تبیان، دستیار زندگی

الا ... اى محرم!

به هنگام و هنگامه هجرى كاروان شهیدان تو آن راهبان روانبخش و مهمان‏نوازى كه در پاى رهپوى آزادگان لاله ارغوان مى‏فشانى

امام حسین (ع) :

 سپاس به درگاه خداوندی كه آنچه خواهد، انجام گیرد و نیرویی نیست مگر آن كه قائم به ذات احدیت اوست . همان گونه كه گردنبند به گردن دختران جوان افتاده است ، مرگ نیز گریبانگیر فرزندان آدم است . آن چنان كه یعقوب شوق دیدار یوسف داشت ، من نیز به شدت اشتیاق دیدار پدران و گذشتگانم دارم . دست تقدیر الهی برای من قتلگاهی برگزیده است كه باید به دیدار آن بشتابم . می بینم كه به همین زودیها گرگهای گرسنه "نواویس " و "كربلا" مرا در محاصره انداخته ، بند بند اعضای بدنم را از هم جدا می كنند و عطش درونی خود را با كشتن من فرو می نشانند. از چنین روزی كه قلم تقدیر بر آن گذشته است ، تدبیر و راه فراری نیست . ما اهل بیت به آنچه خداوند راضی باشد، رضایت داریم . بر این بلا كه برای ما خواسته است ، صبر می نماییم ، البته او نیز پاداش صابران به ما عطا خواهد فرمود. ما پاره های تن پیامبریم و پاره تن پیامبر از او جدا نمی شود. ما در بهشت ، دور و بر پیامبر گرد خواهیم آمد و با رفتن ما چشم پیامبر روشن شده ، وعده هایی كه داده شده است ، عملی می گردد. اینك در میان جمع ما هر كس جان در كف آماده شهادت است و خود را برای مرگ و ملاقات الهی مهیا ساخته ، به همراه ما كوچ كند كه فردا صبح به یاری خدا من حركت می كنم .

ألحمد لله و ما شاء الله و لا قوة إلا بالله و صلی الله علی رسوله و سلم ، خط الموت علی ولد آدم مخط القلادة علی جید الفتاة، وما أولهنی إلی إسلافی إشتیاق یعقوب إلی یوسف ، و خیر لی مصرع أنا لاقیه ، كأنی بأوصالی یتقطعها عسلان الفلوات بین النواویس و كربلاء فیملأن منی أكراشا جوفا و أجربة سغبا، لا محیص عن یوم خط بالقلم ، رضی الله رضانا أهل البیت ، نصبر علی بلائه ، و یوفینا أجور الصابرین ، لن تشذ عن رسول الله (ص ) لحمته ، و هی مجموعة له فی حظیرة القدس تقربهم عینه ، و ینجز لهم وعده ، من كان فینا باذلا مهجته و موطنا علی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا، فإنی راحل مصبحا إن شاء الله تعالی .

بحار الانوار، ج 44، ص 366

پپام عاشورا :

اگر چهره‏هاى شاخص و افراد نافذ و مورد توجه جامعه «خواص امت‏» در لحظه‏هاى حساس به وظیفه خود عمل نكنند، جامعه را به ذلت و حیرت وافكار را به انحراف واسلام و تشیع را به انزوا مى‏كشانند . «رسالت‏خواص‏» ، بسى سنگین است و تكلیف آگاهان، بسى خطیر و حساس!

امام حسین (ع) :

 پروردگارا، تو می دانی كه ما به خاطر هوس سلطنت یا به منظور تصفیه حسابهای شخصی ، علیه حكومت بنی امیه قیام نكرده ایم ، بلكه بدان جهت قیام كرده ایم كه مظاهر دینت را به مردم نشان دهیم و در سرزمینت اصلاحی كرده باشیم ، تا در پناه دین ، بندگان ستمدیده ات بیارامند و به فرایض و سنن و احكامت عمل شود. ای مردم ، بدانید كه اگر شماها ما را یاری نكنید و درباره ما انصاف ندهید، ستمگران بر سرتان مسلط خواهند شد و در خاموش كردن نور پیامبرتان خواهند كوشید. خداوند برای ما پشتیبان محكمی است ، بر او تكیه می كنیم و به درگاهش زاری می نماییم ، و بازگشت ما به سوی اوست .

أللهم إنك تعلم أنه لم یكن ما كان منا تنافسا فی سلطان و لا التماسا من فضول الحطام ، ولكن لنری المعالم من دینك و نظهر الإصلاح فی بلادك ، و یأمن المظلومون من عبادك ، و یعمل بفرائضك سننك و أحكامك ، فإنكم الا تنصرونا و تنصفونا قوی الظلمة علیكم ، عملوا فی إطفاء نور نبیكم ، و حسبنا الله ، و علیه توكلنا، و إلیه أنبنا و إلیه المصیر.

بحار الانوار، ج 97، ص 80

روزشمار رویدادهاى محرم   روز هفتم

1 . در روز هفتم محرم عبید الله بن زیاد ضمن نامه‏اى به عمر بن سعد از وى خواست تا با سپاهیان خود بین امام حسین و یاران، و آب فرات فاصله ایجاد كرده و اجازه نوشیدن آب به آنها ندهد .

عمر بن سعد نیز بدون فاصله «عمرو بن حجاج‏» را با 500 سوار در كنار شریعه فرات مستقر كرد و مانع دسترسى امام حسین علیه السلام و یارانش به آب شدند .

2 . در این روز مردى به نام «عبدالله بن حصین ازدى‏» كه از قبیله «بجیله‏» بود فریاد برآورد: اى حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانى نخواهى دید! به خدا سوگند كه قطره‏اى از آن را نخواهى آشامید، تا از عطش جان دهى!

امام علیه السلام فرمودند: خدایا! او را از تشنگى بكش و هرگز او را مشمول رحمت‏خود قرار نده .

حمید بن مسلم مى‏گوید: به خدا سوگند كه پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالى كه بیمار بود، قسم به آن خدایى كه جز او پروردگارى نیست، دیدم كه عبدالله بن حصین آنقدر آب مى‏آشامید تا شكمش بالا مى‏آمد و آن را بالا مى‏آورد و باز فریاد مى‏زد: العطش! باز آب مى‏خورد، ولى سیراب نمى‏شد . چنین بود تا به هلاكت رسید .

امام حسین (ع) :

 اجرای اوامر الهی و احكام اسلام تنها بایستی به دست ما علمای ربانی كه بر حلال و حرامش امین گشته ایم سپرده شود.

مجاری الأمور و الأحكام علی أیدی العلماء بالله ، ألأمناء علی حلاله و حرامه .

بحار الانوار، ج 97، ص 80

اشك در چشمان آسمان حلقه زده است . سال‏هاست زمین بغض خود را فرو مى‏خورد و درونش پر از آتش است . فقط تلنگرى دیگر باعث فوران این بغض فروخورده خواهد شد . فراتش از شرم به سرعت مى‏دود تا نگاهش به نگاه علقمه گره نخورد و هرآنچه در ساحل دیده فراموش كند . هنوز بوى دود از خاطره بیابان به مشام مى‏رسد .

امام حسین (ع) :

همنشینی با فاسقان انسان را در معرض اتهام قرار می دهد.

مجالسة أهل الفسق ریبة.

بحار الانوار، ج 78، ص 122

عالم همه در طواف عشق است و دایره دار این طواف حسین است

حضرت امام حسین (ع)

فإنی لا أری الموت إلا سعادة و الحیاة مع الظالمین إلا برما.

تحف العقول ، ص 245

به درستی كه من مرگ را جز سعادت نمی بینم و زندگی با ستمكاران را جز محنت نمی دانم .