میزان افسردگی دانشجویان می تواند به عنوان شاخص اساسی سلامت روانی آنان به شمار آید. دانشجویان از هوشمندترین و مستعدترین اقشار هر جامعه هستند و دانشجو هنگامی می تواند آفرینشگر، فعال و سازنده باشد که در درجه اول شاداب، امیدوار و متعهد زندگی کند.

همان طور که می دانید از علائم شاخص افسردگی، کاهش انرژی، بی حوصلگی و عدم تمرکز است که در افرادی که دارای فعالیت های فکری هستند بخصوص دانشجویان، منجر به بروز اختلال در امور تحصیلی و شغلی، اشکال در تکمیل تکالیف، و کاهش انگیزه برای انجام طرح های تازه می گردد. بنابراین دانشجوی افسرده ممکن است علاقه به امور درسی و آموزشی را از دست داده و احساس پوچی و بی ارزشی و بی اهمیتی کند.

در افسردگی، دانشجویان به معیارهای این گروه سنی یعنی توانمندی، سلامتی، هوش، جذابیت و . . . بی علاقه شده و احساس ناتوانی می کنند. افسردگی از طرف دیگر، توانایی تحلیل که لازمه فعالیت های آموزشی است را ضعیف و منجر به نارضایتی از خود در جوان دانشجو گشته و باعث شدت بیماری می گردد. آیا در چنین شرایطی می توان تلاش ذهنی هدفمند و جهت دار و در عین حال خلاق را از دانشجویان انتظار داشت؟ مسلما نه!

به عنوان مثال شایع ترین مشکلاتی که توسط خود دانشجویان پزشکی مطرح شده است شامل حجم زیاد دروس، فعالیت های زیاد در بخش های بالینی، وجود دروس غیرضروری، طولانی بودن دوره تحصیل پزشکی، کافی نبودن امکانات رفاهی، کم بودن مدت زمان استراحت، کشیک های زیاد و انتظارات بیش از حد از آن ها می باشد.

افسردگی در دانشجویانی که از رشته تحصیلی خود رضایت نداشته و بی علاقه بودند و کسانی که حداقل از یک واحد درسی نمره قبولی نیاورده اند، بیشتر از سایر دانشجویان گزارش شده است.

افسردگی در دانشجویانی که بحران های عمده ای در زندگی داشتند، بیشتر از سایر دانشجویان گزارش شده است.

افسردگی در دانشجویانی که مایلند اوقات فراغت خود را به تنهایی بگذرانند، و مشکل خانوادگی، جسمانی و یا روانی دارند و یا سابقه بیماری اعصاب در خانواده آن ها وجود دارد، بیشتر از سایر دانشجویان گزارش شده است.

اما افسردگی در دانشجویانی که علاقمند به فعالیت های ورزشی و گروهی بودند کمتر از سایر دانشجویان گزارش شده است.

در مطالعات مختلف شایع ترین علائمی که دانشجویان اعلام نمودند، بی حوصلگی، کاهش قدرت تمرکز و یادآوری، احساس از دست دادن علاقه، احساس غمگینی، کاهش توانایی های جسمانی، ناامیدی نسبت به آینده، سخت بیدار شدن صبح، احساس خستگی دائم و خسته کننده بودن کارهای روزمره بوده است.

منبع: http://www.ravanyar.com/depression.asp

دانشجوی محترم!

اکنون که به اثرات ناخوشایند و مخرب بیماری افسردگی در روند زندگی و عملکرد خویش پی بردی، حتما با مشاهده علائم اولیه در خود، برای فعالیت های درمانی و جلوگیری از شدت علائم چاره اندیشی می کنی. پس یادت باشد که در این راه تنها نیستی و برای شروع می توانی از خدمات اینترنتی و مشاوره های تلفنی صدای سلامت که براحتی در دسترس هستند، بهره مند شوی.

به امید روزهایی خوش برای یکایک تان

مریم جهانبخش

کارشناس ارشد مشاوره

در بیماری دوقطبی، قطب افسردگی دقیقاً مخالف قطب مانیا است یعنی روحیه و رفتار و نیز افکار و اندیشه بیمار در این دو مرحله صد و هشتاد درجه با یکدیگر تفاوت دارند. توجه به علایم مراحل مانیا و افسردگی باعث پیشگیری از عود مکرر بیماری شده و فرد قادر خواهد بود به بیماری خود غلبه نماید. به موارد زیر لطفاً توجه کنید؛1- خلق افسرده: بیمار در فاز افسرده احساس پکری و غمگینی دارد، شاد نمی شود و چیزی او را خوشحال نمی کند. در حالی که بیمار در فاز مانیا بدون دلیل روشن و علت واضحی شاد بوده و روحیه بالایی دارد.

2- اعتماد به نفس پایین: در فاز افسرده بیمار از این که بتواند دست به کاری و اقدامی بزند هراسان است و به خود اعتماد ندارد. در فاز مانیا بیمار حتی بدون مطالعه و فراهم بودن شرایط لازم، دست به اقدامات بزرگی مانند خرید و فروش خانه، صدور چک، حتی چک های بی محل نموده و ترس از عواقب آن به خود راه نمی دهد.

3- بی علاقگی و دلمردگی: در فاز افسردگی بیمار علایق خود به کارها و فعالیت های قبلی از دست می دهد، کم کار می شود و تمایل به گوشه گیری پیدا می کند. در حالی که بیمار در فاز مانیا پرکار شده، مرتب در تقلا و تلاش است و در واقع خستگی ناپذیر می گردد.

4- بی انگیزه شدن: بیمار افسرده کشش و انگیزه لازم برای انجام کارهای حتی جاری خود را ندارد. به کارهای خود بی رغبت شده و آن ها را پشت گوش می اندازد. در فاز مانیا بالعکس تا کاری را به نتیجه نرساند آرام و قرار ندارد، تا حصول نتیجه روز و شب پیگیر کار می شود و برای تحقق آن به افراد مختلف و نهادهای زیربط مرتب سرکشی می کند.

5- افزایش خواب: در مرحله افسرده خواب بیمار افزایش می یابد و حتی اگر نخوابد تمایل دارد بیشتر وقت خود را در رختخواب بگذراند و بیشتر اوقات خسته و کسل است. همین بیمار در فاز مانیا خستگی بردار نیست، صبح تا شب فعالیت دارد. خوابش به حدود 2 تا 3 ساعت در شب کاهش یافته و فردا صبح سرحال و بدون خستگی از خواب بیدار می شود.

6- فراموشی و جریان فکر کند: بیمار افسرده به سختی فکر خود را متمرکز می سازد و به دشواری می تواند در مورد مطلبی خوب فکر کند و تصمیم بگیرد، فکر خوب کار نمی کند، حواسش پرت است. در حالی که همین فرد در مرحله مانیای بیماری به سرعت فکر کرده و تصمیم می گیرد و گاهی این افزایش سرعت فکر به ناتوانی در تفکر منسجم و هدفمند منجر می گردد. در فاز مانیا افکار در ذهن بیمار به سرعت برق جریان پیدا کرده و باعث می شوند که از یک فکر به فکر دیگر پرش کنند.

نکته قابل ذکر این است که معمولا بیمار در مرحله افسردگی بسیار ناراحت و کلافه است و دوست دارد هر چه سریع تر از دست آن خلاص شود در حالی که علایم فاز مانیا را خوشایند دانسته و از درمان فراری است. از طرف دیگر برخلاف بیمار، اعضاء خانواده اش از فاز مانیا نگران هستند چون بیمار در این مرحله دست به اقداماتی می زند که عوارض بسیاری دارد و خود و خانواده را دچار مشکل می سازد.

برای اطلاعات بیشتر: http://ekhtelale2ghotbi.mihanblog.com/post/category/2

مریم جهانبخش

کارشناس ارشد مشاوره