تبیان، دستیار زندگی

روزی مردی در خواب می بيند که خداوند به او می گويد آيا دوست داری صحنه هايی از زندگيت را پيش رويت نشان دهم. مرد از خود اشتياق نشان می دهد. ساحل دريا ظاهر می شود و او آينده خود را می بيند که در لحظه های سخت دو رد پا روی شن های ساحل است. مرد از خدا می پرسد: اين رد پاهای چه کسانی است؟ خداوند می گويد يکی از آن تو و ديگری از آن من است که در سختی ها همراه توام. مرد مسرور می شود.    در صحنه ای ديگر او مصيبت بزرگی پيش روی خود می بيند و روی ماسه ها تنها يک رد پا مشاهده می کند. با گله به خداوند می گويد: پس چرا مرا تنها گذاشتی؟ اين رد پای من است  که تنها در مشکلات رهايم.

خداوند می گويد: اين رد پای تو نيست، رد پای من است. مرد می پرسد پس من کجايم؟ خداوند می گويد: تو در آغوش منی، وقتی که سختی ها از همه سو به تو هجوم می آورند.

يا رب به کرم بر من درويش نگر

در من منگر، در کرم خويش نگر

هـر چـند نيـم لايـق بخشـايش تـو

بـر حال من خسـته دلـريش نـگر

الهی! آفريدی رايگان و روزی دادی رايگان، بيامرز رايگان که تو خدايی نه بازرگان.

الهی! بنياد توحيد ما خراب مکن و باغ اميد ما بی آب مکن.

الهی! بود و نابود من تو را يکسان ، از غم مرا به شادی برسان.

شرایط دعا کردن:

- «حضور قلب: با توجه به اين كه دعا عبارت است از خواستن و خواستن امرى باطنى است نتيجه مى‏گيريم كه دعاى بدون حضور قلب دعا نيست.

2- خضوع و فروتنى;

3- اميدوارى چون خواستن بدون اميدوارى تحقق نمى‏يابد اميدوارى نيز از شرايط دعاست.

4- شناخت‏خدا و اعتقاد به قدرت او و علم او به نياز زيرا اميدوارى كه يكى از شرايط دعا مى‏باشد در صورتى تحقق مى‏يابد كه دعا كننده خداوند را شناخته و علم و قدرت او نسبت‏به خواسته خود باور داشته باشد;

5- اميدوارى به خدا و قطع اميد از ديگران خداوند مى‏فرمايد و با اميد و آرزو و ترس او را بخوانيد;

6- پرهيز از گناه بويژه ستم مالى و آبرويى به مردم در حديث قدسى آمده است. دعا از تو اجابت از من زيرا دعايى از من پوشيده نمى‏ماند مگر دعوت حرام لقمه. 

7- گريستن روايت‏شده است‏بين بهشت و جهنم گردنه‏اى است كه كسى از آن عبور نمى‏كند مگر كسانى كه از ترس خدا خيلى گريه كرده باشند;

8- سپاس و ستايش خداوند...

9- ذكر نام‏هاى خدا كه مناسب دعايش مى‏باشد و نيز گفتن نعمت‏هاى خداوند و شكر آن بيان گناهان و آمرزش خواستن براى آنها.

10- درنگ و عجله نكردن و اصرار و پافشارى در دعا زيرا كه خداوند درخواست كننده لجوج را دوست دارد. و حداقل پافشارى اين است كه دعاى خود را 3 بار تكرار كرده و خواسته خود را 3 بار بگويد;

11- پنهان كردن دعا  زيرا هم فرمان خداوند را كه پنهانى دعا كنيد اجابت كرده و هم از آفت ريا دور مى‏ماند و روايت‏شده دعاى پنهانى برابر با 70 دعاى آشكار است;

12- شريك ساختن ديگران در دعا;

13- با ديگران دعا كردن دعا در جمع نيز باعث اجابت است;

14- تضرع در دعا به همراه قلب خاضع و بدن متواضع و بدون چاپلوسى;

15- صلوات فرستادن بر محمد(ص) و آل او نيز در اول و آخر دعا باعث اجابت است;

16- پاك دلى و روى آوردن با تمام وجود به خداوند. امر ديگرى كه باعث اجابت است توجه كردن بنده به مولاى بخشنده، مهربان و رحيم با قلب باطن و روح خود مى‏باشد نيز بايد دل خود را از غير خدا بخصوص افكار پستى كه باعث نجاست دل و كثيف شدن روح مى‏باشد مانند افكار حرام، مكروه بخصوص غم و غصه دنيا و ترس از ناگوارى‏ها و بدگمانى به خداوند متعال و بى اعتقادى به وعده‏هاى او پاك نمود;

17- دعا قبل از بلا چنين دعائى خيلى مؤثرتر از دعايى است كه پس از رسيدن بلا و سختى صورت مى‏گيرد.

18- شريك نمودن ديگران در دعا قبل از خود و براى آنان دعا كردن امر ديگرى كه در دعا مؤثر است اين است كه ديگران را در دعاى خود شريك نمايند ولى بهتر است قبل از خود براى آنان دعا كند.

19- بلند كردن كف دستها هنگام دعا.

20- در دست داشتن انگشترى عقيق يا فيروزه

21- صدقه دادن.

22- اوقات خاص از قبيل شب و روز جمعه، وقت نماز عشاء، آخر شب تا طلوع فجر بعد از نمازهاى واجب، 3 شب قدر در ماه رمضان، هنگام وزيدن بادها و باريدن باران، از بين رفتن سايه‏ها و ...;

23- مكان‏هاى خاص، انتخاب مكان‏هاى شريف;

24- حالات عالى مانند رقت قلب.

25- طهارت نماز و روزه.»

وقتی زندگی زشت ترين چهره خود را نشان می دهد، بايد به ياد زيباترين زيبای زيبايی آفرين بود تا شخصيت انسان قشنگ باقی بماند.

الهی! ما در دنيا معصيت می کرديم ، دوست تو محمد(ص) غمگين می شد و دشمن تو ابليس شاد؛ الهی ! اگر فردای قيامت عقوبت کنی باز دوست تو محمد غمگين شود و دشمن تو ابليس شاد. الهی! دو شادی به دشمن مده و دو اندوه بر دل دوست منه.

الهی! دانايي ده که از راه نيفتيم و بينايی ده که در چاه نيفتيم.

منم كه مادر امّ الائمه زهرايم

 به افتخار كنيزي مصطفي اين بس

كه من شريك نبي در نشاط و غمهايم

 خداست شاهد حالم كه من چه‏ها ديدم

اگر چه شاد ز يك عمر امتحانهايم

 گهي به شعب ابي طالبم گواه بلا

گهي ستم كش اهل حجاز و بطحايم

 اگر بهشت برين جايگاه شأن من است

براي اينكه به دنيا مطيع مولايم

 ز نيش طعنه نمام‏هاي آل قريش

هنوز وارث درد و بلاست زهرايم

 تمام هستي خود را به عشق بخشيدم

به عشق اينكه به بيت نبي است مأوايم

 ولي چه زود شنيدم پس از من و احمد

حريم عشق بسوزد به دست اعدايم

 ستم به فاطمه‏ام از قديم عادت داشت

از آن زمان كه به دل بود انيس غمهايم

 هميشه فاطمه مي‏گفت از درون با من

كه من يگانه معين تو در بلاهايم

 خدا گواه بسوزم از اين كه در غم و درد

نبود سايه من بر سر تو، اي وايم

 مرا كفن ز بهشت آيد اي خداي حسين

اگر چه مادر آن بي كفن به صحرايم

بسا روزه داری که بهره ای جز گرسنگی و تشنگی از روزه داری خود ندارد و بسا شب زنده داری که از شب زنده داری چیزی جز رنج و بی خوابی به دست نیاورد! خوشا خواب زیرکان و افطارشان!

امام علی(ع)