه كسى تقلید مى كنید؟ بهلول در جواب مى گوید: از شما.
مرحوم سید مى فرماید: ((اگر از من تقلید مى كنید من مى گویم در اینجا مجتهد درسخوان زیاد داریم ولى مجتهد مبارز كم داریم شما بهتر است به ایران برگردید و علیه رژیم ستم شاهى حكومت رضاخان مبارزه كنید ایشان هم امر استاد را اطاعت كرده و بلافاصله به ایران مهاجرت و مبارزه خود را بر علیه حكومت رضاشاه شروع مى كند.
مبارزات بهلول علیه رضاخان معروف است . وى رهبرى قائله گوهرشاد را بر عهده داشته كه در پى دستگیرى آیت الله حسین قمى و كشف حجاب رضاخانى قیام عظمى در مشهد به راه اندازد.
آنگاه كه به دستور رضاخان فرمان دستگیرى وى صادر مى گردد، معظم له از طریق مرز ایران وارد افغانستان شده و آنجا نیز توسط حكومت مركزى دستگیر و سى و یك سال در زندان هاى افغانستان عمر مى گذراند.(2)
معظم له داراى ابعاد عرفانى بسیار والایى بوده كه اگر بگوییم مثنوى هفتاد من كاغذ شود.
یقین بسیار بالا، زهد منحصر به فرد، توكل و ایمان كامل ، تواضع و فروتنى مثال زدنى ، دایم الصوم بودن ، گوشه اى از ابعاد عرفانى و اخلاقى این عارف مجاهد مى باشد. تقوى و ایمان سرشار در حد بسیار بالایى مى باشد.
معظم له همه مدارج یقین را طى كرده و به مقام حق الیقین رسیده است و به جراءت مى توان گفت كه ایشان زاهدترین عارف عصر حاضر مى باشد. وى مصداق بارز و عینى خطبه متقین حضرت على بن ابى طالب است .
گویى بابا طاهر همدانى در چند قرن پیش این دو بیتى را براى بهلول قرن 14 سروده است :
مو آن رندم كه نامم بى قلندر

چو روز آید بگردم گرد گیتى

معظم له از حافظه بسیار بالایى برخوردار است ، ایشان قرآن ، نهج البلاغه ، و صحیفه سجادیه و همه دعاهاى طولانى مفاتیح الجنان ، مثنوى مولوى ، دیوان حافظ، دروس حوزه تا خارج فقه ، منظومه حكیم ملا هادى سبزوارى را حفظ مى باشد.
علاوه بر این ، نزدیك به سیصد هزار بیت شعر حفظ بوده كه نزدیك به دویست هزار بیت آن را خود معظم له سروده از همین روست كه ملقب به مولاناى ثانى شده است .
جهت آشنایى بیشتر با ابعاد عرفانى و اخلاقى این عارف زاهد خوانندگان عزیز را به مطالعه كتاب ((بهلول )) تالیف نگارنده حقیر این سطور دعوت مى كنم .
خداوند این دردانه زمان را از گزند بلایا حفظ فرماید و این چشمه فیاض ‍ خود را كه همچنان در جوش و خروش عاشقانه است ، همچنان در حیات پر از بركت و نعمتش نگه دارد.
آن سفر كرده كه صد قافله دل همره اوست

در پایان سخن از همسر محترم و باتقوایم سركار خانم پیرى به خاطر بازنویسى اشعار و تنظیم نوشته هاى این حقیر تشكر نموده و امیدوارم كه این خدمت اندك موجبات خشنودى قلب حضرت ولى الله الاعظم آقاى عالمیان و آدمیان و امام انس و جان مهدى موعود روحى و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه را فراهم نموده باشد و خدمت این حقیر در دفتر عشق به حضرت سیدالشهداء (علیه السلام ) ثبت و ضبط گردد كه :
هرگز نمیرد آنكه دلش زنده شد به عشق

والسلام على الباكین الحسین (علیه السلام )
حسین محمدى گل تپه
رمضان المبارك 1422 ه .ق .
عن ابى عبدالله (علیه السلام ) قال :
من اراد الله به الخیر قذف فى قلبه حب الحسین (علیه السلام ) و حب زیارته و من اراد الله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسین (علیه السلام ) و بغض زیارته .
(كامل الزیارات ص 153)
هر كه را خداوند تبارك و تعالى اراده كند كه خیرى به او برساند در دل او محبت امام حسین (علیه السلام ) و زیارتش را مى اندازد و هر كه را خداوند تبارك و تعالى اراده كند كه بدى به او برسد در دل او بغض حسین (علیه السلام ) و زیارتش را مى اندازد.
-----------------------------------------
1-سید عباس موسوى مطلق ، اعجوبه عصر بهلول قرن 14.
2-معظم له خاطرات آن دوران را در كتابى به نام ((خاطرات سیاسى بهلول )) جمع آورى نموده است.
----------------------------------