تبیان، دستیار زندگی

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه فارس، در کتاب «بشارة المصطفى» و «مجالس» شیخ مفید و «أمالى» شیخ طوسى روایت کرده‏اند از شیخ مفید، از ابن قولویه، از حسین بن محمد بن عامر، از مُعَلّى بن محمد، از محمد بن جمهور عَمِّى، از ابن محبوب، از أبو محمّد وابِشى، از أبو وَرْد که گفت: از حضرت امام محمّد باقر علیه‌السلام شنیدم که مى‏گفت: چون روز قیامت بر پا شود، خداوند همه مردم را عریان و پابرهنه در زمین هموارى جمع می‌کند؛ و آنها را در راه محشر به قدرى متوقف می‌دارند که همگى عرق بسیارى مى‏کنند و نفَس‏هاى آنان به شدت میزند، و به قدرى که خداوند اراده کرده است درنگ مى‏کنند؛ و این است معناى گفتار خداوند تعالى: «فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا؛ و در آن وقت (اى پیامبر) نمى‏شنوى مگر صداى آرام و بدون صوت را.»

در این حال منادى از عرش ندا می‌کند: کجاست پیامبر امّى؟ خلایق می‌گویند: این صداى تو به همه رسید و همه شنیدند، آن پیامبر را با اسمش صدا کن!

منادى ندا می‌دهد: کجاست پیامبر رحمت: محمد بن عبدالله؟ رسول‌الله صلّى الله علیه و آله و سلّم بر پا مى‏ایستد، و از همه مردم جلوتر مى‏آید تا اینکه مى‏رسد به حوضى که طول آن به قدر مسافت ما بین أیْلَة و صَنْعَاء است، و در کنار حوض مى‏ایستد. و پس از آن صاحب شما را ندا مى‏کنند؛ او هم به جلو مى‏آید، و در برابر مردم با رسول الله وقوف مى‏کند.

سپس به مردم اجازه داده مى‏شود و آنان به حرکت در مى‏آیند. و در آن وقت، مردم به دو دسته تقسیم مى‏شوند: جماعتى در حوض وارد مى‏شوند، و جماعتى را از حوض دور مى‏کنند و چون رسول‌الله صلّى الله علیه و آله و سلّم ببیند که از محبان ما اهل‌بیت کسى را از حوض دور کنند گریه می‌کند و می‌گوید: اى پروردگار من! شیعه على! اى پروردگار من! شیعه على!

در این حال خداوند فرشته‌اى را مى‏گمارد که از آن حضرت بپرسد: اى محمد! سبب گریه شما چیست؟! رسول الله می‌گوید: چگونه نگریم بر جماعتى که از شیعیان برادرم علىّ بن ابى طالب هستند، و من آنان را مى‏نگرم که از حوض دورشان کرده‏اند، و به جانب أصحاب دوزخ روان ساخته‏اند!؟

خداوند عز و جل می‌گوید: اى محمد! من از گناهان آنها گذشتم، و همه را به تو بخشیدم. و من آنان را به تو و به کسانى که از ذریه تو هستند، و آنان آن ذرّیه را دوست دارند و ولایت آنها را برعهده گرفته‏اند، ملحق ساختم، و آنها را از زمره و جمعیت تو قرار دادم و در حوض تو وارد کردم و شفاعت تو را درباره آنان پذیرفتم و به همین دلیل تو را مکرم و گرامى داشتم.

و حضرت باقر علیه‌السلام گفتند: در آن روز چه بسیار از مردان و زنان گریه کننده‌اى که چون این جریان را ببینند، فریاد مى‏زنند: یامحمداه! و هیچ یک از موالیان ما و از محبان ما نمى‏ماند مگر آنکه در حزب ما قرار مى‏گیرد و با ما وارد در حوض ما مى‏شود.

حجت‌الاسلام مهدی رستم‌نژاد، عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه در گفت‌وگو با خبرنگار آیین و اندیشه فارس در خصوص مقایسه حوزه‌های علمیه زمان امام باقر (ع) و حوزه‌های علمیه کنونی اظهار داشت: وجوه تمایز میان حوزه‌های امروز با حوزه‌ها سنتی عصر اهل‌بیت علیهم‌السلام به ویژه امام باقر (ع) بسیار است که یکی از این وجوه، قلت واسطه و آن به معنای دست‌یابی مستقیم به منبع وحیانی علوم و نفس روحانی امام معصوم(ع) است.

وی تصریح کرد: کسی که سال‌ها در محضر امام معصوم(ع) تلمذ کرده، طبیعی است که می‌تواند خاک را به نظر کیمیا کند. راه این فرد، راه مستقیم و در راستای ملکوت عالم است در حالی که در حوزه‌های علمیه بعد از عصر اهل‌بیت و در زمان حاضر، یک طلبه باید زحمات بسیاری را برای راه شناسایی احادیث بکشد مبنی بر اینکه آیا این حدیث از معصوم (ع) صادر شده است، یا خیر؟ آیا تقیه در صدور آن حدیث مؤثر بوده است، ورود اسرائیلیات به متن روایات صورت گرفته است یا خیر؟ و ... لذا هیچ‌کدام یک از مشکلات و مسائل عصر حاضر در زمان ائمه اطهار علیهم‌السلام وجود نداشته است و این یک وجه تمایز بسیار مهمی به شمار می‌رود.

* پیشرفت بشر در رشته‌های غیر دینی، منجر به پیچیدگی در حوزه دین شده است

عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه، سادگی و بدوی بودن علوم و دانش‌های اهل‌بیت را از دیگر وجوه تمایز حوزه‌های علمیه کنونی با عصر ائمه(ع) دانست و گفت: سطح معلومات و دانش‌های بشری در آن زمان، بسیار ساده و سطحی بود و سؤالات از پیچیدگی خاصی برخوردار نبود برخلاف امروز که چیزی حدود 1200 سال از آن زمان فاصله گرفته‌ایم و اندوخته‌های بشر در غیر رشته دینی، بسیار بسیار پیشرفت کرده است و این موضوع باعث پیچیدگی در حوزه دین نیز شده است.

وی ادامه داد: مسئله‌ دیگر در حوزه‌های علمیه آن است که در آن زمان، علوم قائم به نص بود در حالی که امروزه علوم حوزوی و دینی قائم به اجتهاد است. قائم به نص بودن یعنی اینکه آن علوم، مدافع اصلی و راسخ فی‌العلم محسوب می‌شد که متصل به وحی و شخص امام معصوم(ع)  بود از این رو مدافع دین، قائم به دین، مظهر، منبع و تولید کننده علم یعنی شخص خود امام(ع) است و سایر افراد به صورت اقمار هستند.

رستم‌نژاد عنوان کرد: بعد از عصر معصوم(ع) و در زمان حاضر نیز علوم حوزوی قائم به اجتهاد است و ما چیزی را به عنوان فصل‌الخطاب کار حوزه‌ها نداریم. آیات، احادیث و روایات در اختیار همگان است به علاوه برخی از اسرائیلیات نیز در روایات ما ورود پیدا کرده و آسیب‌های جدی را در پی داشته است بنابراین این انسان است که باید براساس یک سلسله از علوم بتواند اموری را اجتهاد و انتخاب کند به هر حال این موضوع یکی از مؤلفه‌های مهم تفاوت زمان ما و عصر ائمه(ع) است.

* پر کردن فاصله پیدایش شبهه و توقعی که در پاسخ‌گویی‌ها به آنها وجود دارد، کار ساده‌ای نیست

عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه اظهار داشت: پیدایش موضوعات جدید در علوم امروزی، دایره علوم و عقلی بودن آنها از جمله موضوعاتی است که در حوزه‌های علمیه امروزی مطرح است در حالی که در زمان‌های گذشته اکثر علوم، نقلی بودند لذا وقتی در زمان حاضر می‌گوییم «محمد بن مسلم» یا «زرارة بن اعین» از برجستگان راویان حدیث در عصر امام باقر و امام صادق علیهماالسلام هستند در واقع، ناقلان و حاملان علم هستند.

وی گفت: در حالی که امروز با پیشرفتی که اتفاق افتاده و با انقطاعی که به وجود آمده است یک مجتهد و یک استاد حوزوی مجبور است که اجتهاد کرده و تحلیل عقلی خویش را بیان کند چرا که او منبع و سرچشمه خویش را به این معنا که شاگردان امام (ع) در اختیار داشتند، ندارد.

رستم‌نژاد با اشاره به مشکلات جامعه کنونی خاطرنشان کرد: با توجه به سرعت القائاتی که از جانب دشمن اتفاق می‌افتد و امکاناتی که امروز علیه دین هزینه می‌شود اگر بخواهیم موقعیت اکنون را با زمان ائمه اطهار(ع) مقایسه کنیم قابل قیاس نخواهد بود چراکه افراد محدودی مانند «ابن ابی العوجا»، «ابن مقفع»‌ها و افرادی مانند اینها از غلات و سوفیه بودند که القائات و شبهاتی را داشتند که ائمه به آنها پاسخ می‌گفتند اما امروز هر لحظه در فضاهای مجازی و حقیقی، شبهات جدیدی به وجود می‌آید از این رو وفور شبهات و اشتها و توقعی که در پاسخ‌گویی‌ها وجود دارد نمی‌توان به آسانی این فاصله‌ها را پر کرد.

وی در پاسخ به این سؤال که حوزه‌های علمیه امروزی چه جایگاهی را دارند، اظهار داشت: در واقع حوزه ما امروز بسیار پیشرفته است و اگر بخواهیم سخن به حق و واقع بگوییم باید گفت حوزه ما نسبت به زمان سابق، پیشرفت‌های زیادی داشته است. همچنین حوزه ما جدای از حوزه امام باقر (ع) نیست و حوزه امام باقر و امام صادق علیهماالسلام سر سلسله و شاخه اصلی حوزه‌های امروز هستند. 

* حوزه علمیه امروز نیازمند به‌روزرسانی در روش‌ها و پرداختن به علوم جدید است

عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه یادآور شد: البته ما نسبت به علوم و امکانات همسویی که در زمان حاضر وجود دارد عقب هستیم و لذا لازم است هر روز خود را به روز رسانی کنیم و اصولا تحول یعنی این! تحول در حوزه‌ها نیازمند روش‌ها و علوم جدید است اما علوم اهل بیت علیهم‌السلام که جدید شدنی نیست بلکه آنها اموری ثابت و وحیانی هستند.

وی در ادامه به امتیازات حوزه علمیه امام باقر (ع) پرداخت و گفت: حوزه علمیه امام باقر (ع) نسبت به زمان خویش امتیازات منحصر به فردی داشت اولا مذهب مدار نبود و از تمامی مذاهب در آن حضور داشتند حتی افرادی که دین خاصی هم نداشتند به عنوان یک دانش‌پژوه شرکت می‌کردند و محدودیت سنی هم وجود نداشت و افراد از نظر زبان و قومیت‌ها همگی در مدینه حضور داشتند.

* حوزه علمیه امام باقر(ع) یک حوزه تخصص مدار، براساس ذوق‌ها و نیازهای جامعه آن روز بود

رستم‌نژاد عنوان کرد: امتیاز مهم دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد این است که در زمان حضرت باقر(ع) علوم فقط به معنای علوم حوزوی صرف نبود از طبیعیات گرفته، محمد بن زکریای رازی، جابر بن حیان تا افرادی که مسائل علمی را در رشته‌های گوناگونی از جمله فلسفه، فقه، ادبیات و ... وجود داشت معلوم می‌شود که حوزه یک حوزه تخصص مدار، براساس ذوق‌ها و نیازهای جامعه آن روز دسته‌بندی شده بود.

وی اظهار داشت: یکی از خصوصیاتی که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد این بود که حوزه امام باقر و امام صادق علیهما السلام، تربیت‌مدار و اخلاق‌مدار بود و حوزه فقط یک حوزه علمی نبود که در یک کرسی نظریه‌پردازی خلاصه شود. از این رو طبیعی است وقتی معلم اخلاق انسان، امام معصوم باشد انسان چگونه تربیت خواهد شد.

عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه گفت: غیر از تحولی که نیاز است در روش‌ها، متون آموزشی، نگاه تبلیغی، ارتباطات و آنچه را که من در حوزه‌های علمیه مهم و در رأس امور لازم می‌دانم این است که حوزه ما باید با یک نگاه دقیق‌تری به مسئله اخلاق، تربیت و تهذیب نفس بپردازد.

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه فارس، آیت‌الله مجتبی تهرانی از اساتید بر جسته اخلاق به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت پیشوای پنجم شیعیان، امام محمد باقر(ع) به شرح حدیثی از ایشان پرداخته است که مشروح آن در پی می‌آید:

روی عن الباقر علیه‏السلام قال لجابرالجعفی:

«یَا جَابِرُ مَنْ هَذَا الَّذِی سَأَلَ اللَّهَ فَلَمْ‏ یُعْطِهِ‏ أَوْ تَوَکَّلَ‏ عَلَیْهِ فَلَمْ یَکْفِهِ أَوْ وَثِقَ بِهِ فَلَمْ یُنْجِه‏» (بحار الأنوار، ج‏95، ص390)

جابر جعفی از اصحاب امام باقرعلیه‏السلام، می‏گوید:  18 سال خدمت امام باقر علیه‏السلام بودم. هنگامی‏که خواستم از خدمت حضرت مرخص شوم، به ایشان عرض کردم: در آستانه سفر هستم، تحفه‏ای برای سفر به من بدهید. جابر می‏گوید: حضرت بعد از هجده سال خدمت، فرمودند: «یَا جَابِرُ مَنْ هَذَا الَّذِی سَأَلَ اللَّهَ فَلَمْ‏ یُعْطِهِ»؛ نشان بده به من یک کسی را ببینم کیست آن کسی که از خدا درخواست کرده باشد و خدا جوابش را ندهد! (زاد المعاد، ص16)

یعنی محال است کسی از خدا چیزی بخواهد و سؤال کند، امّا خدا از او رویگردان شود و جوابش را ندهد. «أَوْ تَوَکَّلَ‏ عَلَیْهِ فَلَمْ یَکْفِهِ»؛ توکّل یعنی وکیل کردن، حضرت می‏فرمایند: باز این‏ را نشان من بده، کیست که در امور و کارهایش خدا را وکیل کند، به خدا توکّل کند و کارش را به خدا واگذار کند که او کارهایش را انجام دهد، امّا خدا کارش را انجام ندهد. ببینید حضرت به تعبیر من، چه تعبیرات خیلی غلیظی به کار می‏برند. «أَوْ وَثِقَ بِهِ فَلَمْ یُنْجِه‏»؛ یا اینکه به خدا اعتماد کرده باشد، نه اینکه خدا را در کارش وکیل کرده باشد، بلکه به خدا اعتماد کرده باشد، مثلاً در گرفتاری گفته تکیه‏گاه من خداست. بعد هم خدا نجاتش نداده باشد.

حضرت به جابر رو می کند و می‏فرماید: این شخص را هم به من نشان بده. تمام این‏ها گویای این است که درخواست رد نمی‏شود. اگر کارهایت را به خدا واگذار کنی، خدا انجام می‏دهد؛ اگر به او اعتماد کنی، از گرفتاری نجاتت می‏دهد، حضرت همه این جملات را به جابر می‏فرماید. البته در موقعیت‏های مختلف، سرعت و بطیء در جواب‌گویی، مختلف می‏شود؛ برخی موقعیت‏ها در سرعت اجابت خیلی مؤثّرند.

امّا در بحث سرعت در جواب، یکی از موقعیت‏هایی که داریم، عبارت از ماه مبارک رجب است؛ که اگر کسی در این ماه از خداوند درخواست کند، هیچ رد نمی‏شود. ماه رجب از ماه‏هایی است که مربوط به اسلام هم نیست، در زمان جاهلیت عرب که از اسلام خبری نبود، نه پیغمبری، نه دینی؛ همان موقع مردم انتظار می کشیدند که ماه رجب بیاید که حاجت‏هایشان را بگیرند. لذا خیلی بد است که یک مسلمان از مردم جاهلیت بدتر باشد. لذا اگر دعاهای ماه رجب را کمی دقت کنید، می‏بینید که غالباً در آن مسئله حاجت و روا شدن حاجت مطرح است، «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یَا مَنْ یُعْطِی الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً» ؛ «یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ». در متن همه دعاها مسئله درخواست و حاجت در ماه رجب مطرح است.

لذا از این فرصتی که به‏دست آمده، باید بهترین استفاده را کرد. در روایت دیگری امام صادق علیه‏السلام از پیغمبر‏اکرم نقل می‏فرماید که حضرت فرمود: رجب را اصبّ می‏گویند؛ دلیلش این است که رحمت خدا در این ماه بسیار بر امّت من ریزش می‏کند. لذا اوّلین چیزی که سفارش کرده‏اند این است که در این ماه زیاد استغفار کنید. بگذارید پاکیزه و تمیز شوید، زیاد بگوئید: «استغفر الله و اسئله التوبة».

به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس به نقل از مجله بیوشیمی، گروهی از محققان سوئدی در تحقیقات جدید خود به عملکردهای جدید و جالب ویتامین C در درمان بیماری آلزایمر دست یافتند.

این محققان دریافتند که ویتامین C به تجزیه و حل شدن پروتئین های زیانبار و پروتئین آمیلوئید جمع شده در اطراف مغز کمک می‌کند.

پروتئین آمیلوئید در مغز افراد مبتلا به آلزایمر جمع می‌شود و یکی از نشانه‌های اصلی ابتلا به آلزایمر است.

این پروتئین ها زیانبار و در مرگ سلولهای عصبی به ویژه سلولهای عصبی مسئول حافظه سهیم هستند.

یکی از محققان به نام دکتر کاترین مانی گفت: ویتامین C به درمان موش های مبتلا به آلزایمر کمک کرد به گونه‌ای که در تجزیه و حل کردن پروتئین‌های سمی انباشته شده در مغز موفق بود و شدت بیماری را تا حد زیادی بهبود داد.

وی افزود: لازم است که انسان در صورت ابتلا به بیماری آلزایمر به طور منظم میوه و سبزی‌های تازه و مکمل‌های ویتامین C مصرف کند.

دکتر کاترین مانی گفت: در حال حاضر درمانی برای بیماری آلزایمر نیست و درمانهای موجود تنها به کاهش شدت بیماری و علائم آن و کاستن از سرعت گسترش این بیماری در مغز کمک می‌کند.

ویتامین C از خانواده آنتی اکسیدانها است که تاثیر پیشگیرانه در انسان در برابر اکثر بیماریها از سرماخوردگی گرفته تا آنفلوآنزا و بیماریهای قلبی دارد.

بیماری آلزایمر، دمانس یا زوال عقل پیری از نوع آلزایمر و شایع ترین شکل زوال عقلی است.

بیماری آلزایمر یک بیماری پیش رونده و تحلیل برنده مغز بوده که باعث مختل شدن شدید فکر و حافظه می شود. این بیماری شایعترین شکل دمانس یا زوال عقل است. (دمانس یک سندرم متشکل از تعدادی علایم است که از دست دادن حافظه، قضاوت و استدلال و تغییراتی در خلق و خو ، توانایی های رفتاری و ارتباطی را در بر می‌گیرد.

با پیشرفت بیماری، علایمی از جمله گیجی، تحریک پذیری، پرخاشگری، نوسانات خلقی، اختلال زبانی (مشکل تکلم و بیان)، از دست دادن حافظه به مدت طولانی و انزوای بیمار بروز می‌کنند و به تدریج عملکردهای جسمی از دست رفته، در نهایت به مرگ منتهی می‌شود.

ارزیابی پیش شناخت فردی مشکل است زیرا مدت بیماری متغیر است. بیماری آلزایمر برای یک دوره نامشخص زمانی پیش از آن که کاملاً ظاهر شود و سال ها به صورت تشخیص داده نشده پیشروی می‌کند. میانگین طول عمر پس از تشخیص در حدود ۷ سال است. کمتر از ۳درصد از مبتلایان چهارده سال پس از زمان تشخیص زنده می‌مانند.

به گزارش گروه حماسه و مقاومت فارس (باشگاه فارس)، روایت زیر خاطره‌ای است از شهید محمد ابراهیم  همت که توسط یکی از همرزمانش تقل شده است؛‌ در این خاطره که در سایت نوید شاهد منتشر شده، آمده است:

از دست کریمی، زیر لب غرولند می‌کردم که "اگر مردی، خودت برو. فقط بلده دستور بده." گفته بود باید موتورها را از روی پل شناور ببرم آن طرف. فکر نمی‌کرد من با این سن و سالم، چطور اینها را از پل رد کنم؛ آن هم پل شناور. وقتی روی موتور می‌نشستم، پام به زور به زمین می‌رسید. چه جوری خودم را نگه می‌داشتم؟

ـ چی شده پسرم؟ بیا ببینم چی می‌گی. کلاه اورکتش روی صورتش سایه انداخته بود. نفهمیدم کی است. کفری بودم، رد شدم و جوری که بشنود گفتم "نمردیم و توی این برّ و بیابون بابا هم پیدا کردیم" باز گفت "وایسا جوون. بیا ببینم چی شده." چشمت روز بد نبینه. فرمانده‌مان بود؛ همت. گفتم "شما از چیزی ناراحت نباشید، من از چیزی دل خور نیستم. ترا به خدا ببخشید." دستم را گرفت و من را کنارش نشاند. من هم براش گفتم چی شده.

کریمی چشم غره‌ای به من رفت و به دستور حاجی سوار موتور شد و زد به پل، که از آن طرف ماشینی آمد و کریمی تعادلش به هم خورد و افتاد توی آب. حالا مگر خنده حاجی بند می‌آمد؟ من هم که جولان پیدا کرده بودم، حالا نخند و کی بخند. یک چیزی می‌دانستم که زیر بار نمی‌رفتم. کریمی ایستاده بود جلوی ما و آب از هفت ستونش می‌ریخت؛ حاجی گفت "زورت به بچه رسیده بود؟"

ـ نه به خدا، می‌خواستم ترسش بریزه. 

ـ حالا برو لباست رو عوض کن تا سرما نخوردی؛ خیلی کارِت داریم. از جیبش کاغذی در آورد و داد به دستم و گفت "بیا این زیارت عاشورا رو بخون، با هم حال کنیم." چشمم خیلی ضعیف بود، عینکم همراهم نبود و نمی‌توانستم این جوری بخوانم. حس و حالش هم نبود.

گفتم "حاجی بیا خودت بخون و گریه کن. من هزار تا کار دارم." وقتی بلند شدم بروم، حال عجیبی داشت؛ زیارت را می‌خواند و اشک می‌ریخت...

فرهاد واحدی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس در مورد دلایل التهابات مری اظهار داشت: شایعترین علت التهاب مری برگشتن اسید از معده به مری است و فرد معمولاً ممکن است تلخی دهان، سوزش پشت جناق سینه و حتی درد قفسه سینه را احساس کند.

وی گفت: افرادی که به التهاب مری دچار هستند باید شب و هنگام خواب سطح سر و گردن خود را بالاتر از سطح معده قرار دهند تا اسید معده به مری وارد نشود.

به گفته این فوق تخصص گوارش و کبد التهابات مری درجات مختلفی دارد که می‌توان با آندوسکوپی میزان درجه آن را تشخیص داد چرا که در برخی موارد ممکن است زخم در مری ایجاد شده باشد که به تنگی آن منجر شود.

عضو مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد: در 30 درصد افراد رفلاکس اسید در داخل مری زخم ایجاد می‌کند ولی در 70 درصد موارد تنها التهاب ایجاد می‌کند.

واحدی گفت: حتی ممکن است به علت ورود ویروس، قارچ یا خوردن مواد سوزاننده شیمیایی یا قلیایی در مری التهاب ایجاد شده باشد.

عضو هیئت علمی علوم پزشکی تهران مهمترین روش کاهش التهاب در مری را تغییر سبک زندگی در افراد دانست و گفت: مثلاً افراد چاق باید با رژیم گرفتن لاغر شوند، یا فرد سیگاری سیگار را کنار بگذارند چون قطعاً  رفلاکس را بدتر می‌کند. همچنین مصرف الکل هم به شدت منع می‌شود.

وی گفت: مصرف غذاهای چرب دریچه مری به معده را شل می‌کند و موجب بازگشت اسید به مری می‌شود که توصیه می‌کنیم این افراد از غذاهای آب‌پز و غیرچرب استفاده کنند. همچنین نوشابه‌های گازدار، مواد کافئین‌دار مانند قهوه بازگشت اسید را به مری تشدید می‌کند.

واحدی در پاسخ به اینکه چرا برخی افراد هنگام قورت دادن غذا احساس درد یا تنگی مجرای مری می‌کنند گفت: این مسئله بیشتر به اختلال در بلع مربوط می‌شود که اگر چنین اتفاقی می‌افتد اول باید مطمئن شویم که انسدادی در سر راه مری وجود ندارد، وجود تومور هم باید بررسی شود. حتی ممکن است فرد دچار اسپاسم انتهای مری باشد یا بر اثر رفلاکس، تنگی مری ایجاد شود.