زیر خاکستر ذهنم باقیست
آتشی سر کش و سوزنـــده هنوز
گاه گــــــاهی کــــه دلـــــم می گیــــرد
پیـــــــش خـــــــود مــــی گـــــــــــــــــویم:
آن که جانم را سوخت ، یاد می آرد از این بنده هنوز؟
سخــــــــــــــــــــــــت جــــــــــــانـــــــی را بیــــــــــــــن
کــــــــــــــــــه نمـــــــــــــــــــــــردم از هــــــــــجر
(مـــــرگ 100 بار بـــــــــــِه از ، بی تو بودن باشد)
گفتم از عشــــــــــق تو من خواهــــــم مرد!
چون نمـــــــــــــــــــــردم، هستــم...
پیش چشمان تو شرمنده هنوز!
نخند...
dehe!
چی خنده داره؟
بهت میگم نخند!
...
چشم!
...
حرف نزن...
ای بابا!
اینا چیه داری میگی؟
...
چشم!
...
میشه بسه؟
آهای آدما...
میشه تصمیم بگیرین قشنگ بخندین؟ میشه از ته دلتون حرف بزنین؟
بزارین دنیا و مردمش، هر چی می خوان بهتون بگن...
می خوام یه چیزی بپرسم ازتون... لطفاً خوب روش فکر کنین..
دو تا سیب داریم! یه سیب قرمز خوشگل... که پوستش سالمه، ولی توش پر شده از کرم های مختلف!
و یه سیب که پوستش زشت و خرابه، ولی گوشتش سفید و خوش طعمه!
شما کدومو می خواین؟
پوست مهم تره یا گوشت؟
...
زندگیمون هم همینطوره دیگه! آها!
بزارین دیگران هر چی می خوان بگن... وقتی توی زندگیتون مرتبه و خودتون دارین ازش لذت میبرین ، آخه جون دلم...
اینقدر اهمیت نده به حرف های دوستات و دشمنات!
یه کم زندگی کن! ولی قشنگ!
روزگارتون بخیر...