تبیان، دستیار زندگی

سلام امام رضا(ع) جان .
امروز فقط اومدم بنویسم كه هنوز خبری از طلبیده شدنمون نیست اومدم بنویسم كه بدونی من هنوز ناامید نشدم . یه نگاه به كرمت می كنم و یه نگاه به گناهام .میبینم اصلا با كرمت جور در نمیاد كه ما رو نطلبی .خلاصش آقا من هنوز منتظرم .

دلم لک زده واسه خیره شدن به گنبد .واسه راه رفتن تو صحنات .واسه زیارت پیرپالان دوز و آقای نخودکی .واسه گنبد سبز و شیخ حر عاملی .واسه آقای مجتهدی .واسه زیارت شیخ بهائی .واسه مناجات های حرمت .واسه صدای نقاره خونت اون موقعی که همه رو میخکوب میکنه و سرا رو به طرف نقاره خونه میگردونه . دلم واسه تکونای پرچمت تنگ شده .واسه بوی اسفند حرم .واسه همه خادمات .واسه حال و هوای مشهدت .بخدا دلم واسه بوی خیابونای مشهدت هم تنگ شده . آخ نمی دونم تو چجوری دلت میاد این همه منو منتظر بذاری .نمی دونم چند روز دیگه تکلیف مشخص میشه اما خودت که خوب میدونی چقدر کم صبرم نذار زیاد منتظر بمونم .آقا جونم بذار منم از دلتنگیت دربیام .واسه شما که کاری نداره آخه .

عاشقتم دیوونه وار
تویی همه دار و ندار
به جون مادرت آقا
به من یه کم محل بذار
در به در میخونتم
تشنه سقاخونتم
خودت اینو خوب میدونی
یه عمریه دیوونتم
صحن رضا بهشتمه
عاشقی سرنوشتمه
تربت پاک رضوی
 آب و گل و سرشتمه
دلم میخواد تو صحن تو جار بزنم
پای ضریح خوشگلت زار بزنم
میون این همه خاطرخواه که داری
منم دلم رو به تو دلدار بزنم
وقتی میمیرم آقا جون
منو با عاشقات بخون
یه گوشه نگات بسه
منو غلام سیات بدون
دلم میخواد پر بکشم
 تا گنبد طلای تو
یه کم به من نگاه کنی
من بمیرم برای تو
مثل همون سگ مریض
سر بذارم روی زمین
بهت بگم تو رو خدا
امام رضا منم ببین
عاشقی توی خونمه
دیوونگیت تو جونمه
چی میشه که نگام کنی
بگی که این دیوونمه 
دلم میخواد تو حرمت پر بزنم
به گنبد طلای تو سر بزنم
تو یک نظر نگاه کنی به من
منم جون بدم پیش تو پرپر بزنم
جونم داره به لب میاد
 قربون پنجره فولاد
تو این هوای عاشقی
دلم چقدر رضا میخواد
امام رضا امام رضا امام رضا امام رضا امام رضا

خدایا، ای سرانجامِ نیك هزار نیاز خواهی.
ای آن كه توفیق رسیدن به خواسته‌ها از توست.
ای آن كه در برابر نعمت‌هایت عوض نمی‌خواهی.
ای آن كه زلالِ بخشش خود را به منّت نهادن نمی‌آلایی.
ای آن كه تنها به تو بی‌نیازی توان جست و از تو بی‌نیاز نتوان بود.
ای آن كه همگان به تو روی می‌آورند و از تو روی بر نمی‌تابند.
ای آن كه خواسته‌های بسیار، گنجینه‌های نعمت را تهی نمی‌گرداند.
ای آن كه هیچ دستاویزی قانون حكمتت را دگرگون نمی‌سازد.
ای آن كه رشته‌ی نیاز نیازمندان از تو بریده نمی‌شود.
ای آن كه بسیاریِ دعای خواهندگان تو را نمی‌رنجاند.
خود را به بی‌نیازی از آفریدگانت ستوده‌ای، و تو سزاوار این بی‌نیازی هستی،
و آفریدگان را نیازمندِ خویش خوانده‌ای و آنان را سزاست كه نیازمند تو باشند.

او متولد شهر مشهد در ایران است و در سال ۱۳۶۳ (۱۹۸۴) به همراه خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کردند. انوشه مدرک کارشناسی خود را در رشتهٓ مهندسی الکترونیک و علوم رایانه (EECS) از دانشگاه جورج میسون و مدرک کارشناسی ارشد خود را درزمینهٓ مهندسی الکترونیک از جورج واشنگتن اخذ کرده‌است. او در حال حاضر مشغول طی کردن دوره‌ای در دانشگاه سوئین‌بورن است تا بتواند دومین مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشتهٓ ستاره‌شناسی دریافت کند.

او در سال ۲۰۰۰ ازسوی مجلهٓ زن شاغل به‌عنوان کارآفرین برتر شناخته شده‌است. او از بنیان‌گذاران یک شرکت مخابراتی در آمریکا به نام تی.تی.آی (TTI) بوده که اکنون تحت مالکیت سنوز نتورک قرار دارد.

انصاری اکس-پرایز

 انوشه انصاری به همراه برادر همسرش در سال ۲۰۰۳ (میلادی) جایزهٓ ۱۰میلیون‏دلاریِ سالیانهٓ «انصاری اکس-پرایز» (Ansari X-prize) را بنیان نهاد. هدف از این جایزه تشویق بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری و ورود به بازار سفرهای فضایی است که تا پیش از این در انحصار تعداد انگشت‌شماری از دولت‌ها بوده‏است.

سفر به فضا

انوشه همیشه عاشق فضا و فضانوردی و درپی راه یافتن به فضا بوده‌است.

در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵ (۸ مه ۲۰۰۶)، سازمان فضایی روسیه به‏طور رسمی اعلام کرد که انوشه انصاری به‌عنوان اولین زن گردشگر فضایی در یکی از پروازهای فضاپیمای سایوز، که برای بهار ۱۳۸۵ برنامه‌ریزی شده‏بود، به مدار زمین سفر خواهد کرد. اما پس از رد صلاحیت دایسوکه انوموتو، داوطلب ژاپنی، به دلایل پزشکی و جا ماندن او از مأموریت سایوز تی‌ام‌ای-۹، قرار شد انوشه انصاری در ۲۳ شهریور ۱۳۸۵ با این گروه همراه شود.

وی اولین فضانورد ایرانی دنیاست و اولین زن کیهان‏گرد و چهارمین نفری است که هزینهٓ سفر فضایی خود را پرداخت کرده‌است. او همچنین پس از عبدالاحد مومند فضانورد افغان دومین فضانورد فارسی‌زبان است. انصاری ترجیح می‌دهد درمورد خود از عنوان «فضانورد همراه» به‏‏جای واژهٓ «گردشگر فضایی» استفاده کند. وی در روی لباس خود دو پرچم ایران و آمریکا را نقش کرده بود. وی دلیل این کار را اظهار دِین خود به این دو کشور که در موفقیت وی نقش داشته‌اند بیان کرد.

فضاپیمای سایوز (مأموریت سایوز تی‌ام‌ای-۹) حامل انوشه انصاری، فرمانده روسی میخاییل تیورین، و مهندس پرواز اسپانیایی-آمریکایی‌، مایکل لوپز الگریا۱۸ سپتامبر سال ۲۰۰۶ از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شد. دو روز پس از قرار گرفتن در مدار زمین، فضاپیمای سویوز در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۶ با موفقیت به ایستگاه بین‌المللی فضایی ملحق شد و اقامت ۹روزهٓ انوشه انصاری در ایستگاه فضایی آغاز شد. 

سرانجام پس از ۹ روز اقامت و پژوهش در ایستگاه بین‌المللی فضایی، انوشه انصاری در سحرگاه ۷ مهر ۱۳۸۵ مصادف با ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶ میلادی به همراه پاول وینوگرادف روسی و جفری ویلیامز آمریکایی، دو تن از فضانوردان ساکن ایستگاه، به زمین بازگشت و پس از فرود وی در ۹۰کیلومتری شمال آرکالیک در قزاقستان با استقبال گرم خانواده‌اش، ازجمله همسرش حمید، و مقامات محلی و مسئولان سازمان فضایی روسیه مواجه شد. وی پس از معاینات پزشکی، با بالگرد برای مراسم خوش‌آمدگویی به شهر قُستانای (در قزاقستان) منتقل شد.

انوشه انصاری در طول ۹ روز اقامت خود در ایستگاه بین‌المللی فضایی مجموعه آزمایش‌های علمی زیر را برای آژانس فضایی اروپا انجام داد:

• پژوهش درمورد علل کم‌خونی؛
• تأثیر تغییرات ماهیچه‌ای بر کمردرد؛
• تأثیر تشعشعات فضایی برروی فضانوردان ساکن در ایستگاه بین‌المللی فضایی و گونه‌های میکروبی که در آن ایستگاه پرورش داده شده‌اند.

 نماد مأموریت فضایی انوشه انصاری، با پرچم‌های ایران، آمریکا، نقش ایستگاه فضایی بین‌المللی، و نقشهٓ ایران روی کُرهٓ زمین

بهرام پنجم معروف به «بهرام گور» پادشاه ساسانی در یک نگاره ایرانی از خمسه، اثر نظامی گنجوی، واقع در نگارخانه آرتور سکلر در واشنگتن دی سی.