• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
تعداد مطالب : 466
تعداد نظرات : 249
زمان آخرین مطلب : 3977روز قبل
اهل بیت

درسى كه اربعین به ما می دهد

درسى كه اربعین به ما می دهد، این است كه باید یاد حقیقت و خاطره ى شهادت را در مقابل طوفان تبلیغات دشمن زنده نگهداشت. شما ببینید از اول انقلاب تا امروز، تبلیغات علیه انقلاب و امام و اسلام و این ملت، چه قدر پرحجم بوده است. چه تبلیغات و طوفانى كه علیه جنگ به راه نیفتاد جنگى كه دفاع و حراست از اسلام و میهن و حیثیت و شرف مردم بود. ببینید دشمنان علیه شهداى عزیزى كه جانشان - یعنى بزرگترین سرمایهشان - را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه كردند و مستقیم و غیرمستقیم، با رادیوها و روزنامه ها و مجله ها و كتاب هایى كه منتشر مىكردند، در ذهن آدم هاى ساده لوح در همه جاى دنیا، چه تلقینى توانستند بكنند.

حتّى افراد معدودى از آدمهاى ساده دل و جاهل و نیز انسانهاى موجّه و غیر موجّهى در كشور خودمان هم، در آن فضاى ملتهب جنگ، گاهى حرفهایى مىزدند كه ناشى از ندانستن و عدم احاطه به حقایق بود. همین چیزها بود كه امام عزیز را برمى آشفت و وادار مى كرد كه با آن فریاد ملكوتى ، حقایق را با صراحت بیان كند.

اگر در مقابل این تبلیغات، تبلیغات حق نبود و نباشد و اگر آگاهى ملت ایران و گویندگان و نویسندگان و هنرمندان، در خدمت حقیقتى كه در این كشور وجود دارد، قرار نگیرد، دشمن در میدان تبلیغات غالب خواهد شد. میدان تبلیغات، میدان بسیار عظیم و خطرناكى است. البته، اكثریت قاطع ملت و آحاد مردم ما، به بركت آگاهىِ ناشى از انقلاب، در مقابل تبلیغات دشمن بیمه هستند و مصونیت پیدا كرده اند. از بس دشمن دروغ گفت و چیزهایى را كه در مقابل چشم مردم بود، به عكس و واژگون نشان داد و منعكس كرد، اطمینان مردم ما نسبت به گفته ها و بافته ها و یاوه گوییهاى تبلیغات جهانى ، بكلى سلب شده است.

دستگاه ظالم جبار یزیدى با تبلیغات خود، حسین ابن على(ع) را محكوم مى ساخت و وانمود مى كرد كه حسین بن على(ع) كسى بود كه بر ضد دستگاه عدل و حكومت اسلامى و براى دنیا قیام كرده است!! بعضى هم، این تبلیغات دروغ را باور مى كردند. بعد هم كه حسین ابن على(ع)، با آن وضع عجیب و با آن شكل فجیع، به وسیله ى دژخیمان در صحراى كربلا به شهادت رسید، آن را یك غلبه و فتح وانمود مى كردند! اما تبلیغات صحیح دستگاه امامت، تمام این بافته ها را عوض كرد. حق، این گونه است.

از بیانات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالى)29/ 06/ 68

منبع : پایگاه مقام معظم رهبری

 

 http://farsi.khamenei.ir/ndata/news/18074/B/13900903_0118074.jpg

 

 

 

 

چهارشنبه 13/10/1391 - 1:27
اهل بیت

اگر زینب كبرى(سلام اللَّه علیها) و امام سجّاد(صلوات اللَّه علیه) در طول آن روزهاى اسارت - چه در همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام وبعد از آن در زیارت كربلا و بعد عزیمت به مدینه و سپس در طول سالهاى متمادى كه این بزرگواران زنده ماندند - مجاهدات و تبیین و افشاگرى نكرده بودند و حقیقت فلسفه ى عاشورا و هدف حسین ابن على و ظلم دشمن را بیان نمى كردند، واقعه ى عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمى ماند.

چرا امام صادق(علیه الصّلاة والسّلام) - طبق روایت - فرمودند كه هر كس یك بیت شعر درباره ى حادثه ى عاشورا بگوید و كسانى را با آن بیت شعر بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد كرد؟ چون تمام دستگاههاى تبلیغاتى، براى منزوى كردن و در ظلمت نگهداشتن مسأله ى عاشورا و كلاً مسأله ى اهلبیت، تجهیز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضیه چه بود. تبلیغ، اینگونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاى ظالم و ستمگر، حداكثر استفاده را از تبلیغات دروغ و مغرضانه و شیطنت آمیز مىك ردند. در چنین فضایى، مگر ممكن بود قضیه ى عاشورا - كه با این عظمت در بیابانى در گوشه یى از دنیاى اسلام اتفاق افتاده - با این تپش و نشاط باقى بماند؟ یقیناً بدون آن تلاشها، از بین مى رفت.

آنچه این یاد را زنده كرد، تلاش بازماندگان حسین ابن على (علیهالسّلام) بود. به همان اندازه كه مجاهدت حسین ابن على (علیهالسّلام) و یارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نیز مجاهدت زینب (علیهالسّلام) و مجاهدت امام سجّاد(علیهالسّلام) و بقیه ى بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنه ى نظامى نبود؛ بلكه تبلیغى و فرهنگى بود. ما به این نكته ها باید توجه كنیم
http://upcity.ir/images/51806955482797805395.jpg.

چهارشنبه 13/10/1391 - 1:10
اهل بیت

حركت امام حسین(ع) براى اقامه ى حق و عدل بود: «انّما خرجت لطلبالاصلاح فى امّة جدّى ارید ان امر بالمعروف وانهى عن المنكر ...»( بحارالانوار، ج 44، ص 329). در زیارت اربعین كه یكى از بهترین زیارات است، مىخوانیم: «و منحالنّصح و بذل مهجته فیك لیستنقذ عبادك منالجهالة و حیرةالضّلاله». آن حضرت در بین راه، حدیث معروفى را كه از پیامبر(ص) نقل كرده اند، بیان مى فرمایند: «ایهاالنّاس انّ رسولاللَّه صلّىاللَّه علیه و اله و سلّم قال: من رأى سلطانا جائرا مستحلّا لحرماللَّه ناكثا لعهداللَّه مخالفا لسنة رسولاللَّه صلّىاللَّه علیه و اله و سلم یعمل فى عباداللَّه بالاثم والعدوان فلم یغیّر علیه بفعل و لاقول كان حقّا علىاللَّه ان یدخله مدخله» (بحارالانوار، ج 44، ص 382).

تمام آثار و گفتار آن بزرگوار و نیز گفتارى كه درباره ى آن بزرگوار از معصومین رسیده است، این مطلب را روشن مىكند كه غرض، اقامه ى حق و عدل و دین خدا و ایجاد حاكمیت شریعت و برهم زدن بنیان ظلم و جور و طغیان بوده است. غرض، ادامه ى راه پیامبر اكرم(ص) و دیگر پیامبران بوده است كه: «یا وارث ادم صفوةاللَّه یا وارث نوح نبىّاللَّه ...»( مفاتیح الجنان، زیارت وارث) و معلوم است كه پیامبران هم براى چه آمدند: «لیقوم النّاس بالقسط». اقامه ى قسط و حق و ایجاد حكومت و نظام اسلامى.

اساساً اهمیت اربعین در آن است كه در این روز، با تدبیر الهى خاندان پیامبر(ص)، یاد نهضت حسینى براى همیشه جاودانه شد و این كار پایه گذارى گردید. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلى، در حوادث گوناگون - از قبیل شهادت حسین ابن على (علیه السّلام) در عاشورا - به حفظ یاد و آثار شهادت كمر نبندند، نسلهاى بعد، از دستاورد شهادت استفاده ى زیادى نخواهند برد.

درست است كه خداى متعال، شهدا را در همین دنیا هم زنده نگه مىدارد و شهید به طور قهرى در تاریخ و یاد مردم ماندگار است؛ اما ابزار طبیعى یى كه خداى متعال براى این كار - مثل همه ى كارها - قرار داده است، همین چیزى است كه در اختیار و اراده ى ماست. ما هستیم كه با تصمیم درست و بجا، مى توانیم یاد شهدا و خاطره و فلسفهى شهادت را احیا كنیم و زنده نگهداریم.

 

 

 

 

 

 

چهارشنبه 13/10/1391 - 1:2
اهل بیت

در اواسط دوران بنی عباس حتی قبر حسین بن علی علیه السلام را ویران کردند ، آب انداختند ، خواستند از او هیچ اثری باقی نماند . نقش یاد و خاطره شهیدان و شهادت این است ، شهادت بدون خاطره ، بدون یاد ، بدون جوشش خون شهید ، اثر خودش را نمی بخشد و اربعین آن روزی است که برافراشته شدن پرچم پیام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست . حالا چه در اربعین اول ، خانواده امام حسین علیه السلام به کربلا آمده باشند و چه نیامده باشند . اما اربعین اول آن روزی است که برای اولین بار زائران شناخته شده حسین بن علی به کربلا آمدند ؛ جابربن عبدالله انصاری است و عطیه از اصحاب پیغمبر ، از یاران امیر المومنین و آمدند آن جا و جابربن عبدالله حتی نابینا بود - آن طور که در نوشته ها و اخبار هست - و دستش را عطیه گرفت و برد روی قبر حسین بن علی گذاشت و او قبر را لمس کرد و گریه کرد و با حسین بن علی علیه السلام حرف زد و با آمدن خود و با سخن گفتن خود خاطره حسین بن علی را زنده کرد و سنت زیارت قبر شهداء را پایه گذاری کرد . یک چنین روزمهمی است روز اربعین.

 

چهارشنبه 13/10/1391 - 0:57
اهل بیت

می بینید که هیچ اثری نداشت ، بله حسین که شهید می شد ، خود او به اعلی علیین رضوان خدا می رسید ، شهیدانی که کسی نفهمید و در غربت ، در سکوت ، در خاموشی شهید شدند ، به اجاربعینر خودشان در آخرت رسیدند ، روح آنها فتوح و گشایش را در درگاه رحمت الهی به دست آورد ، اما آیا چقدر درس شدند ، چقدر اسوه شدند ، درس ، آن شهیدی می شود که شهادت او و مظلومیت او را نسلهای معاصر و آینده او بدانند و بشنوند ، درس و اسوه آن شهیدی می شود که خون او بجوشد و در تاریخ سرازیر بشود ، مظلومیت یک ملت آن وقتی می تواند زخم پیکر ستم کشیده شلاق خورده ملتها را شفا بدهد و مرهم بگذارد که این مظلومیت فریاد بشود ، این مظلومیت به گوش انسانهای دیگر برسد ، برای همین است که امروز ابرقدرتها صدا توی صدا انداختند که صدای ما بلند نشود ، برای همین است که حاضرند پولهای گزاف خرج کنند تا دنیا نفهمد که جنگ تحمیلی چرا به وجود آمد ، با چه انگیزه ای ، با دست که ، با تحریک که . آن روز هم دستگاههای استکباری ، حاضر بودند هر چه دارند خرج کنند به قیمت این که نام و یاد حسین و خون حسین و شهادت عاشورا مثل درس در مردم آن زمان و ملتهای بعد باقی نماند و شناخته نشود . البته در اوائل کار درست نمی فهمیدند که چقدر مطلب با عظمت است . هر چه بیشتر گذشت ، بیشتر فهمیدند

 

چهارشنبه 13/10/1391 - 0:51
اهل بیت

 اهمیت اربعین از کجاست؟ صرف اینکه چهل روز از شهادت شهید می گذرد، چه خصوصیتی دارد؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین حسینی یاد شهادت حسین زنده شد و این چیز بسیار مهمی است. شما فرض کنید اگر این شهادت عظیم در تاریخ اتفاق می افتاد یعنی حسین بن علی و بقیه شهیدان در کربلا شهید می شدند، اما بنی امیه موفق می شدند همانطور که خود حسین(ع) را و یاران عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را در زیر خاک پنهان کردند، یاد آنها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهای بعد محو کنند، ببینید در این صورت آیا این شهادت فایده ای برای عالم اسلام داشت؟ یا اگر هم برای آن روز یک اثری می گذاشت، آیا این خاطره در تاریخ هم، برای نسلهای بعد هم، برای گرفتاریها و سیاهی ها و تاریکی ها و یزیدیهای دوران آینده تاریخ هم اثری روشنگر و افشا کننده داشت؟ اگر حسین(ع) شهید می شد، اما مردم آن روز و مردم نسلهای بعد نمی فهمیدند که حسین شهید شده، آیا این خاطره چه اثری و چه نقشی می توانست در رشد و سازندگی و هدایت و برانگیزانندگی ملتها و اجتماعات و تاریخ بگذارد؟

چهارشنبه 13/10/1391 - 0:16
اهل بیت
روزی امام حسن و امام حسین‏ علیهماالسلام به حضور پیامبر رسیدند،در حالی که

جبرئیل هم‏نزد رسول خدا بود.این دو عزیز،جبرئیل را به‏«دحیه کلبی‏»تشبیه کرده و

دور او می‏چرخیدند. جبرئیل هم چیزی در دست داشت و اشاره می‏کرد. دیدند که در

دست‏ جبرئیل یک سیب،یک گلابی و یک انار است.آنها را به‏«حسنین‏»داد. آن دو

خوشحال‏ شدند و با شتاب نزد پیامبر دویدند.پیامبر آنها را گرفت و بویید و فرمود:ببرید

نزد پدر ومادرتان. آن دو نیز چنان کردند. میوه‏ها را نخوردند تا آنکه پیامبر صلی الله

علیه و آله هم نزد آنان رفت وهمگی از آنها خوردند،ولی هر چه می‏خوردند،میوه‏ها باز

باقی بود.تا آنکه پیامبر از دنیارفت. امام حسین‏ علیه السلام نقل می‏کند که در ایام حیات

مادرمان فاطمه‏ سلام الله علیها تغییری در میوه ‏هاپیش نیامد،تا آنکه فاطمه از دنیا

رفت،انار ناپدید شد و سیب و گلابی مانده بود.با شهادت‏ علی‏ علیه السلام گلابی هم

ناپدید شد و سیب به همان حالت باقی ماند. امام حسن‏ علیه السلام مسموم وشهید شد و

سیب همچنان باقی بود تا روزی که(در کربلا)آب را به روی ما بستند.من‏ هر گاه تشنه

می‏شدم آن را می‏بوییدم،سوز عطش من تسکین می‏یافت.چون تشنگی ‏ام‏ شدت یافت،بر آن دندان زدم و دیگر یقین به مرگ پیدا کرده بودم.

امام سجاد علیه السلام می‏فرماید:این سخن را پدرم یک ساعت قبل از شهادتش

فرمود.چون‏شهید شد، بوی سیب در قتلگاه به مشام می‏رسید.دنبال آن گشتیم و اثری از

سیب نبود،ولی بوی آن پس از حسین علیه السلام باقی بود.قبر حسین را زیارت کردم و

دیدم بوی آن سیب‏ از قبر او به مشام می‏رسد.پس هر یک از شیعیان ما که زیارت می ‏

کنند،اگر بخواهند آن را بشنوند،هنگام سحر در پی زیارت بروند،که اگر مخلص

باشند،بوی آن سیب را استشمام‏ می‏کنند.


 
  • (دحیه ابن خلیفه الکبی از مشاهیر صحابه پیغمبر اسلام و به حسن صورت معروف بود)

  • بحار الانوار-شبکه جهانی امام حسین(ع)

    يکشنبه 10/10/1391 - 1:42
    اهل بیت

    یکی از مسائلی که باید به آن توجه داشت این است که این تربت که باید از قبر امام حسین علیه السلام باشد چه خاکی جزء تربت امام حسین علیه السلام است. آیا تمام خاک شهر کربلا را شامل می شود و یا اینکه خاکی که روی بدن مطهر امام علیه السلام است و یا اینکه خاکی که سرخ رنگ است و بالای سر حضرت علیه السلام است. آنچه از لسان ائمه معصومین علیه السلام در روایات معلوم می شود این است که روایات در این باب چند طایفه هستند.

    در روایتی از حضرت صادق علیه السلام است که می فرمایند:

    یؤخذ طین قبر الحسین علیه السلام من عند القبر علی سبعین ذراعاً

    تربت امام حسین شامل 70 زراع اطراف قبر امام علیه السلام که حدود سی و پنج متر می شود چون هر زراع حدود نیم متر است.

    طایفه ای دیگر از روایات چهار میل را می گوید :

    مقدار اربعة أمیال 

    میل که جمع آن امیال است را گفته اند چهار هزار زراع است. در حدود دو هزار متر است به عبارتی دو کیلومتر.

    طایفه ای دیگر از روایات یک فرسخ در یک فرسخ را می گوید

    ورُوِی فَرسخٌ فی فرسخ

    که هر فرسخ پنج کیلومتر و هفتصد و پنجاه متر می شود.

    طایفه ای دیگر از روایات خاکی را که نزد سر مبارک و مطهر حضرت سیدالشهداء است را می گوید

    عن الصادق علیه السلام : انَّ عند رأس الحسین علیه السلام لتربةً حمراء فیها شفاء من کل داءِ الاَّ السّام 

    امام صادق علیه السلام می فرمائید نزد سر مبارک امام حسین علیه السلام خاکی سرخ است که در آن شفاء از هر دردی است الاّ مرگ.

    طایفه ای دیگر از روایات تا پنج فرسخ را می گوید:

    قال الصادق علیه السلام حَرَمُ الحسین علیه السلام خمس فراسخ من اربعة جوانب القبر

    امام صادق علیه السلام می فرمایند حرم امام حسین علیه السلام پنج فرسخ از چهار طرف قبر است.

    در حدیثی دیگر از اسحاق بن عمار آمده است که امام صادق علیه السلام فرمودند از محل قبر امام حسین علیه السلام از چهار جانب بیست و پنج زراع  مساحت کن جزء قبر و حرم امام است.

    و در حدیثی از عبداللّه بن سنان است که از امام صادق علیه السلام نقل می کند بیست زراع مساحت کن . حدود ده متر از چهار جانب قبر شریف.

    در روایتی دیگر از امام صادق علیه السلام است که

    علی قدر سبعین باعاً ،

    به قدر هفتاد باع که حدود هفتاد متر می شود.

    آنگاه مرحوم شیخ طوسی گفته توجیه این روایات ترتّب در فضیلت است که بالاترین پنج فرسخ است و کمترین عند رأس است.

    یعنی هر چه نزدیک تر به قبر مطهر امام باشد و یا بدن مطهر باشد فضیلت آن بیشتر است و الاّ آنچه از روایات برمی آید تا پنج فرسخ جزء حرم امام علیه السلام است و خاک در این محدوده جزء تربت امام حسین علیه السلام است. و اللّه العالم.

    -------------------------------------

     

     

    آثار و برکات تربت امام حسین (ع)

             سیدحسن سیدی

     

     

    يکشنبه 10/10/1391 - 1:36
    اهل بیت

    یکی از سنت هایی که ائمه معصومین هم به آن سفارش کرده اند همراه بودن تربت حضرت سیدالشهداء است با میت و در بعضی از روایات توصیه شده است که در وقت غسل دادن میت تربت را با آب کافور مخلوط کنند ومیت را با آن غسل بدهند همچنین وقتی میت را کفن می کنید مقداری از تربت را روی سینه او و یا به پیشانی او مالیده و در کفن او همراه میت دفن کنید. که این کار امان است برای میت در داخل قبر و در فردای قیامت.

    و یجعل معه شی ء من تربة الحسین علیه السلام فقد روی 

    در روایتی دیگر دارد

    و یجعل معه فی اکفانه شی ء من طین القبر و تربة الحسین بن علی علیه السلام.

    و در فقه شیعه هم سفارش شده است که مستحب است کمی از تربت حضرت سیدالشهداء میان دو چشم میت ریخته شود که این کار امان است برای میت در قبر.

    کمااینکه در روایات است که روش ائمه علیهم السلام هم همین بود من جمله در احوالات بی بی شطیطه که زن مؤمنه ای بود و در نیشابور زندگی می کرد ، اموالی را از مردم در داخل کیسه ای جمع کردند به محضر امام فرستادند که دارد حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام فقط اموالی که از بی بی شطیطه بود را قبول کردند به خاطر پاکی مال و طهارت در مال او بعد امام به آن فرستاده اموال فرمودند که بی بی شطیطه چند روز دیگر بیشتر زنده نیست ، وقتی آن زن مؤمنه از دنیا رفت ، در روایت است که فتزاحمت الشیعة علی الصلاة علیها مردم تزاحم کردند در نمازگذاردن بر بدن پاک او ، جمع شده بودند برای نماز خواندن ، فرأیت اباالحسن علیه السلام علی نجیب فنزل ، دیدند امام موسی بن جعفر که سوار بر مرکبی بودند آمدند و بر بدن او نماز خواندند. این پاکی و طهارت او را می رساند که امام علیه السلام بیایند و بر بدن او نماز بخوانند وقتی او را کفن کردند و در داخل قبر به دستور امام گذاشتند.

    و طرح فی قبرها من تراب قبر ابی عبدالله.

    مقداری از خاک قبر حضرت امام حسین علیه السلام راداخل قبر او و یا روی کفن او گذاشتند یا پاشیدند.

    -------------------------------------

     

     

    آثار و برکات تربت امام حسین (ع)

             سیدحسن سیدی

     

     

    يکشنبه 10/10/1391 - 1:34
    اهل بیت

    یکی از آداب که توصیه فراوان شده است به آن ، همراه داشتن تربت حضرت سیدالشهداء است چه در سفر و چه در غیر سفر و در خانه و مال و غیره.

    که در روایت هم تصریح به این شده است که موجب حفظ از خطر و موجب برکت است. «قرار دهید خاک قبر امام حسین علیه السلام را در میان اموالتان که این موجب برکت است و به مالتان برکت می دهد». 

    مرحوم حاج شیخ عبدالحسین امینی علیه السلام صاحب کتاب ارزشمند الغدیر ضمن توصیه هایی درباره تربت حضرت سیدالشهداء علیه السلام می فرمایند خوب است انسان تربت را در پارچه ای قرار دهد و در خانه به عنوان یادبود از ریحانه رسول خدا صلی الله علیه و آله نگهداری کند. 

    در مسافرت هم توصیه شده است که تربت را همراه داشته باشید که این انسان را حفظ می کند از خطرات،

    عن الکاظم علیه السلام انه قال: انا ضامن لمن یخرج یرید سفرا معتما تحت حنکه ان لایصیبه السرق و لاالغرق و لااحرق و تأخذ معک شیئا من تربة الحسین علیه السلام.

    امام موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایندمن ضمانت می کنم برای کسی که به مسافرت می رود که اصابت نکند به او نه دزدی و نه اینکه غرق شود و نه اینکه مالش آتش بگیرد در صورتی که همراهش مقداری تربت امام حسین علیه السلام داشته باشد.

    امام می فرمایند من این را ضمانت می کنیم.

    -------------------------------------

     

    آثار و برکات تربت امام حسین (ع)

             سیدحسن سیدی

     

     

    يکشنبه 10/10/1391 - 1:30
    مورد توجه ترین های هفته اخیر
    فعالترین ها در ماه گذشته
    (0)فعالان 24 ساعت گذشته