تبیان، دستیار زندگی

یک جرعه کلام از هانی هنیّه

آسمان دلت ابری  است،چرایش را خودت هم نمی دانی و حس می کنی آرامشی را که نداشته ای

از دست داده ای به سراغ حافظ می روی شاید کلامی آرامش بخش:

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است             شمشاد خانه پرور ما از که کمتر است

نتیجه :  گاهی دلت می گیرد،بی دلیل ! دلت برای خودت تنگ می‌شود گاهی زلزله ای با  یشتربالا
ـ خیلی بالا ...گاهی بالاترازحدتوانم ـ وجود وروحم را می لزراند و چقدر وحشتناك است وقتی می بینم هیچ چیز سر جای خود نیست.
بغض ...بهت ...ناباوری ...سكوت...تفكر ...تناقض
پس لرزه !!!
باید بروم !
مثل كرم ابریشم دور خود پیله ای بتنم...
تنها باشم
به امید پروانه شدن...خدایا !
چه نرم بربال فرشتگانت مرا به «اوج» می خوانی
درست لحظه ای كه ازشوق رسیدن به اوج
زبانم حتی از ثنای تو نیز بازمی ماند
فرمان می دهی كه بازم گردانند به زمین 

 ومن رها می شوم
بین آسمان وزمین معلق ومستآصل
وهمان لحظه كه ازوحشت برخورد بازمین
صدایت می زنم وازتو كمك می خواهم
همان لحظه كه ازترس چشمانم را می بندم
حس می كنم دستی مهربان وقدرتمند
دوباره مرا می گیرد
و بالا می برد
خدایا به خاطرتمام داده ها و نداده هایت شكرگذارم
چرا كه یكی نعمت است و دیگری حكمت
خدایا كوتاهی هایم را ببخش وبه اندازه توانم سختی ام بده
ویا توانم را بیشتركن تا زانوانم خم نشوند

نسیمی ز انفاس raha_n

وقتی كبوتری شروع به معاشرت با كلاغها می كند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن كسی كه لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است.

سیرابم کردی

 یک جرعه کلام از هانی هنیّه

پرده اول

شدم مثل تیرماه سال 84 ...

ترس و اضطراب وجودمو گرفته

از جمعه اینجوری شدم

درست وقتی که دوستم خبر رو بهم داد ، دلم هوررری ریخت و پشتم لرزید

ترسیدم

تو رو خدا برام دعا کنید 

پرده دوم

حوزه امتحانی:  تهران -بزرگراه ال احمد-قبل ازتقاطع بزرگراه شهیدچمران -روبروی پل نصر-دانشكده مدیریت دانشگاه تهران -سالن غذاخوری

ساعت و زمان آزمون : 8صبح پنجشنبه 88/11/29

تعداد دفترچه و زمان پاسخگویی به سئوالات : 2 دفترچه 270 دقیقه

کد و نام رشته امتحانی : 1148-مجموعه مدیریت اجرایی MBA 

پرده سوم

استرس به جونم افتاده

نمیتونم دیگه مرور کنم نمیدونم چرا

هرچند نسبت به این موضوع خیلی فکر کردم

از اردیبهشت پارسال تصمیم گرفتم که این کار رو شروع کنم

تو این مدت فراز و نشیب زیادی داشتمیه روز با همه وجود و یه روز متنفر از این تصمیم تو اون راه قدم میزدم

مجبور بودم به این قدم زدن

بخاطر داداشم و یکی از دوستام که برام شرط گذاشته بود

بالاخره روز امتحان فرا رسید

وای  

پرده آخر

این امتحان همه امتحان هایی که خد از بنده اش میگیره رو یادم انداخت

ترسم از امتحان دنیایی به مراتب بیشتره

و روز محاسبه ... 

تو رو خدا برام دعا کنید تا بتونم آرامشم رو حفظ کنم  

ای نفس ، بدان که تو از مقام جامعیت اسماء و برزخیت کبری ظهور کرده ای و در این دیار غریبه ای و چاره ای جز بازگشت به وطن نداری ، پس وطن خویش محبوب دار که این دوستی از ایمان است

یک جرعه کلام از هانی هنیّه  

خدا، انسان و عشق؛

این است امانتی که بر دوش آدم، سنگینی می کند

و این است آن "پیمانی"

که در نخستین بامداد خلقت با خدا بستیم،

و "خلافت" او را در کویر زمین تعهد کردیم.

ما برای همین "هبوط" کردیم،

یک جرعه کلام از هانی هنیّه  

درب پارکینگ رو باز کردم تا ماشین رو بزارم بیرون

دنده رو رو حالت R گذاشتم ، از تو آینه پشت سرم رو نگاه کردم و راه افتادم

یهو جلوم ظاهر شد

یه آدمی که هر دو پاش رو از دست داده بود

رو ویلچر نشسته بود

سرعتم رو کم کردم ، وقتی متوجه من شد اونم رفت کنار ماشین خودش

داشتم ماشین رو کنار کوچه پارم میکردم که اشاره کرد یه کمکی بهم میدی؟

با سر بهش جواب دادم که حتما ، بزار پارک کنم

تا در ماشین رو باز کردم گفت :

سلام / اگه قراره بهم فحش بدی همین الان جلوی خودم بده / پشت سرم نگو که غیبت میشه

از خجالت مو به تنم سیخ شد

دوباره تکرار کرد

اگ قراره بهم فحش بدی همین الان جلوی خودم بده / پشت سرم نگو که غیبت میشه

عرق سردی رو پیشونیم نشسته بود و با خجالت میگفتم نه آقا این حرفا چیه خواهش میکنم وظیفه منه

ازم خواست تا ویلچرش رو تو صندوق عقب ماشینش بزارم

همین

 تا چند دقیقه داشتم به حرفش میفکریدم

اون یه جانباز بود (آخه انتهای کوچه ما بنیاد جانبازانه) و حتما خیلی از ما آدمهای بی معرفت یادمون رفته که اون و امثال اونها چه خدمتی به ما کردن برا همین وقتی ازمون درخواست کمک میکنن (درحالتی که خجالت میکشن) بهشون فحش میدیم

این از حقارت ما آدم های نمک نشناسه

میخواستم بهش بگم اگ من تو این شهر سوار ماشینم میشم و تو خیابونهاش ویراژ میدم مدیون آدمهایی مثل تو هستم

من هنوز یادم نرفته خیلی از چیزهایی که خیلی ها فراموشش کردن

اما حیف...حیف که دیگه رفته بود

باز هم اونا برنده شدن و  ما باختیم... 

   این مطلب رو دوست گرامی و عزیزم soltan_azdad تو نظراتم برام نوشته بودن

بیاید با هم بخونیم و سیراب بشیم

کاش کودک بودم تا تا بزرگترین شیطنت زندگی ام نقاشی روی دیوار بود ای کاش کودک بودم تا تا از ته دل می خندیدم نه اینکه مجبور باشم همواره تبسمی تلخ بر لب داشته باشم ای کاش کودک بودم تا تا در اوج ناراحتی و درد با یک بوسه همه چیز را فراموش می کردم

اولیایی که در زمان غیبت حضور دارند، افضل افراد زمان هستند و آنقدر به آنها شناخت عنایت میشود که اصلا غیبت مفهومی برای آنها ندارد.

غربال شدن مردم در آخرالزمان مثل غربال شدن اصحاب حضرت امام حسین (ع) است در شب عاشورا.

در آخر الزمان شیطان می آید و اول کاری که میکند عقیده ها را میبرد.

در آخرالزمان عبادت ده جزء دارد که یکی از آنها نگه داشتن زبان است و یکی دیگر عدم وسعت معاشرت. البته نه اینکه گوشه نشینی اختیار کنی بلکه در میان مردم باشید ولی در همه جهات با مردم نباشید.

هرگز برای عاشق شدن، به دنبال باران و بهار و بابونه نباش. گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را بر لبانت می نشاند

آن روزها وقتی پای منبرها می نشستم و می شنیدم که می گفتند در کعبه سیصد و چند بت گذاشته اند تعجب می کردم که در یک اتاق و این قدر بت ؟!! ولی بعدها دیدم که در دل کوچک من بت های بی شماری وجود دارند . بت های بزرگ نفس ، خلق و دنیا و شیطان با تعدادی زیادی بت های کوچک در قلب من غوغایی راه انداخته اند و شب و روزم را پر کرده اند

یک جرعه کلام از fn_400 در تاریخ چهارشنبه 14/11/1388-18:12

یک جرعه کلام از هانی هنیّه

ای خدا من بعضی وقت‌ها یادم می‌رود به یاد تو باشم ولی خدایا کاش تو همیشه به یاد من بیفتی و یادت نرود (شقایق شوقی / 9 ساله)

خدای مهربانم من در سال جدید از شما می‌خواهم اگر در شهر ما سیل آمد فوراً من را به ماهی تبدیل کنی (نسیم حبیبی / ۷ ساله) 

خدای عزیزم من تا حالا هیچ دعایی نکردم. میتونی لیستت رو نگاه کنی. خدایا ازت میخوام صدای گریه برادر کوچیکم رو کم کنی. (سوسن خاطری / 9 ساله)

خدایا یک جوری کن یک روز پدرم من را به مسجد ببرد. (کیانمهر ره‌گوی / 7 ساله)

خدایا کاری کن وقتی آدم‌ها می‌خوان دروغ بگن یادشون بره (پویا گلپر / 10 ساله)

دلم می‌خواهد حتی اگر شوهر کنم خمیر دندان ژله‌ای بزنم. (روشنک روزبهانی / 8 ساله)

خدایا ماهی مرا زنده نگه دار و اگر مرد پیش خودت نگه دار و ایشالله من بتوانم خدا را بوس کنم و معلم‌مان هم مرا بوس کند. (امیرحسام سلیمی / 6 ساله)

خدای عزیزم سلام. من پارسال با دوستم در خانه‌ها را می‌زدیم و فرار می‌کردیم. خدایا منو ببخش و اگه مُردم بخاطر این کار منو به جهنم نبر چون من امسال دیگه این کار رو نمی‌کنم. (دلنیا عبدی‌پور / 10 ساله)

یادآوری

خدایا!من دشمنی ندارم اما اگر قرار است دشمنی داشته باشم،توانش را با توان من برابر گردان،تا چیرگی تنها از آن حق باشد...

چندروز بود که میفکریدم از ثبت اولین مطلبم تا الان چه تغییری کرده ام و چه عواملی باعث شده که الان بعد از ثبت  220 مطلب بتونم نظر دوستان رو جلب کنم و یکی از پر مخاطب ترین ها باشم؟!؟!

رفتم به سراغ مطالبم و نظرات شما عزیزان

دونه به دونه موفقیت هام رو مدیون راهنمایی هاتون هستم

از همه شما متشکرم/ من کسی نبوده و نیستم، این شما بودید که به من فرصت بودن دادید

امیدوارم موفق و موید باشن

اسامی یه عده کمی از اونها رو براتون میزارم تا بشناسیدشون

(فرض کنید تبیان هنوز نتیجه ارا شما عزیزان برا انتخاب برنده ثبت مطلب دی ماه رو هنوز شمارش نکرده)

من میام اینجا و میگم:من برنده ثبت مطلب دی ماه هستم و اگ کس دیگه ای برنده اعلام بشه قطعا تقلب صورت گرفته

از رییس تبیان میخوام که ارای من رو حفظ کنه و به کاربران و رای اونها احترام بگذاره

بعد از شمارش ارا معلوم میشه که من برنده نشدمبیانیه میدم و همه شما رو دعوت میکنم که بیاید تو کوچه پس کوچه های اینترنت و شهر تبیان رو به اتیش بکشید

 اینم یه شوخی بود

و الا من برای برنده شدن مطلب ثبت نمیکنم

با اینکار یه کم از هیجانات دلم کم میشه و آرامش تو شریانهای وجودم جاری میشه 

از شما دوست خوبم میخوام که لطف کنی و اسم و ادرس سایتهایی که  مفید هستند یا روزانه به طور مکرر از اونها استفاده میکنی رو برام بفرستی 

متن کامل این خبر و گفت و گو با "باتااوش" که اینک پیر شده است را به نقل از سایت مرکز اسناد بخوانید:

در اوّل آبان 1388 دوستی به نام آقای میرغضنفری تلفن زد و گفت: آیا شما از مهمانداری كه همراه امام در روز 12 بهمن از پله‌های هواپیما پایین می‌آیند خبر داری؟ گفتم: چطور؟ گفت: ایشان در تهران هستند و سرگردان. خیلی تعجب كردم و گفتم: مشتاقانه منتظر دیدار این عزیز و شما در مركز اسناد انقلاب هستم. بنابراین در تاریخ 10/8/88 آقای میرغضنفری به همراه ژرژان فابین باتااوش محافظ مخصوص حضرت امام به مركز تشریف آوردند. البته آقای باتااوش بدون لباس یونیفرم كه در 12 بهمن بر تن داشت، آمده بود.

آقای باتااوش خیلی روان فارسی صحبت می‌كرد و خیلی هم پیر شده و با آن چهره معروف متفاوت است. به آقای باتااوش گفتم: چطور در ایران ماندگار شدی؟ و سپس به یاد فیلمی افتادم كه چندین سال پیش آقای داود رشیدی پیرامون اقامت امام در پاریس تهیه كرده و در آن فیلم با افراد بسیاری صحبت شده بود. و گفته شد كه فردی كه همراه امام از پله‌های هواپیما پائین می‌آید نیز مرحوم شده است؟! «یار در خانه و ما گرد جهان می‌گردیم.»

سپس آقای باتااوش ادامه داد و گفت: 64 سال دارم و اصالتاً اهل الجزایر هستم و به فرانسه مهاجرت كردم و در یك خانواده مسیحی بزرگ شده‌ام. بعد از تحصیلات دانشگاهی جذب پلیس فرانسه شدم و به هنگام ازدواج قسمتم یك خانم ایرانی به نام «بیتا آهی» شد و ثمره این ازدواج هم دو فرزند است. یك دختر و یك پسر كه الان بین آمریكا و ایران تردد می‌كنند.

از آقای باتااوش پرسیدم چگونه به پیر و مرشد و مراد ما روح‌الله الموسوی خمینی وصل شدی؟ گفت: وقتی آقای [امام] خمینی به پاریس آمد. پلیس فرانسه چند نفر را برای محافظت نزد امام فرستاد اما آقای خمینی هیچ كدام را نپذیرفت تا این كه قسمت من شد و در همان دیدار اوّل علقه‌ای میان من و آقای خمینی برقرار شد و چون فارسی هم صحبت می‌كردم مزید بر علت شد. و در مدت 116 روز اقامت امام در نوفل لوشاتو همواره با امام بودم:

آقای باتااوش خاطرات شنیدنی زیادی از نوفل لوشاتو داشت. و سپس ادامه داد و گفت: وقتی كه قرار شد آقای خمینی به ایران بیاید من هم همراه ایشان در آن پرواز تاریخی بودم و زمانی كه هواپیما می‌خواست در فرودگاه مهرآباد به زمین بنشیند. یونیفرم مخصوص پوشیدم و به هنگام تشریف‌فرمایی امام از پله‌های هواپیما دست امام را گرفتم و امام هم دست مرا گرفت. و از پله‌ها پائین آمدیم‌ـ روز عجیبی بود. انگار مسیح(ع) ظهور كرده بود: ایشان ادامه داد و گفت به علت علاقه‌ای كه به امام پیدا كرده بودم به احمد آقا گفتم می‌خواهم در ایران بمانم. احمد آقا گفت دولت فرانسه برای شما مشكل درست نمی‌كند گفتم خیر. خودم را بازنشسته می‌كنم. بعد از موافقت امام و احمد آقا و گرفتن حكم بازنشستگی به ایران آمدم و با نظر احمد آقا با شهید چمران و سپس مرحوم نظران همكاری‌های متعدد داشتم...

در كارهای مختلف كمك می‌كردم. حال هم كه پیر شده‌ام و همسرم نیز از من جدا شده است و در غربت و بی‌كسی و آوارگی در تهران به سر می‌برم تا این كه بمیرم و جنازه‌ام را آتش بزنند و در دریا بریزند تا به وسیله گردش آب به طبیعت برگردم.

قصه پرغصه‌ آقای باتااوش خیلی مرا متأثر كرد و گفتم چگونه كسی كه به عشق امام جلای وطن نموده به ایران هجرت كرده، باید چنین آواره و بی‌خانمان، و هر چند شب مهمان كسی باشد، به چند نفر از مسئولین هم مشكلات و گرفتاری‌های آقای باتااوش را منتقل كردم: آنها هم پاسخی كه دادند: هم تعجب می‌كردند كه این آقا چطور تا به حال در ایران بوده و هیچ كس خبر ندارد و دوم آن كه شاید... گفتم ما كه از غیب خبر نداریم می‌توانید با چند سؤال مشكل این شیدایی امام را حل كنید و لااقل ایشان را از آوارگی نجات دهید تا مبادا رسانه‌های ضد انقلاب كه كم هم نیستند از آقای باتااوش بهره‌برداری سیاسی نمایند

یک جرعه کلام از هانی هنیّه  

«من زندگی را دوست دارم ولی نه آنقدر که آلوده اش شوم و خویشتن را گم و فراموش کنم. علی وار زیستن و علی وار شهید شدن ، حسین وار زیستن و حسین وار شهید شدن را دوست میدارم»

این فرازی از وصیت نامه شهید محمد ابراهیم همت بود

«طبق دستورات ولایت امروز در جامعه انقلاب اسلامی ما دو روند بیشتر نداریم: امام و امت ، امام و حزب الله والسلام ، خط سومی نداریمدر این روند و در این قانون و در این چهارچوب ، باید اطاعت محض از دستورات ولایت سمبل فکری و عقیدتی و انسجام روحی و معنوی برای یک مومن و یک انسان حزب­الله باشد و خواهد بود»

این هم قسمتی از سخنرانی آن شهید پیش از عملیات شکوهمند والفجر

قسمت اصلی وصیت نامه ایشون این چند جمله اس:

«در پوست خود نمیگنجم ، گمشده ای دارم و خویشتن را در قفس محبوس میبینم و میخواهم از قفس به در آیم ، سیمهای خاردار مانع اند. من از دنیای ظاهر فریب مادیات و همه آنچه که از خدا بازم میدارد متنفرم»

این حرفایی که دارم الان مینویسم برا دیروزه منتها نتونستم دیروز ثبتشون کنم

چند لحظه پیش ، آخرین بار هم تموم شد

اخرین باری که برای خیلی از شماها هنوز به اولین هم تبدیل نشده

به قول معروف چیزی که برا شما آرزوه برا من خاطره اس

یعنی تازه به خاطره ها پیوست

شاید داری میپرسی اون چیه که برا بعضی ها ارزوه و برا من خاطره شد

بگم؟ .... بگم؟ ...!!!!!

داستان از  شهریور 84 شروع میشه

روزی که 7 صبح با پدرم بسمتش  رفتیم

هیچ وقت یادم نمیره اونروز رو

امروز 6/11/88 بعد از 4 سال تمومش کردم و به خاطراتم پیوست. خاطره خوب و شیرین و بد و تلخی بود

میدونم که دیگه تکرار نمیش

هبزار رک و راست بگم چی بود دیگه

چیزه ... چیز بود ... چیز دیگه ...

امروز آخرین امتحان دوره لیسانس رو دادم

مثلا الان شدم مهندس

به قول یکی از عزیزترین دوستام مهنّس

مهنّس مواد-متالورژی صنعتی

میم یا خا دال

یک جرعه کلام از soshiyans در تاریخ شنبه 19/10/1388-10:21