تبیان، دستیار زندگی

یكى از فرمانروایان خراسان ، سلطان محمود غزنوى را در عالم خواب دید كه همه بدنش در قبر، پوسیده و ریخته شده ، ولى چشمانش همچنان سالم و در گردش است و نظاره مى كند. خواب خود را براى حكما و دانشمندان بیان كرد تا تعبیر كنند، آنها از تعبیر آن خواب فروماندند، ولى یك نفر پارساى تهیدست ، تعبیر خواب او را دریافت و گفت : ((سلطان محمود هنوز نگران است كه ملكش در دست دگران است !))

بس نامور به زیر زمین دفن كرده اند

كز هستیش به روى زمین یك نشان نماند

وان پیر لاشه را كه نمودند زیر خاك

خاكش چنان بخورد كزو استخوان نماند

زنده است نام فرخ نوشیروان به خیر

گرچه بسى گذشت كه نوشیروان نماند

خیرى كن اى فلان و غنیمت شمار عمر

زان پیشتر كه بانگ بر آید فلان نماند

رسول خدا (ص) :

ای بندگان خدا شما همانند بیمارانید و خداوند مانند طبیب مصلحت مریض در این است که به دستورات طبیب عمل نماید نه آنکه به چیزی که خود می پسندد اظهار تمایل کند پس تسلیم اوامر و دستورات الهی شوید تا به گروه نجات یافتگان بپیوندید و به خیر و سعادت دست بیابید. 

   مجموعه ورام جلد 2 صفحه 117

 رسول خدا (ص) :

هرکس دوستی دنیا و لذائذ آن را بر طلب علم الهی ترجیح دهد مستوجب خشم الهی میشود و در پائین ترین درجات آتش دوزخ با جهودان محشور خواهد بود و درباره چنین افرادی آیه زیر نازل گشته است . سوره بقره آیه 89 : و چون عرضه شد برایشان راه راست و شناختند صحیح بودن آنرا پس کفران این نعمت نمودند و از آن روی برتافتند پس لعنت خدا بر کافران باد.  

 مکارم الاخلاق صفحه 528

ادب ، طفل دبستان ابوالفضل

 

سخاوت ، گوى میدان ابوالفضل

 

ابوالفضل اى امید نا امیدان

 

كه باشد قدر تو رشك شهیدان

 

تو دادى رهبر ما را رشادت

 

به ما آموختى درس شهادت

 

جوانان از تو دیندارى گرفتند

 

ز تو رسم فداكارى گرفتند

 

شهید ما به خون غلیطیده توست

 

شهید راه عشق وایده توست

 

دل ما پر زند هر دم به سویت

 

و لیكن ره نمى یابد به كویت

 

بود زین غصّه اشك و آه ما را

 

كه نَبود در حریمت راه ما را

 

بما از لطف خود عیدى عطا كن

 نصیب ملّت ما كربلا كن

باب حاجاتى و عبّاس و سپهسالارى

 

چشم در راه بسوى تو سپاهى گاهى

 

چه شود با همه حسنى كه خدا داده ترا

 

عاشقت را برسانى برفاهى گاهى

 

آخر اى ماه بما هم نظرى داشته باش

 گه و بیگاهى و گهگاهى و گاهى گاهى

عباس كه در عشق دلى یكدله داشت

 

در دشت جهاد پر قافله داشت

 

یكروز پس از برادر آمد بجهان

 

یعنى ز حسین یك قدم فاصله داشت

 

مردم كه به عشق ، جان فشانند ترا

 

بر مردمك دیده نشانند ترا

 

خورشید تمام كربلاها عباس

 در پیش حسین ماه خوانند ترا 

بخدا نام ابوالفضل بر آن درد دواست

 

یا ابوالفضل توئى آنكه بفرداى جزا

 

فخر زهرا بتو و دست تو در نزد خداست

 

هر كه امروز بود چاكرش از جان (صابر)

 یاورش لطف ابوالفضل بفرداى جزاست

 

خیل ملك ملتجى بنام ابوالفضل (ع )

 

جن و بشر سر بسر غلام ابوالفضل (ع )

 

هر كه بود در دلش فروغ ولایت

 

مى شود آگاه از مقام ابوالفضل (ع )

 

بوسه بخاك درش زنند به اخلاص

 

پادشهان بهر احترام ابوالفضل (ع )

 

بر سر بام جهان همیشه نوازد

 

كوى شهامت فلك بنام ابوالفضل (ع )

 

اهل وفا نیست هر كسى كه نیاموخت

 

درس وفادارى از مرام ابوالفضل (ع )

 

ساقى دوران بدشت كرببلا ریخت

 

باده رنج و الم بجام ابوالفضل (ع )

 

جور مخالف ببین كه بر لب دریا

 

خشك شد از قحط آب كام ابوالفضل (ع )

 

گشت قیامت بپا بخیمه چو دیدند

 

در پى آب روان قیام ابوالفضل (ع )

 

چشم فلك خیره شد چو دید بمیدان

 چهره همچون مه تمام ابوالفضل (ع

 

گر دهى عاشق خود را تو پناهى گاهى

 

ببرى از دل غمگین وى آهى گاهى

 

تو ابوالفضلى و كار تو بود فضل و كرم

 

رحم كن بر دل من اى كه تو ماهى گاهى

 

لطف پیش آر و جفا كم كن و خارى بردار

 

از دل عاشق احوال تباهى گاهى

 

خسروان را بجهان رسم چنین بوده و هست

 

كه نوازند گدائى به نگاهى گاهى

 

چه شود گر ز عطوفت ، نظرى بنمایى

 بدل غم زده چشم براهى گاهى

مرحوم تاج الدّین حسن سلطان محمد( رضوان اللّه تعالى علیه ) در كتاب خود مینویسد :

 

در بغداد مرد فاسقى بود كه هنگام احتضار وصیّت كرده بود كه مرا ببرید نجف اشرف دفن كنید شاید خداوند مرا بیامرزد و بخاطر حضرت امیر المومنین علیه السلام ببخشد.

 

چون وفات كرد قوم و خویشان او حسب الوصیّة او را غسل داده و كفن نمودند و در تابوتى گذاردند و بسوى نجف حمل كردند.

 

شب حضرت امیر علیه السلام به خواب بعضى از خدّام حرم خود آمدند، و فرمودند: فردا صبح نعش یك فاسق را از بغداد مى آورند كه در زمین نجف دفن كنند، بروید و مانع این كار شوید! و نگذارید او را در جوار من دفن كنند.

 

فردا كه شد خدّام حرم مطهّر یكدیگر را خبر كردند، رفتند و در بیرون دروازه نجف ایستادند، كه نگذارند كه نعش آن فاسق را وارد كنند، هر قدر انتظار كشیدند كسى را نیاوردند.

 

شب بعد باز در خواب دیدند حضرت امیر علیه السلام را كه فرمود: آن مرد فاسق را كه شب گذشته گفتم نگذارید وارد شوند فردا میآیند، بروید و به استقبال او، و او را با عزّت و احترام تمام بیاورید و در بهترین جاها دفن كنید. گفتند: آقا شب قبل فرمودید نگذارید و حالا میفرمائید بهترین جا دفن شود!؟

 حضرت فرمود: آنهایى كه نعش را مى آوردند، شب گذشته راه را گم كردند، و عبورشان به زمین كربلا افتاد، باد وزید خاك و غبار زمین كربلا را در تابوت او ریخته از بركت خاك كربلا و احترام فرزندم حسین علیه السلام خداوند از جمیع تقصیرات او گذشت او را آمرزید و رحمت خود را شامل حالش ‍ گردانیده است

بعضى گفته اند: كربلا مشتق از كَربَله ، بفتح كاف و باء موحده بر وزن عنفله ،بمعنى رخوت و نرمى است ، یقال به كربله (اى رخوة فى قدمیه ) بخاطر آنكه خاك كربلا نرم بود0 و یا از كربلا است بمعنى ((الخالص الزّكى یقال كَربَل الحِنطَة اِذا انفّاها فسمیت بذلك لان ارضها خالصة طیَّبة )) و یا از كربل بر وزن جعفر است . و كربل نام علفى است كه بسیار سرخ و برّاق مى باشد زیرا كه از آن علف در آن سرزمین بسیار بود.البته كربلا مركب است از دو كلمه كرب و بلا و بخاطر كثرت استعمال كربلا شده است . زیرا كه روایت مى باشد كه بهترین اولاد پیغمبران در آنجا به شهادت میرسند و سر انور اكثر ایشان را در آن زمین با لب تشنه بریدند و ملائكه ها هزار سال قبل از شهادت سیّدالشهداء - علیه آلاف التحیّة و الثناء - آن مكان شریف را زیارت میكردند.و قد قتل فیها قبل الحسین علیه السلام ماءئة نبىّ و ماءئة سبط و انّها تزفّ الى الجنة بطینها و شجرها و جمیع ما فیها كما تزفّ العروس ‍ الى ازواجهاترجمه : و قبل از امام حسین علیه السلام صد پیغمبر و صد نفر فرزند پیغمبر كشته شدند، در آنجا و آنها میروند بسوى بهشت و آنچه در بهشت است مانند آنكه عروس بسوى زوجش میرود و جمعى از پیامبران به آنمكان عبور نمودند و متذكّر مصیبت فرزند پیامبر آخرالزمان شده و بر هر یكى از آنها در قسمتى كرب وبلا وارد شده است