تبیان، دستیار زندگی

الهی آمدم با دو دست تهی، بسوختم بر اميد روز بهی. چه بود اگر از فضل خود بر اين خسته دلم مرهم نهی؟

الهی تو آنی که نور تجلی بر دلهای دوستان تابان کردی، چشمه های مهر در سر های ايشان روان کردی و آن دلها را آينه خود محل صفا کردی، تو در آن پيدا به پيدايی خود در آن دو گيتی ناپيدا کردی.

الهی ای داننده هر چيز و سازنده هر کار و دارنده هرکس. نه کس را با تو نازی و نه کس را از تو بی نيازی، کار به حکمت می اندازی و به لطف می سازی نه بيداد است و نه بازی.

الهی در سر گريستنی دارم دراز، ندانم که از حسرت گريم يا از ناز، گريستن حسرت بهره يتيم و گريستن شمع بهره ناز، از ناز گريستن چون بود لين قصه ای است دراز.

الهی تو را آن کس ببيند که تورا در ازل ديد که دو گيتی او را ناپديد و تو را او ديد که ناديده پسنديد.

روزي مردي خواب عجيبي ديد او ديد که پيش فرشته هاست و به کارهاي آن ها نگاه مي کند. هنگام ورود، دسته بزرگي از فرشتگان را ديد که سخت مشغول کارند و تند تند نامه هايي را که توسط پيک ها از زمين مي رسند، باز مي کنند و آن ها را داخل جعبه مي گذارند. مرد از فرشته اي پرسيد، شما چه کار مي کنيد؟ فرشته در حالي که داشت نامه اي را باز مي کرد، گفت: اين جا بخش دريافت است و دعاها و تقاضاهاي مردم از خداوند را تحويل مي گيريم. مرد کمي جلوتر رفت، باز تعدادي از فرشتگان را ديد که کاغذهايي را داخل پاکت مي گذارند و آن ها را توسط پيک ها يي به زمين مي فرستند. مرد پرسيد شماها چکار مي کنيد؟ يکي از فرشتگان با عجله گفت: اين جا بخش ارسال است، ما الطاف و رحمت هاي خداوندي را براي بندگان مي فرستيم. مرد کمي جلوتر رفت و ديد يک فرشته بيکار نشسته است. مرد با تعجب از فرشته پرسيد: شما چرا بيکاريد؟ فرشته جواب داد: اين جا بخش تصديق جواب است. مردمي که دعاهايشان مستجاب شده، بايد جواب بفرستند ولي عده بسيار کمي جواب مي دهند. مرد از فرشته پرسيد: مردم چگونه مي توانند جواب بفرستند؟ فرشته پاسخ داد: بسيار ساده، فقط کافي است بگويند: خدايا شکر!

مردی پارسا و بازرگانی که روغن گوسفند و شهد فروختی، با او همسایگی داشت و هر رو قدری از بضاعت خویش برای قوت زاهد فرستادی.

زاهد چیزی به کاربردی باقی را در سبویی کردی و در ظرفی بنهادی. آخر سبو پر شد. روزی در ان می نگریست اندیشید که اگر این شهد و روغن به ده برم بتوانم فروخت و ان را 5 گوسفند خرم. هر 5 بزایند و از نتایج ایشان رمه ها پیدا آید و مرا استظهاری باشد و زنی از خاندان بزرگ بخواهم بدون شک پسرس آید نام نیکوش نهم و علم و ادب در آموزم و اگر تمردی نماید به این عصا ادب فرمایم.

این فکرت چنان قوی شد که ناگاه عصا بر گرفت و از سر غفلت بر سبوی آویخته زد در حال شکست و شهد و روغن روی او فرود آمد!

سخن عشق تو بی آنکه بر آيد به زبانم

    رنگ رخساره خبر می دهد از راز نهانـم

         گـاه گويـم کـه بنـالم ز پريشـانی حالـم

           باز گويم که عيان است،چه حاجت به بيانم

              هيچم از دنيی و عقبی نبود گوشه خاطر

            که به ديدار تو شغل است و فراغ از دو جهانم

        گر چنانست که روی من مسکطن گدا را

    به در غير ببينی، ز در خويش برانم

 من در انديشه آنم که روان بر تو فشانم

 نه در انديشه که خود را ز کمندت برهانم

       گر تو شيرين زمانی نظری نيز به من کن

         که به ديوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

       نه مرا طاقت غربت، نه ترا خاطر قربت

     دل نهادم به صبوری که جز اين چاره ندانم

                                                       سعدی

پوشيده نگه داشتن اسرار ما جهاد در راه خداست.

هر کس مومنی را سرزنش کند خداوند او را در جهان آخرت سرزنش خواهد کرد.

کسی که از اعمال نيک خود خشنود و از اعمال زشت خود ناراحت شود مومن است.

در کتاب ریاض الاذهان آورده اند که زنی دختر خود را بعد از مردن در خواب دید که به عقاب الیم گرفتار است. بیدار گشت ناله و زاری بسیار کرد، بعد از یک شبانه روز دیگر نیز او را در خواب دید که خوش و شادان و در روضه رضوان می خرامید، پرسید: که ای دختر چه حال بود که یک وقت تو را در خواب دیدم در عذاب و شدت بودی و امروز در فراحت و راحت هستی؟ دختر گفت: ای مادر به جهت جرایم خود در عذاب بودم اما در این روزها مومنی صالح بر قبرستان ما گذر نمودهو چند مرتبه صلوات ذکر کرد و ثوابش را به اهل قبور بخشید، حق تعالی به برکت این صلوات ها عذاب را از اهل قبور برداشت و به نعمت و سرور مبدل نمود.

همانند امواج که به شنزار ساحل راه می جویند ،دقایق عمر ما نیز به سوی فرجام خویش می شتابد.

                   "ویلیام شکسپیر"