تبیان، دستیار زندگی

توبدری وخورشیدتورابنده شده است

تا بنده تو شدست،تابنده شدست

زان روز که از شعاع نور رخ تو

خورشید منیر و ماه تابنده شدست

امام باقر(ع) از قول رسول اکرم(ص) میفرماید:

«اسلام آیین محکم و استوار الهی است و دین سهل و خالی از مشقت است. با مدارا در آن قدم بردارید و عبادت خدا را بر بندگان خدا تحمیل نکنید و همانند سواری نباشید که مرکب خود را خسته و فرسوده می کند و در نتیجه نه راه سفر را پیموده و نه مرکبش سالم مانده است.»

دنیایی که مکان زندگی انسان ها و سایر موجودات زنده است،دنیایی بی عیب و نقص نیست و میزان ناخشنودی ما در واقع فاصله واقعیت ها و آرمان هاست؛ فاصله میان واقعیت کنونی هر چیزی، با آن چه باید باشد.اگر میزان توقعات و انتظارات خود را کم کنیم،شادی،آسانتر به دست خواهد آمد.       

شبی بر نشست از فلک برگذشت

         به تمکین و جاه ازملک درگذشت

چنان گرم در تیه قربت براند

        که برسدره جبریل ازو باز ماند

بدو گفت سالار بیت الحرام

        که ای حامل وحی،برتر خرام

بگفتا فراتر مجالم نماند

           بماندم که نیروی بالم نماند

اگر یک سر موی برتر پرم

           فروغ تجلّی بسوزد پرم

                               سعدی

بکن زین کارخانه در کتب روی

خیال خویش را ده با کتب خوی

ز دانایان بود این نکته مشهور

که دانش در کتب،داناست درگور

انیس کنج تنهایی کتاب است

فروغ صبح دانایی کتاب است

                      جامی

زهرای اطهر(س)آیینه تمام نمای مکتب اسلام است و تجلی یک انسان کامل.

وزهراخیر کثیراست،کوثراست .

«مکه»اورا می شناسد،

«مدینه»احترامش می کند،

«صفا»برصفای او رشک می برد،

«عرفات»در پی شناسایی اوست،

«مروه»راوی حدیث بزرگی اوست،

«منا»نای شمارش فضایل آن بانو را ندارد،

«زمزم»خویشتن را در پای او به خاک می کشاندوتطهیر میکند،

«حجر»از استلام دستان مبارکش تبرّک می جوید،

و«حرا»خود را در برابر کوه وجودش، کاه می یابد.

                    بر گرفته از کتاب«بانوی اول»               

ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

در ده قدح که موسم ناموس و نام رفت

وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم

عمری که بی حضور صراحی و جام رفت

در تاب توبه چند توان سوخت همچو عود

می ده که عمر در سر سودای خام رفت

مستم کن آنچنان که ندانم ز بیخودی

در عرصه خیال که آمد کدام رفت

اجازه

خدایا

دراین بیابان

راه زیادی رفته ام.

خسته و تشنه ام.

به صاحبم بگو که اجازه بدهد

تا بنشینم و استراحت کنم.

من هم قول می دهم

تا او به من تکیه بدهد

و در سایه ی من استراحت کند.

                                      شتر

وداع با ماه عزیز

«السلام عليك غير كريه المصاحبة و لا ذميم الملابسة‏»; سلام بر تو، در اين مدتى كه مهمان ما بودى يا ما در خدمت‏شما بوديم، هيچ رنجى نديديم. از مصاحبت‏با شما خسته نشديم. در خدمت‏شما بوديم و لذت برديم، ذم، كراهت و مانند آن از شما مشاهده نكرديم. تو مهمان خوبى براى ما بودى.

«السلام عليك كما وفدت علينا بالبركات و غسلت عنا دنس الخطيئات‏».

سلام بر تو اى ماه گرامى مبارك رمضان كه بركت آوردى، ما را شستشو كردى و رفتى و بعدا اگر آلوده شديم به دست‏خود آلوده شده‏ايم والا تو ما را تطهير كردى و رفتى. ما احساس سبكى مى‏كنيم.                        صحیفه سجادیه