«آن روزها اگر در تاریخ می‌خواندیم كه در زمانه حاكمیت حكام جور دست زوار كربلا را در ازای زیارت قطع می‌كردند و با این همه هرگز زیارت كربلا تعطیل نشد، امروز تاریخ صحنه‌هایی بس عجیب‌تر را به خود می‌بیند».
آری این روزها به هر عاشقی كه می‌رسی بغض غریبی در دل دارد، كاش دستان تمام شیعیان در جهان را قطع می‌كردند كاش چشمانمان را از ما می‌گرفتند و ما نمی‌دیدیم آنچه این بار كافران بر سر خیمه‌گاه حسین (ع) آوردند. شاید با خود بینگاری كه زمانه عوض شده و دیگر مجالی برای این دلتنگی‌ها نیست اما كربلا هنوز قلب تپنده تاریخ است تكه‌ای از عرش اعلی كه به حرمت حسین‌بن‌علی (ع) بر خاك فرش گسترد و عزت یافت. تو مپندار كه ما عاشقان ثارالله (ع) برای تكه‌ای خاك اینگونه فریاد واویلتا سر می‌دهیم. كربلا میعادگاه عشق‌بازی با خداست. پس برادر اگر شوق پرواز داری و زیارت حق را می‌جوئی به پاخیز. چكمه‌هایت را بپوش ره‌توشه‌ات را بردار و هجرت كن امام حسین (ع) در صحرای كربلا انتظار تو را می‌كشد.
بیا مهدی که از هجرت خمیدم
ولیکن عاقبت رویت ندیدم
بگیر دستم گرفتار تو هستم
تو خود دانی که بیمار تو هستم
ببین سوز دل و چشم تر من
که عشق تو چه آورد بر سر من
