تبیان، دستیار زندگی

شكر لله من غلام خسرو اهل یقینم   

                من محب اهل بیت و دین اسلام است دینم

امت پیغمبر آخر زمان یعنی محمد (ص)        

                      قبله من كعبه و قرآن بود درس مبینم

من محب چهارده معصوم از لطف الئم                  

            قایم  عدل و امامت هم به روز و اپسینم 

ذاكرو مداح اهل بیت ختم الانبیایم                

                   عشق مولایم علی باشد به قلب آتشینم

از تو می خواهم مدد ای كردگار بنده پرور          

                 تا بگویم از فضیلت های یار نازنینم

 این شنیدستم پیمبر با علی بنشسته بودند              

                 كز در آمد زاده زهرا حسین آن بی قرینم

با سلامی ، مچو گل بنشست بر زانوی جدش        

                 شیر حق با حظ می گفت ای حسین مه جبینم

هیچ می دانی كجا بنشسته ای ، ای نور دیده            

             من كه از تو افضلم نتوان بر این مسند نشینم

من كنار خاتم مرسل ، تو روی زانوی او              

             سر این مطلب چه می باشد بگو ای نور عینم

بعد ختم الانبیا من افضلم از خلق عالم          

                      وارث ختم رسو لان پیشوای مومنینم

قدرت اللهم ، یداللهم ، لسان الله هستم          

                       همسر صدیقه و استاد جبرئیل امینم

باب علم مصطفایم، حیدرم شیر خدایم                

                  خانه زاد كردگارم ، پیشوای متقینم

فاتح بدرو حنین و خیبرو احزاب و خندق          

                     بهر فرعونان شبانم ، من عدوی مشركینم

آیه " الیوم اكملت لكم دین " شد گواهم              

                   " لا فتی الا علی " خواندست جبرئیل امینم

یاور بیچارگانم ، مونس درماندگانم              

                       من ولی الله اعظم ، من امیر المومنینم

دفتر مدحم بود قرآن و مدحم پیمبر        

                             مصطفی خاتم بود ، من خاتم او را نگینم

من كلیمم ، من مسیحم ، من ذبیحم ، من خلیلم              

             صالحم ، هودم،، شعیبم ، خضرو الیاس امینم

ساقی آب حیاتم ، كشتی را نجاتم        

                              اولین و آخرین از جانب حی مبینم

من علی سر خدا ، كعبه و سعی و صفایم          

                    همدم و هم صحبت  معراج ختم المرسلینم

گر تو از من بر تری ای نو چشمان پیمبر        

                     لب گشا بر گو سخن اظهار كن گو تا ببینم

آیت الله اراکی فرمود:

شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت

پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟

با لبخند گفت

خیر

سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟

گفت
نه

با تعجب پرسیدم

پس راز این مقام چیست؟

جواب داد

هدیه مولایم حسین است!

گفتم چطور؟

با اشک گفت

آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم ، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد
آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین آمد و گفت

به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم

باور کن این شهر جای زندگی نیست                         تا ناخدایانند جای بندگی نیست

این تیره دل ها از شقایق سر بریدند                        اینها برای اخرت ذلت خریدند

دیندار های شهر ما در خواب رفتند                       اهل نماز عشق بازی اب رفتند

دیگر کسی اهل دعا اهل صفا نیست                      دیگر کسی دنبال مردان خدا نیست

چشمی دگرازترس داورغرق نم نیست                   بی دین و دنیا پیشگان در شهرکم نیست

هرراد مردی با غم و غصه قرین است                  هر اهل دل در شهرما خانه نشین است

دیوارهای شهرمان را غم گرفته                           سجاده ها در خانه هامان نم گرفته

دیگر کسی دل تنگ عصر جمعه ها نیست             دیگر کسی در فکر و یاد جبهه ها نیست

پیرغریب شهر ازما خسته گشته                            از نامرادی ها دو بالش بسته گشته

دنیا پر از شمرویزید وعمروعاص است                 یک روز اینجا عرصه حکم وقصاص است

باید بیاید انکه مرد اسمانهاست                               باید بیاید انکه فوق کهکشانهاست

باید بیاید عدل را برپا نماید                                 میزان حق را با خودش معنا نماید

وقتی بیاید شهر پر جوش و خروش است           صوت کلامش گوئیا بانگ سروش است

 خدایا! خداواندا! اول از تو مى‏خواهم كه این بنده‏ى گناهكار خودت را ببخش. كه اگر تو من را نبخشى و نیامرزى چه كسى مى‏خواهد ببخشد؟

 خدایا! من ازگناهان گذشته‏ى خودم توبه مى‏كنم. و امیدوارم كه مورد عفو و بخشش تو قرار بگیرم. خدایا زمانى من در گمراهى و نادانى بسر مى‏بردم. تو بر ما منت گذاشتى و این چنین رهبرى روشن و قاطع و آگاه به ما دادى، كه ما را دو مرتبه زنده كرد. و مفهوم زندگى و زنده كردن رابه ماآموخت.

 خداوندا! از تو عاجزانه مى‏خواهم این امید مستضعفین جهان را كه فرعونیان زمان، با شنیدن نامش بر خود مى‏لرزند، تا ظهور ولى عصر، امام زمان«عج» نگاه دارى.

 خدایا! زمانى من دنیا را پوچ و بى ارزش مى‏دانستم و از خودم و زندگى و انسان‏ها بدم مى‏آمد. همیشه پیش خود فكر مى‏كردم چرا ما را آفریده‏اى و چرا نام ما را انسان گذاشته‏اى؟ در صورتى كه در عمل زندگى ما از حیوان هم بدتر است. خوب كه فكر مى‏كنم و به زندگى روزمرۀ خودم و اطرافیانم نگاه مى‏كنم، مى‏بینم زندگى ما همچون حیوانات، بلكه بدتر است. چراكه ما هم مانند حیوانات فقط به فكر خوردن و خوابیدن و رشد ظاهرى كردن و بعد هم ازدواج كردن و بعد تشكیل خانواده دادن و بعد از چند سال پیرى و بعد هم مردن می‌گذرد. در صورتى كه  اگر دقت كنید درست حیوانات هم همین زندگى را دارند. شهید رجب‏جان احمدى گل