تبیان، دستیار زندگی

دلبستگی جوانان آلمانی به خانه و خانواده در حال حاضر بیشتر از پیش شده‌ است. اینان دیگر علاقه‌ چندانی به تشکیل زندگی مستقل، از خود نشان نمی‌دهند. پژوهشگران، گسترش بحران اقتصادی جهانی را از عوامل اصلی این روند می‌دانند.جوانان آلمانی، امروزه ترجیح می‌دهند، بیشتر در خانه و با خانواده‌ی خود زندگی کنند تا مستقل. این نتیجه‌ی پژوهشی است که اداره‌ی فدرال آمار این کشور، چندی پیش منتشر کرده است. این پژوهشگران، گسترش بحران اقتصادی، کمبود شغل و بالارفتن صعودی هزینه‌ی زندگی را از عوامل اصلی دلبستگی جوانان به خانه و خانواده ارزیابی می‌کنند.در فرهنگ آلمانی، به جوانانی که به سن قانونی رسیده و هنوز زندگی مستقلی دست وپا نکرده باشند، اغلب غیرمستقل، راحت‌طلب یا بچه‌ننه می‌گویند. ترک خانه‌ پدری یا مادری، نشانه‌‌ آماد‌گی پذیرش مسئولیت و بزرگ‌ شدن است. «هتل ماما»، اصطلاح طنزآلودی است که معمولاً در مورد کانون گرم خانواده به‌کار برده می‌شود. بر اساس نتایج آمار اداره‌ی فدرال آمار آلمان، در ۳۷ سال گذشته تا کنون، شمار فرزندان ارشدی که حاضر به ترک "هتل ماما" نبود‌‌ه‌اند، از ۲۰ درصد به ۲۹ درصد رسیده است.

روند استقلال جوانان

روند استقلال جوانان آلمانی از دهه‌ی ۷۰ تا کنون، روند پر پیچ و خمی بوده است. این جوانان در ابتدای این دهه و تحت تأثیر جنبش دانشجویی، فردای روز رسیدن به سن قانونی بار و بندیل را می‌بستند و با کرایه‌ی اتاقی در یک خانه‌ اشتراکی یا اجاره‌ی آپارتمانی کوچک، زندگی مستقلی را آغاز می‌کردند. در اوان دهه‌ی ۱۹۹۰، شیوه‌ی زندگی آنان تغییر کرد: چون «این نسل با پدر و مادرها تفاهم داشتند، در خانه می‌ماندند و پولشان را صرف خرید لوازم مورد نیاز خود و استفاده از وقت آزادشان می‌کردند.» در آغاز قرن بیست و یکم، ولی علت دیگری برای زندگی مشترک پدر و مادرها با فرزندانشان رخ کرده: بی‌پولی! پدر ومادرها، جوانان را برای "ترک کانون گرم خانواده" زیر فشار قرار نمی‌دهند، هرچند که این هم‌زیستی همیشه هم مسالمت‌آمیز نیست.

استقلال یا عدم استقلال؟

اقامت این جوانان در هتل ماما، در حال حاضر دیگر نشانه‌ عدم استقلال نیست. اگر استقلال به معنای رتق و فتق امور مالی و اجتماعی باشد، جوانانی که در خانه‌ی والدین خود زندگی می‌کنند، به شهادت آمار، تمامی مسئولیت رسیدگی به امور خود را خود به عهده می‌گیرند. از آن گذشته، آماری هم وجود دارند که نشان می‌دهند، فرزندانی که سال‌هاست خانه و کاشانه‌ی پدری یا مادری خود را ترک کرده‌اند، هنوز مستقل نشده‌اند و مادر نگران، باید آپارتمان آنان را تمیز و کارهایشان را روبه‌راه ‌کند.

دیرکرد عمومی
با این‌حال جوانان آلمانی، نسبت به گذشته، دیرتر بزرگ می‌شوند. آمار نشان می‌دهند که نسل جدید، دیرتر از نسل پیش، مثلاً برای اولین بار با جنس مخالف یا موافق خود رابطه‌ی جنسی برقرار می‌کند، یا دیرتر به استقلال اجتماعی و مالی دست می‌یابد. یکی از پژوهش‌گرانی که در گرد‌آوری این آمار شرکت داشته، می‌گوید: «این که جوانان دیرتر از پیش زندگی مستقلی را شروع می‌کنند، نشانه‌ی این است که نمی‌توانند پیوندهایشان را قطع کنند. این جوانان تازه، وقتی شریک زندگی موقت یا پایداری پیدا کردند، خانواده را ترک می‌کنند. در نتیجه از آغوش یک خانواده به آغوش دیگری می‌روند.‌»

یکی دیگر از دلایلی که جوانان آلمان دیرتر از آب و گل در می‌آیند، این است که خانواده‌ها از نظر مالی کمتر می‌توانند آنان را در این راه یاری دهند. بیشتر آن‌‌ها از عهده‌ی پرداخت شهریه‌ی سنگین دانشگاه و اجاره‌ی ماهانه‌ی اتاقی در کوی دانشگاه برای فرزندان خود برنمی‌‌آیند. این فرزندان، حتی کسانی که شغلی آموخته‌اند، باید هم‌چنان در هتل ماما بمانند، چون نمی‌توانند ‌کار پیدا کنند. از این‌رو، به تحصیل ادامه می‌دهند، تا تخصص‌های بیشتر و بهتری کسب کنند.

دخترها، مستقل‌تر از پسرها

بر اساس نتایج اداره‌ فدرال آمار آلمان، دخترهای جوان دو سال زودتر از مردان، "هتل ماما" را ترک می‌کنند: تنها ۴۲ درصد از زنان ۲۲ ساله در سال ۲۰۰۵، با خانواده‌ی خود زندگی می‌کردند. این رقم در بین مردان ۲۴ ساله، در همین سال تا ۴۸ درصد می‌رسید.

در حال حاضر، ولی حتی دخترهای جوان هم دیرتر می‌توانند زندگی مستقلی برای خود دست و پا ‌کنند:«چون اغلب این دختران هستند که با معدل خوب، دیپلم می‌گیرند و بعد به تحصیل خود ادامه می‌دهند.»

جامعه‌شناسان پیش بینی می‌کنند که شمار جوانان خانه‌نشین در آینده، به دلیل وجود بحران اقتصادی افزایش خواهد یافت. دیر نیست که این تابلو، زینت‌بخش سر در اغلب "هتل ماما"های آلمان بشود: «اتاق خالی موجود نیست!»

میگویند اسکندر مقدونی ویرانگر پس از حمله به ایران در اداره کشور درمانده و مستأصل بود. او از خود و مشاورانش میپرسید که چگونه باید بر مردمی که از مردم من بیشتر میفهمند حکومت کنم؟ یکی از مشاوران میگوید: «کتابهایشان را بسوزان. بزرگان و خردمندانشان را بکش و دستور بده به زنان و کودکانشان تجاوز کنند». اما ظاهراً یکی دیگر از مشاوران (به قول برخی، ارسطو) پاسخ میدهد: «نیازی به چنین کاری نیست. از میان مردم آن سرزمین، آنها را که نمیفهمند و کم سوادند، به کارهای بزرگ بگمار. آنها که میفهمند و باسوادند، به کارهای کوچک و پست بگمار. بی سوادها و نفهم ها همیشه شکرگزار تو خواهند بود و هیچگاه توانایی طغیان نخواهند داشت. فهمیده ها و با سوادها هم یا به سرزمینهای دیگر کوچ میکنند یا خسته و سرخورده، عمر خود را تا لحظه مرگ، در گوشه ای از آن سرزمین در انزوا سپری خواهند کرد

این كودك كه «تونگ لیانگ لیانگ» نام دارد، اهل شهر «تیانجین» چین است كه به گفته خودش به دلیل آنكه پدرش سیگاری است، او نیز به كشیدن سیگار تمایل پیدا كرده و به همین دلیل در سن دو سالگی یك سیگاری حرفه‌ای است.جهان: تعجب نكنید، یك پسربچه ‌5/ 2 ساله چینی، جوان‌ترین سیگاری در جهان است.این كودك كه «تونگ لیانگ لیانگ» نام دارد، اهل شهر «تیانجین» چین است كه به گفته خودش به دلیل آنكه پدرش سیگاری است، او نیز به كشیدن سیگار تمایل پیدا كرده و به همین دلیل در سن دو سالگی یك سیگاری حرفه‌ای است.پدر این كودك ‌5/ 2 ساله گفت: پسرم با بیماری بادفتق به دنیا آمد اما پزشكان به ما گفتند، او كوچك‌تر از آن است كه بتوان جراحی رویش انجام داد. به همین دلیل من برای آنكه او درد نكشد در ‌18 ماهگی به او سیگار دادم، اما فكر نمی‌كردم به یك سیگاری تمام عیار بدل شود، به‌طوری كه روزانه یك پاكت سیگار یا ‌20 نخ سیگار می‌كشد.

مردی خری دید به گل در نشسته و صاحب خر از بیرون كشیدن آن درمانده. مساعدت را (برای كمك كردن) دست در دُم خر زده قُوَت كرد (زور زد). دُم خر از جای كنده آمد. فغان از صاحب خر برخاست كه "تاوان بده"! مرد به قصد فرار به كوچه‌یی دوید، بن بست یافت. خود را به خانه‌یی درافگند. زنی آنجا كنار حوض خانه چیزی می‌شست و بار حمل داشت (حامله بود). از آن هیاهو و آواز در بترسید، بار بگذاشت (سِقط كرد). صاحبِ خانه نیز با صاحب خر هم آواز شد. مردِ گریزان بر بام خانه دوید. راهی نیافت، از بام به كوچه‌یی فروجست كه در آن طبیبی خانه داشت. پسر جوانی پدر بیمارش را به انتظار نوبت در سایهء دیوار خوابانده بود؛ مرد بر آن پیر بیمار فرود آمد، چنان كه بیمار در جای بمُرد. پدر مُرده نیز به صاحبِ خانه و صاحب خر پیوست! مَرد، همچنان گریزان، در سر پیچ كوچه با یهودی رهگذر سینه به سینه شد و بر زمینش افگند. پاره چوبی در چشم یهودی رفت و كورش كرد. او نیز نالان و خونریزان به جمع متعاقبان پیوست! مرد گریزان، به ستوه از این همه، خود را به خانهء قاضی افگند كه "دخیلم!". مگر قاضی در آن ساعت با زن شاكیه خلوت كرده بود. چون رازش فاش دید، چارهء رسوایی را در جانبداری از او یافت و چون از حال و حكایت او آگاه شد، مدعیان را به درون خواند.

نخست از یهودی پرسید .گفت: "این مرد یك چشم مرا نابینا كرده است. قصاص طلب می‌كنم.

قاضی گفت: "دَیتِ  بر یهودی نیمه بیش نیست. باید آن چشم دیگرت را نیز نابینا كند تا بتوان از او یك چشم بركند!" و چون یهودی سود خود را در انصراف از شكایت دید، به پنجاه دینار جریمه محكومش كرد!

جوانِ پدر مرده را پیش خواند .گفت: "این مرد از بام بلند بر پدر بیمار من افتاد، هلاكش كرده است. به طلب قصاص او آمده‌ام."

قاضی گفت: "پدرت بیمار بوده است، و ارزش حیات بیمار نیمی از ارزش شخص سالم است. حكم عادلانه این است كه پدر او را زیر همان دیوار بنشانیم و تو بر او فرودآیی، چنان كه یك نیمهء جانش را بستانی!" و جوانك را نیز كه صلاح در گذشت دیده بود، به تأدیهء سی دینار جریمهء شكایت بی‌مورد محكوم كرد!

چون نوبت به شوی آن زن رسید كه از وحشت بار افكنده بود، گفت: "قصاص هنگامی جایز است كه راهِ جبران مافات بسته باشد. حالی می‌توان آن زن را به حلال در فراش (عقد ازدواج) این مرد كرد تا كودكِ از دست رفته را جبران كند. طلاق را آماده باش!" مردك فغان برآورد و با قاضی جدال می‌كرد كه ناگاه صاحب خر برخاست و به جانب در دوید.

قاضی آواز داد: "هی! بایست كه اكنون نوبت توست!"

صاحب خر همچنان كه می‌دود فریاد كرد: "مرا شكایتی نیست. محكم كاری را، به آوردن مردانی می‌روم كه شهادت دهند خر مرا از كُره گی دُم نبوده است!

از كتاب "كوچه"، اثر احمدشاملو

تو خود حدیث مفصل بخوان از این داستان

عشق یعنی سستی ودیوانگی               عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تاسحر                عشق یعنی صحبت ها با چشم تر

عشق یعنی سر به دار آویختن                  عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی در جهان رسوا شدن               عشق یعنی سست وبی پروا شدن

عشق یعنی انتظار و انتظار                    عشق یعنی هرچه بینی اشکبار

عشق یعنی دیده بر در دوختن                عشق یعنی در فراقش سوختن

روانشناسان می گویند اگر شما آواهایی خیلی می شنوید كه شما را خطاب قرار می دهند نگران نشوید  زیرا امری شایع  و طبیعی است.   پژوهشگران  دانشگاه منچستر می گویند  بر خلاف  این باور قدیمی   شنیدن صدای  خیالی  در سر  نشانه ای از بیماری روانی نیست  
 در واقع بسیاری از كسانی كه چنین آواهایی را می شنوند  در جستجوی درمان بر نمی ایند و می گویند این صداها تاثیر مثبتی در زندگیشون داشته  واحساس آرامش یا الهام می كنند 

تفاوت های فردی

آیلیش كپیل پژوهشگر روانشناسی در این باره  می گوید :ما می دانیم كه بسیاری از مردم آواهی خیالی  می شنوندولی هرگز درصدد مراجعه به متخصصان بهداشت روانی بر نمی آیند.
برخی از كسانی  كه چنین صداهایی را شنیده اند می گویند كه انگاركسی شما را صدا كرده است
 برخی از مردم همچنین  می گویند هنگامی چنین صداهایی را می شنوید كه گویی افكاری   از خارج وارد سرشان می شود
پژوهشگران دانشگاه منچستر می خواهند در این باره تحقیق كنند كه چرا برخی  از مردم با دیدی مثبت به این آواها مینگرنند و برخی دیگر وحشت زده شده و در جستجوی كمك بر می آیند    

خانم كمپیل می گوید: به نظر نمی رسد كه شنیدن چنین آواهایی به خودی خود مشكل ساز باشد  آن چه مهم به نظر می رسد چگونگی تلقی افراد از این صداها است
وی می گوید عواملی چون تجارب زندگی و اعتقادات  ممكن است و در این امر موثر است

این كه می‌گویند ما در برابر نسل آینده‌مان مسئولیم، یك شعار نیست، دامنه‌اش هم روز به روز وسیع‌تر می‌شود.

یعنی دیگر فقط به این برنمی‌گردد كه تغذیه و تحصیل فرزندتان چطور باشد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد وضعیت والدین هم می‌تواند بر سلامت بچه‌ها مؤثر باشد.

این بار نتایج یكی از این تحقیقات را بشنوید كه درباره خطر ابتلا به سرطان سینه در دختران است.

محققان انگلیسی و فنلاندی در یك طرح مشترك به این نتیجه رسیده‌اند كه استخوان‌بندی مادران می‌تواند روی احتمال ابتلا به این بیماری در دختران آنها، تأثیر بگذارد.

به گزارش پایگاه اینترنتی ScienceDaily، گزارش این محققان نشان می‌دهد اندازه استخوان لگن مادران می‌تواند شاخص مهمی در تعیین احتمال ابتلا محسوب شود؛ طوری كه زنانی كه بزرگترین قطر لگن آنها بیشتر از 30 سانتی‌متر باشد، دختران‌شان تا 3 برابر بیشتر ممكن است به سرطان سینه دچار شوند. شكل لگن هم در این

مورد مؤثر است. به این ترتیب كه لگن‌های گردتر، می‌تواند تا 5/2 برابر این احتمال را بالا ببرد.

حتما این سؤال برایتان پیش آمده كه اندازه لگن مادر چطور می‌تواند روی بیماری سرطان دخترش تأثیر بگذارد؟ محققان مجری این طرح، كه از دانشگاه ساوت‌همپتون انگلستان و نیز مؤسسه تحقیقات پزشكی فنلاند هستند، موضوع را این طور توجیه می‌كنند كه در زمان بلوغ دختران، یكی از تغییراتی كه در بدن آنها اتفاق می‌افتد، رشد دهانه لگن آنهاست.

(كه دلیل آن هم روشن است؛ آماده شدن دختر برای زایمان در آینده) میزان این رشد، وابستگی تام دارد به میزان هورمون زنانه‌ای كه در زمان بلوغ ترشح آن به صورت جهشی بالا می‌رود.

هرچه میزان این هورمون‌های زنانه مسئول تغییرات در بلوغ بالاتر رود، قطر لگن هم بیشتر خواهد شد. به گفته این محققان، مهم‌ترین شكل بیوشیمیایی مؤثر در این‌باره، هورمونی است به نام «كاتكول استروژن».

اما رابطه این سطح هورمونی بالا در مادر با فرزند دخترش چطور شكل می‌گیرد؟ محققان می‌گویند البته این مطالعه روی جنبه‌های مولكولی قضیه كار نكرده است و تنها یك كار اپیدمیولوژیك بوده است.

یعنی آنها اطلاعات بیش از 6 هزار زن باردار را كه اندازه لگن آنها به‌طور معمول برای مراقبت‌های پیش از زایمان اندازه گرفته شده، جمع‌آوری كرده‌اند و در یك مطالعه طولانی‌مدت آینده‌نگر، وضعیت ابتلا به بیماری دختران آنها را بررسی كرده‌اند.

تحلیل این اطلاعات، محققان را به سمت شكل‌دهی این فرضیه هدایت كرده است؛ این كه احتمالا این خانم‌ها در زمان بارداری هم سطح هورمونی بالاتر از دیگران دارند و این سطح بالا، روی بافت پستان جنین آنها تأثیر می‌گذارد و باعث به وجود آمدن تغییراتی در مولكول DNA سلول‌های این ناحیه می‌شود و به این ترتیب احتمال سرطانی شدن آنها را

بالا می‌برد.

نتایج این مطالعه در نشریه «زیست‌شناسی انسانی» چاپ شده و تأكید دوباره‌ای است بر نقش والدین در سلامت فرزندان‌شان.

ابعاد دیگری از این نقش، پیش از این هم شناخته شده بود. این موضوع دیگر تقریبا به اثبات رسیده كه وراثت، به‌خصوص از طرف مادری، می‌تواند تا حد زیادی عامل انتقال بیماری باشد.

از طرف دیگر، نقش چاقی هم در بالا بردن احتمال ابتلابه سرطان سینه، بسیار پررنگ است.

تحقیقات نشان می‌دهد زنانی كه نمایه توده بدنی بالاتر از حد طبیعی دارند، یعنی به اضافه‌وزن و چاقی مبتلا هستند، در معرض خطر درگیر شدن با این بیماری هستند.

از جمع این 2نكته می‌توان نتیجه گرفت كه مادرانی كه اضافه‌وزن دارند، خیلی زود باید برای كنترل این مشكل خود اقدام كنند، چرا كه سلامت دختران‌شان را در معرض تهدید قرار داده‌اند.

پزشكان توصیه می‌كنند دختران و خانم‌هایی كه به هر دلیل در معرض احتمال بالاتر ابتلا به سرطان سینه هستند، به‌موقع جهت انجام اقدامات تشخیص مراجعه كنند؛ چرا كه تشخیص به موقع این بیماری می‌تواند عامل تعیین‌كننده در اثربخشی درمان آن باشد.