تبیان، دستیار زندگی

 گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی،

 با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید.

 گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش،

 عکس حیدر در کنار حضرت زهرا کشید.

 گفتمش بروی کاغذ عشق را تصویر کن،

 در بیابان بلا تصویری از سقا کشید.

 گفتمش سختی و درد گشته حاصلم،

 گریه کرد ،آهی کشید و زینب کبرا کشید

گوئیا با آن همه بیگانگی

 آب هم با تشنگان بیگانه بود

 در میان آن همه نامردمی

اشک آب و دیده ها پیمانه بود

می شود خورشید را انکار کرد؟** زیر سم اسبها در خاک کرد؟

 می شود آیا که نقش عشق را **از درون سینه هامان پاک کرد؟

چه خوش باشد به امید تو مردن

 به جز نامت دگر نامی نبردن

به تنهایی شدن مهمان چشمت

به شمشیر نگاهت سر سپردن

 چه خوش آن دم كه با یاد بهارت

 به سرآید خزان دل فسردن

 چه زیبا لحظه ای دیدار ماهت

 كه پایانی بگیرد شب شمردن

دگر بی تابم از این درد عشقت

غمت را تا به كی در خود فشردن

 بیا تا غم شود بیمار وتنها

 كه كارش با تو گردد غصه خوردن

مَنْ طَلَبَنی وَجَدَنی مَن وَجَدَنی عَرَفَنی مَن عَرَفَنی عَشَقَنی مَن عَشَقَنی عَشَقْتُهُ مَن عََََشَقْتُهُ قَتَلْتُهُ وَ مَن قَتَلْتُهُ فَعَلَیَّ دیْتُهُ فَعَلَیَّ أنا دیتُهُ . هر كس مرا طلب كند مرا خواهد یا فت هر كس مرا بیابد به من معرفت پیدا میكند هر كس معرفت مرا پیدا كند عاشق من خواهد شد هر كس عاشق من شود من نیز عاشق او خواهم شد و هر كس را من عاشق او شوم به نزد خود میبرم و هر كس را من بمیرانم خونبهای او بر من واجب است السلام علیک یا ابا عبد الله

حکیمی گفت:" در دوستی غرور کسی را بشکنی دیگر چیزی نمی ماند اما اگر غرور کسی را با آفتاب محبت آب کنی همه چیز تا ابد باقی می ماند