تبیان، دستیار زندگی

مهر تابان ولایت شد نمایان در غدیر
باز بخشید این بشارت، خلق را جان در غدیر
خوان و احسان و كرم گسترد یزدان تا كند
عالمى را بر سر این سفره مهمان در غدیر
از طواف كعبه امروز آن كه بر گردد، یقین‏
حج او مقرون بود با عهد و پیمان در غدیر
وه! چه غوغایى است د رآن سرزمین از جوش خلق !
موج انسان بین، بیابان در بیابان در غدیر !
از جهاز اشتران شد منبرى آراسته
باشكوهى برتر از تخت سلیمان در غدیر
بر سر دست نبى تهلیل گویان، مرتضى
اشك شوق از دیده مى‏بارد چو باران در غدیر
اقتران مهر و مه دارد تماشا، نى عجب‏
گر شود جبرئیل هم آیینه گردان در غدیر
دل درون سینه طغیان كرد و هوش از سر پرید
تا طنین انداز شد آیات قرآن در غدیر
سینه پاك پیمبر گشت سر شار از شعف
آیه «بلغ» چو نازل شد زیزدان در غدیر
تا ز «اكملت لكم» پر شد فضا، جبریل گفت:
با خود آوردم پیام از حى سبحان در غدیر
مصطفى تا مرتضى را همچو جان دربر گرفت
یوسفش را كرد پیدا، پیر كنعان در غدیر
تا على شد جانشین خاتم پیغمبران
آشكارا شد همه اسرار پنهان در غدیر
«هر كه من مولاى اویم این على مولاى اوست»
این ندا پیچید در گوش بزرگان در غدیر
خاطر اهل ولا زین گفته شد امیدوار
نا امید از رحمت حق گشت شیطان در غدیر
تا جهان را از عدالت پر كند همچون نبى‏
مرتضى بگرفت از او، منشور و پیمان در غدیر
از نبوت د رجهان، اسلام اگر شد منتشر
شد ولایت دین یزدان را نگهبان در غدیر
در حقیقت شد مسلمان هر كه با اخلاص داد
دست بیعت با على، مانند سلمان در غدیر
گر به صدق و راستى آید سوى این آبگیر
هر خطا كارى شود پاكیزه دامان در غدیر
شد جهان روشن ز انوار امیرالمؤمنین
چلچراغ عشق و ایمان شد فروزان در غدیر
«سرویا»! شكر خدا در موسم «حج وداع»
دین حق رونق گرفت و یافت سامان در غدیر

 

گفتم آخر عشق را معنا کنیم
بلکه جای خویش را پیدا کنیم
آمدم دیدم که جای لاف نیست
عشق به غیر از عین و شین و قاف نیست
آمدم گفتم با آوای جلی
عین یعنی عدل مولایم علی
شین یعنی شور الله صمدی
قاف یعنی قل هو الله احد
 

صداى كیست چنین دلپذیر مى‏آید؟
كدام چشمه به این گرمسیر مى‏آید؟
صداى كیست كه این گونه روشن و گیر است ؟
كه بود و كیست كه از این مسیر مى‏آید؟
چه گفته است مگر جبرئیل با احمد؟
صداى كاتب و كلك دبیر مى‏آید

خورشید شکفته در غدیر است علی
باران بهار در کویر است علی
بر مسند عاشقی شهی بی همتاست
بر ملک محمدی امیر است علی

اگر در باغ جنت ره دهندم
به گردن با تو من عهدی ببندم
مگر اول که یارم از در آید
وگر نه یک قدم وارد نگردم

مطرب بزن آن بربط روحانی جان را
تا افکند از محنت و غم بار گران را
امروز چه روزست ؟ که هر ذره ز ذرات
در نغمه و در زمزمه شد تا به سماوات
بزم طرب امروز مرا جنت و ماواست
نقد است مرا آنچه ترا وعده ی فرداست
مال و حشم ار نیست مرا مهر علی هست
دانی که علی کیست ؟ همان عاشق سرمست
زاهد که دلش بی خبر از بربط و چنگ است
با مطرب دلجوش سر فتنه و جنگ است
امروز نبی گفت که : هر کس که من او را
مولای شدم هست علی سید و مولا
یعنی که علی کاشف اسرار نهان است
از صورت او سر خداوند عیان شد

ای علی نام تو و داغ تو را در سینه دارم
من به لوح سینه ی درد آشنا نقش تو کندم
هر دم آهنگ علی بر خیزد از نای وجودم
ای علی بشنو نوای عشق را از بند بندم

تا ابد بر لعل لب‌هایش گل لبخند ماند
هر كه از جان بوسه زد بر دست مولا در غدیر
از نسیم روى زیباى امیرمؤمنان
غنچه باغ ولایت شد شكوفا در غدیر

تنها به كلام حق سخن داشت علی
وز جامه ی زهد پیرهن داشت علی
پرسند اگر نشانی خانه ی او
گویم كه به كوی دل وطن داشت علی