جلد دوازدهم - صفحه 507 - اسلام مصلحت خواه ملتها
صفحه : 507
و پيغمبرها براي همين آمده بودند كه مردم را هدايت كنند به آن راهي كه مي رسند، به آن كمال مطلق و از اين حيرتها و از اين سرگشتگيها نجات پيدا مي كنند، براي نجات انسان است از اين ظلمت طبيعت به نور، بلكه از حجابهاي نور و ظلمت براي ماوراي اينها. در دعاي شعبانيه مي خوانيد: الهي هب لي كمال الانقطاع اليك و انر ابصار قلوبنا بضيا نظرها اليك حتي تخرق ابصار القلوب حجب النور؛ (3) ما را هدايت كن به آنجايي كه ديدگان قلوب ما،چشمهاي قلب ما، حجابهاي نوراني [را] هم از بين بردارد، به تو برسد. اسلام آمده است كه انسان را از اين ضلالتي كه دارد، از اين حجابهايي كه دارد، حجابهايي كه بالاتر از همه حجاب خودبيني است ، خودگنده بيني ، [خارج كند]. تا انسان يك چيزي دستش مي آيديك غروري در او پيدا مي شود، خودش را بزرگ مي بيند، اسلام آمده است كه سركوب كند اين غرور را. مادامي كه انسان خودش را مي بيند نمي تواند به آن راهي كه راه هدايت است دست پيدا بكند، بايد پا بگذارد روي اين ؛ اول امر اين است كه پا بگذارد روي اين شهواتي كه دارد، هواهاي نفسانيه اي كه دارد.
3- مناجات شعبانيه : "خداوندا به من نهايت گسستن از خويش را براي پيوستن به خودت عطا فرما؛ و چشمان قلبهاي مارابراي نگريستن به سوي خود به نور خودت روشن فرما، تا چشمهاي قلوب ما، حجابهاي نوراني را هم از ميان بردارد".
بياورند. ارتش اسلام هر جا رفته است و سردارهاي اسلام هر جا پا گذاشتند، همان جايي كه پا گذاشتند اول مسجد درست كردند. وقتي به قاهره رسيدند اول خط كشيدند براي مسجد و همه جا اينطور بود؛ مسجد مطرح بود، معبد مطرح بود و ارتش اسلام براي آبادكردن مساجد و محرابها كوشش مي كردند.
اسلام مصلحت خواه ملتها
و ارتش اسلام براي اين آمده است كه مردم را صيد كند و قلوب آنها را به دست بگيرد، نه مردم را بخواهد [كه ] جهات مادي به دست بياورد. هيچ جنگي در دنيا كه بين انبيا بوده و غيرشان ، نبوده است الا اينكه مي خواستند اين سركشها را آرام كنند، انانيتها رابكوبند. خداي تبارك و تعالي وقتي به حضرت موسي و هارون امر مي فرمايند،
